Ασιατικά Θρησκευτικά Νοσηλευτήρια

ΘΑΥΜΑΤΑ Link to heading

Πολλοί ἄνθρωποι φεύγουν ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι, ὡς δῆθεν ὀρθολογιστές, δέν δέχονται τά θαύματα, τά ὁποῖα πρεσβεύει Αὐτή. Νά, ὅμως, πού προσχωροῦν σέ ἀνατολικές θρησκεῖες, ὅπου, ὅπως αὐτές διατείνονται, ὑπάρχει πληθώρα θαυμάτων καί μάλιστα ἀλλόκοτων.

Τή θέσι μας αὐτή τήν κατοχυρώνουμε στίς ἑπόμενες σελίδες παραπέμποντας σέ δικές τους πηγές καί σέ σχετικά βοηθήματα ἀνθρώπων κάθε ἄλλο παρά Χριστιανῶν.

Θά πρέπη νά τονίσουμε ὅτι μιά βασική διαφορά τῶν δικῶν μας θαυμάτων ἀπό ἐκεῖνα τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ, στά δικά μας, παντελής ἔλλειψι ἐπιδείξεως καί μή σκοπιμότητος: ὁτιδήποτε ἔπραττε ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα μιά προφανῆ βοήθεια πρός τόν ἄνθρωπο.

α) Ἰνδουϊσμός

«Τελικά γεννήθηκε ὁ Κrishna. Οἱ οὐρανοί καί ἡ γῆ πανηγύριζαν —δένδρα καί δάση ἄνθισαν καί καρποφόρησαν, λίμνες γέμισαν, οἱ θεοί ἔρραναν τόν κόσμο μέ ἄνθη, καί οἱ Gandharvas ἔπαιζαν τά τύμπανα καί τούς αὐλούς τους. Ὁ Κrishna στάθηκε μπρός στούς γονεῖς του καί ἦταν στήν ὄψι γκρίζος σάν τά νέφη, φεγγαροπρόσωπος, μέ μάτια στό σχῆμα λωτοῦ, φορώντας στέμμα, κοσμήματα καί κίτρινο μεταξωτό ἔνδυμα, ἐνῶ στά τέσσερα χέρια του κρατοῦσε ἕνα κοχύλι, ἕνα δίσκο, ἕνα σκῆπτρο καί ἕνα ἄνθος λωτοῦ».

• Στό Swami Premananda, σέ ναό, πέρασαν μιά γιρλάντα ἀπό χρυσάνθεμα· αὐτός ἦλθε σέ ἔκστασι καί ἄρχισε νά βγαίνη φῶς ἀπό τό σῶμα του, τό ὁποῖο εἶδαν πολλοί.

• Ὁ Swami Ρranavananda, χωρίς νά βγῆ ἀπό τό δωμάτιό του, παρουσιάσθηκε στόν Κεντάρ Νάθ, στό Γάγγη, καί τοῦ ζήτησε νά πάη στό σπίτι του. Φθάνοντας ἐκεῖνος στό σπίτι βρῆκε, μέ ἔκπληξι, τό Swami ἐκεῖ (Y, 42). Ἔχουμε, δηλ., περίπτωσι διπλοτοπίας.

• Διαβάζουμε, ἀκόμα: «“Αὐτός εἶναι ὁ Γάνδα Βάβα, πάνω στό δέρμα τῆς λεοπάρδαλης. Μπορεῖ νά κάνη ὥστε, ὁποιοδήποτε ἄνθος χωρίς καμμιά μυρωδιά, νά ἀναδώση τό φυσικό ἄρωμα τοῦ ἄνθους τό ὁποῖο θά τοῦ ὑποδείξετε ἐσεῖς. Μπορεῖ ἐπίσης νά ξαναζωντανέψη ἕνα μαραμένο λουλούδι, ἤ νά κάνη τό δέρμα ἑνός ἀνθρώπου νά ἀναδώση ἕνα εὐχάριστο καί θελκτικό ἄρωμα”». Πολύ σπουδαία συνεισφορά στήν ἀνθρωπότητα!

β) Βουδδισμός

«Καθόλη τή διάρκεια κατά τήν ὁποία ὁ μελλοντικός Βούδδας βρισκόταν στή μήτρα τῆς μητέρας του, τό σῶμα της ἦταν διαφανές καί ἔτσι αὐτή μποροῦσε νά τόν δῆ καθαρά».

• Ὁ Βούδδας «μόλις γεννήθηκε, ἔκανε ἑπτά βήματα καί ἄγγιξε τήν κορφή τοῦ κόσμου(Μajjimanikaya, ΙΙΙ, 123).

• «Ἐπιστρέφοντας στό Οὐρουβιλβά, ἀφοῦ εἶχε ἀρχίσει τό ἔργο τῆς διδασκαλίας του στή Benares, ὁ Βούδδας προσηλύτισε χίλιους μοναχούς ὀπαδούς τῆς λατρείας τῆς φωτιᾶς, τελώντας μεγάλα θαύματα»

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ

Στό Κεφάλαιο αὐτό θά συμπεριλάβουμε τά παραθέματα ἀπό τίς ἱερές Γραφές τῶν θρησκειῶν, ἀλλά καί ἀπό ἄλλα κείμενα, πού ἀφοροῦν σέ θέματα φυσιολογίας, γιά νά δοῦμε, ἄν στόν τομέα αὐτό ὑπάρχη ἐπιστημονική ἀλήθεια ἤ μυθολογία, ὅπως καί σέ ἄλλους τομεῖς γνώσεως.

Βλέπουμε, καταρχήν, νά ἀναφέρωνται στά Κείμενά τους μυθολογικά ζῶα, φυτά, γεώγλυφα καί ἄνθρωποι, καθώς καί λειτουργίες των:

• Bodhisattva Συμπαντικά Ἄξιος: «Θά καβαλήσω τό βασιλικό λευκό μου ἐλέφαντα μέ τίς ἕξι προβοσκίδες».

• «Αὐτό τό ἄλσος χαίρεται, ὅπως ἡ Μερόη, καλυμμένη μέ ἄστρα* [ὑπ.: Μυθολογοῦν ὅτι στήν κορυφή τῆς Μερόης βρίσκεται ὁ ἔναστρος οὐρανός.], ἔχοντας στρωμένα μαργαριτάρια πολλά, πού βγῆκαν ἀπό τά σπασμένα μέ τίς προβοσκίδες τῶν ἄγριων ἐλεφάντων καλάμια, καί εἶναι ξανθό ἀπό τή σκόνη τῶν λουλουδιῶν στό λιβάδι** [ὑπ.: Εἶναι ξανθό καί τό ὄρος ἡ Μερόη, ἐπειδή εἶναι χρυσό.]”»(Βαλ Γ´, β´, 18, Γ, 328).

° Ὁμοίως: «Τό φίδι ἔχει ἕνα πολύτιμο πετράδι [ὑπ.: Λαϊκή πεποίθησι τῆς Βεγγάλης] μέσα στό κεφάλι του, ἀλλά ἱκανοποιεῖται μέ τό νά τρώη κοινούς βατράχους».

«Μονάχα ἕνας κύκνος εἶναι ἱκανός νά ἀφήση τό νερό καί νά πιῆ τό γάλα πού ὑπάρχει σ᾽ ἕνα μεῖγμα ἀπό γάλα καί νερό. Ἕνας κοκκινολαίμης δέν μπορεῖ νά κάνη κάτι τέτοιο».

• Lao Tse στόν Κομφούκιο: «Οἱ ψαραετοί κοιτάζονται μεταξύ τους μέ ἀκίνητα μάτια καίτά μικρά τους γεννιῶνται».

Chuang Tsé: «Τό μονοπόδαρο κουέι ζηλεύει τή χιλιοποδαροῦσα, ἡ χιλιοποδαροῦσα ζηλεύει τό φίδι, τό φίδι ζηλεύει τόν ἄνεμο, ὁ ἄνεμος ζηλεύει τό μάτι καί τό μάτι ζηλεύει τό νοῦ».

Περί chakras

Οἱ ἰνδουϊστές, κυρίως, διδάσκουν ὅτι μέσα στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό ὑπάρχουν ἑπτά σημεῖα, τά chakras, τά ὁποῖα πρέπει νά διεγερθοῦν κατά τίς θρησκευτικές ἀσκήσεις. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, πρέπει νά ξέρουν ὅτι ἡ ἐνασχόλησι μέ αὐτά κρύβει κινδύνους, διότι σχετίζονται μέ θεότητες. Δεῖτε, γιά παράδειγμα, μερικά στοιχεῖα πού ἀφοροῦν τό πρῶτο chakra, τό Muladhara: «Ὅταν ὁ σπερματικός ἦχος Lung ἐπαναλαμβάνεται, καθώς ἡ ἀναπνοή κυλᾶ μέ τό γήινο στοιχεῖο στό πρῶτο chakra, ὁ Βrahma [ἡ θεότητα αὐτοῦ τοῦ chakra] ἐκδηλώνεται σάν παιδί, Μπάλ Βrahma (μπάλ = παιδί), πού λάμπει σάν τόν πρωϊνό ἥλιο. Αὐτός ὁ ἀκτινοβόλος Βrahma Παιδί ἔχει τέσσερα κεφάλια καί τέσσερα χέρια»

• «Κυβερνήτης: Ganesa. Ὁ ἐλεφαντοκέφαλος θεός Ganesa εἶναι ὁ κύριος τόν ὁποῖο πρέπει νά ἐπικαλεσθοῦμε στήν ἀρχή κάθε ἐγχειρήματος, γιά νά μᾶς χαρίση δύναμι καί ν᾽ ἀπομακρύνη ὅλα τά ἐμπόδια».

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ

Στόν ἰνδουϊστικό χῶρο κυριαρχεῖ ἡ ἄποψι περί ὑπάρξεως ψυχῆς —σωστό αὐτό—, ἀλλά στή συνέχεια δίνουν σ᾽ αὐτήν μιά **πανθεϊστική **χροιά, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο χριστιανικά.

Ἄς δοῦμε μερικά χωρία: Cvetaçvatara Up. 4, «10: Ὅλα τά ὄντα τοῦ σύμπαντός μας εἶναι μέρη τῆς ἀπείρου λάμψεώς του»(ΟΚ, 79).

• «“Ὅπως ἀπό μιά φλογώδη φωτιά πετοῦν ἑκατομμύρια σπίθες τῆς ἴδιας φύσεως, ἔτσι κι ἀπό τοῦτο τό Ἄπειρο Ὄν, προῆλθαν ὅλες οἱ ψυχές αὐτές”(Μundaka Upanishad 2.1.1].

• Maitri Up. 1: «Ἕνα μέρος τῆς Ἀπείρου Συνειδήσεως γίνεται ἡ δική μας περιορισμένη συνείδησι».

• «Ὅποιος φαντάζεται τήν παραμικρή διαφορά μεταξύ τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς Ἀληθείας γίνεται θύμα τοῦ φόβου (Τaittiriya Upanishad 2. 7. 1). Ὁτιδήποτε φαντασθεῖς ὡς διαφορετικό ἀπ᾽ τόν Ἑαυτό ἔχει τή δύναμι νά σέ ξεγελάση (Βrhadaranyaka Upanishad 4. 5. 7.).

• «“Ὅταν ἐμφανισθῆ μέσα σου

ἡ ἀληθινή γνῶσι τῆς ἑνότητος

τοῦ atman σου [: τῆς ψυχῆς σου] μέ τό κοσμικό atman,

τότε αὐτό λέγεται samadhi

γιατί τό atman εἶν᾽ ἀληθινά

τό ἴδιο μέ τό Βrahman, τό πανταχοῦ παρόν

τό αἰώνιο, τό Ἕνα δίχως δεύτερο…

Πρέπει νά λές στόν ἑαυτό σου, ἀληθινά:

… εἶμαι ὁ μοναδικός παρατηρητής (σ.τ.μ. ἡ βάσι τοῦ σύμπαντος)·

εἶμαι ὁ Siva! Εἶμαι ὁ Siva:

Ναί, εἶμαι τό Βrahman…·

ἀκριβῶς ὅπως ὁ ἀφρός καί τά κύματα

γεννιοῦνται ἀπ᾽ τόν ὠκεανό καί διαλύονται πάλι μέσα του,

ἔτσι κι ὁ κόσμος γεννιέται ἀπό μένα καί διαλύεται πάλι μέσα μου!”(Γιόγκα Νταρσάνα Οὐπανισάντ, 10, 1-6)».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΗ

Προσκαλοῦμε τώρα τόν ἀναγνώστη σέ μιά ἄλλη, «ἐπιστημονική» κι αὐτή, περιοδεία στίς θρησκεῖες καί τίς ἱερές Γραφές τους: σχετικά μέ τόν πλανήτη μας. Θά διαπιστώση καί μόνος του τίς ἀνοησίες των καί θά ἀποπτύση τήν πλάνη τους καί θά ἐναγκαλισθῆ τή Βίβλο μας, τή Βίβλο τήν τελείως ἀλάνθαστη. Ἔχουμε, λοιπόν:

Ποιός ὑποβαστάζει τή γῆ

Στή Βαλαβαράτα, Ἐπιτομή τῆς Mahabharata, ὑπάρχει ἀσάφεια ὡς πρός τό στήριγμα τῆς γῆς.

• Ἄλλοτε τονίζεται ξεκάθαρα ὁ στηριγμός της στούς ἐλέφαντες: «Ἔβγαλε φωνή πού ἀνατάραξε τούς ἐλέφαντες πού βαστάζουν τή γῆ»

° «Κράτησε τή γῆ ὁ βασιλιάς Χαστής, ὁ ἔνατος μεταξύ τῶν ὀκτώ ἐλεφάντων, πού βαστάζουν τή γῆ»

• Ἄς δοῦμε, στή συνέχεια, κάτι ἀπό τή Mahabharata. Ὁ rishi Kanva ἀναφέρει: «Ἐκεῖ ζῆ ἡ Surabhi, ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀγελάδων, αὐτή πού γεννήθηκε ἀπ᾽ τό amrita… Ἕνας καί μόνο πίδακας ἀπ᾽ τό γάλα της, πέφτοντας στή γῆ, δημιούργησε αὐτό πού εἶναι γνωστό ὡς ἱερός κι ἔξοχος ὠκεανός γάλακτος. Οἱ ἀκτές τοῦ ὠκεανοῦ αὐτοῦ καλύπτονται παντοῦ ἀπό ἀφρό πού μοιάζει σάν ζώνη λουλουδιῶν… Ἀπ᾽ τή Surabhi προέρχονται τέσσερεις ἄλλες ἀγελάδες πού στηρίζουν τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος καί γι᾽ αὐτό ὀνομάζονται στυλοβάτες τῶν τετάρτων (ντικπάλι)».

Ἄλλοτε, ἀναλογιζόμενοι προφανῶς ὅτι παραπάει στή μυθολογία αὐτή ἡ θέσι [περί ἐλεφάντων κτὅ.], τροποποιοῦν τό στήριγμα:

«3. Ὁ δαίμονας Μαΐας, αἰσθανόμενος ὅτι ἀναγεννήθηκε, ἀφοῦ λυτρώθηκε ἀπό τή φωτιά τοῦ δάσους, εἶπε πολύ χαρούμενος στόν ἡρωϊκό Arjuna μπροστά στά μάτια τοῦ [θεοῦ] Krishna:

4. “Τά μέν ὄρη καί οἱ ἐλέφαντες, πού λέγεται ὅτι βαστάζουν τή γῆ, εἶναι βάρος τῆς γῆς* [ὑπ.: Δηλ. δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι βαστάζουν τή γῆ οἱ ἐλέφαντες τῶν ὀκτώ μερῶν καί τά ὄρη· ἀντιθέτως δέ εἶναι βάρος τῆς γῆς.]· ὁ δέ Sesa ὄφις πῶς μπορεῖ νά βαστάξη τή γῆ, ἀφοῦ εἶναι ἀνεμόσαρκος; Ἕνας δέ μόνος βαστάζει τήν πολύ βαρειά γῆ, αὐτός πού εὐεργετεῖ ἄλλους.

5. Γιατί αὐτός πού χαίρεται νά βλάπτη τούς ἄλλους, ἐπειδή ἡ γῆ βαρύνεται ἀπό τό πολύ βάρος αὐτοῦ πρός τά κάτω, γιά νά τήν βαστάξη ὁ Θεός γίνεται πολύμορφος, δηλ. οἱ ἄνθρωποι, πού κάνουν καλό στούς ἄλλους”».

° Ὁ Drona «σκότωσε αὐτούς τούς τέσσερεις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦταν στῦλοι τῆς νίκης, ὅπως οἱ τέσσερεις ἐλέφαντες τῆς τετραμεροῦς γῆς».

° «Ἄν στό βασιλιά δέν ὑπάρχη εὐνομία, ἡ γῆ, πιεζόμενη ἀπό τό βάρος τῆς ἀνομίας του, θά καταβυθιζόταν στή Rasatala* [ὑπ.: Rasatala λέγεται ὁ καταχθόνιος κόσμος.]· γιατί πῶς θά μποροῦσε νά βασταχθῆ ἀπό τή χελῶνα, ἤ ἀπό τό Sesa;** [ὑπ.: Μυθεύεται, ὅτι χελώνα βαστάζει τή γῆ, ἤ ὄφις, μέ τό ὄνομα Sesa.]».

• Ἰδού καί μιά ἐσωτερική γεωγραφία ἀπό τίς Vedas: «Εἴθε ἡ Γῆ, πού, ἀρχικά ἦταν Ὕδωρ πάνω στόν ὠκεανό, ἡ Γῆ πού ἡ καρδιά της βρίσκεται στούς ὑψηλότερους οὐρανούς, αἰώνια καί τριγυρισμένη ἀπό ἀλήθεια, νά μᾶς χαρίση τή λάμψι καί τήν ἰσχύ καί νά μᾶς τοποθετήση στήν ὑπέρτατη ἐξουσία!»(Ἀποσπάσματα ἀπό Vedas, VE, 61).

**Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι γιά μιά φορά, ἀκόμη, ἡ Βίβλος ἀκριβολογεῖ. **Ἀναφέρεται στόν Ἰώβ γιά τό στήριγμα τῆς γῆς: «κρεμάζων γῆν ἐπί οὐδενός»(26, 7). Συγκρίνετέ το αὐτό μέ τίς παραπάνω διεθνεῖς ἀνοησίες!

Ἰδού **καί ἄλλα ἀνύπαρκτα πλάσματα τοῦ ὀρυκτοῦ, τοῦ ζωϊκοῦ καί τοῦ φυτικοῦ βασιλείου: **Ἀπό τό χῶρο τοῦ Ταοϊσμοῦ: «[Ἕνας ἄνθρωπος] σκαρφαλώνει στά σύννεφα τοῦ chi κι ὁδηγεῖ ἱπτάμενους δράκους, περιπλανώμενος καί διασκεδάζοντας πέρα ἀπό τίς τέσσερεις θάλασσες».

• «Ὁ Chuang Tse θεωρεῖ στενοκέφαλους ὅσους θεωροῦν μύθους αὐτές τίς δοξασίες καί ἀρνοῦνται νά πιστέψουν π.χ. στά θαύματα τῶν νησιῶν Κού-τσέ. “Ἐκεῖ ζοῦν πνεύματα (τσέν ζέν) μέ σάρκα καί δέρμα δροσερά καί λευκά ὅπως ὁ πάγος καί τό χιόνι. Ἔχουν τήν ἀπίστευτη χάρι τῶν παρθένων. Δέν τρῶνε δημητριακά. Καταπίνουν τόν ἄνεμο καί πίνουν τήν πάχνη. Μετακινοῦνται ἀπ᾽ τόν ἀέρα καί τά σύννεφα, σύρονται ἀπό ἱπτάμενους δράκους. Τέρπονται ἔξω ἀπ᾽ τίς Τέσσερεις Θάλασσες (πέρα ἀπ᾽ τό Χῶρο). Ἡ δύναμί τους (τσέν) ἔχει παγιωθῆ (γίνγκ) ὅπως τό νερό ὅταν γίνεται πάγος, κι ἔτσι μποροῦν νά προφυλάξουν τά ὄντα ἀπ᾽ τούς λοιμούς καί νά προσφέρουν πλούσια συγκομιδή καί καλά χρόνια… Τίποτε δέν μπορεῖ νά κάνη τίποτε (ἐνάντια στόν Ἅγιο)! Ἕνας κατακλυσμός πού θά ἔφθανε μέχρι τά οὐράνια δέν θά μποροῦσε νά τόν πνίξη, μιά ξηρασία πού θά ἔλειωνε τά μέταλλα καί τίς πέτρες, θά ἔψηνε τίς πεδιάδες καί τά βουνά, δέν θά μποροῦσε νά τόν κάψη!”(Τchouang tseu, L., τ. Ι, σ. 171· πρβλ. Λιέ τσέ, πατ. Wieger, Les Ρéres du Systéme Taoïste, σ. 83). “Ὁ Ὑπέρτατος Ἄνθρωπος (τσέ ζέν) ἔχει τέτοια δύναμι (τσέν), ὥστε δέν μποροῦμε νά τόν κάνουμε νά ζεσταθῆ βάζοντας φωτιά σέ μιά τεράστια θαμνώδη ἔκτασι, οὔτε νά τόν κάνουμε νά κρυώση παγώνοντας τά πιό μεγάλα ποτάμια. Μπορεῖ οἱ μεγαλύτεροι κεραυνοί νά καταστρέψουν τά βουνά, οἱ ἀνεμοστρόβιλοι νά φουρτουνιάσουν τίς θάλασσες —ἐκεῖνος, ὅμως, ἀκουμπᾶ στόν ἀέρα καί στά σύννεφα, ἔχει γιά ἄλογα τόν Ἥλιο καί τή Σελήνη καί κινεῖται πέρα ἀπ᾽ τό Χῶρο (ἔξω ἀπ᾽ τίς Τέσσερεις Θάλασσες)! Ὁ θάνατος καί ἡ ζωή δέν ἀλλάζουν τίποτε γι᾽ αὐτόν. Ἄλλωστε, τί τόν νοιάζει ὅ,τι μπορεῖ νά βλάψη ἤ νά εἶναι χρήσιμο!”(Τchouang Tseu, L., τ. Ι, σ. 192)».

• Διαβάζοντας κανείς ἰνδουϊστικές καί βουδδιστικές πηγές, ἀλλά καί κείμενα ἀνθρώπων φίλα προσκείμενων στίς θρησκεῖες αὐτές, κάθε ἄλλων παρά χριστιανῶν, βλέπει νά ἐμφανίζωνται πάνω στή γῆ (μόνο) ἤ ἔστω συμπαντικά, πάντως γεωκεντρικά, δύο βουνά, ἄλλοτε ταυτιζόμενα καί ἄλλοτε διαφορετικά, μέ ἠπείρους γύρω των: τό Meru ἤ Sumeru καί τό Kailash ἤ Kailasa. Προκαλοῦνται, λοιπόν, οἱ παραπάνω θρησκευόμενοι καί οἱ φίλοι των νά μᾶς ὑποδείξουν τά βουνά, τούς ὠκεανούς καί τίς ἠπείρους αὐτές. Προφανῶς, αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνη κι ἔτσι εἴμασθε ἀναγκασμένοι νά θεωρήσουμε τά παραπάνω κείμενα, ὄχι θεόπνευστα, ἀλλά μυθολογικά. Καί τονίζουμε: Ἐφόσον στά διαπιστούμενα γεωγραφικά σφάλλουν, πόσο μᾶλλον στά περί θεῶν κττ.. Ὅλη, λοιπόν, ἡ θρησκεία τους εἶναι λανθασμένη!!!

Συνοψίζει ὁ Δημήτριος Εὐαγγελόπουλος: «Τό Meru βρίσκεται πολύ μακρυά στό Βορρᾶ καί εἶναι τό κέντρο τ’ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, στήν πραγματικότητα ὁλοκλήρου τοῦ σύμπαντος. Τό ἰνδουϊστικό ἔπος Mahabharata τό τοποθετεῖ πέρα ἀπ’ τά Himalayas καί, περιγράφοντας ἕνα ταξίδι σ’ αὐτό, λέει ὅτι οἱ ταξιδιῶτες πέρασαν “μία ἀπέραντη ἔρημο ἄμμου”, ὑποδεικνύοντας τήν περιοχή τῆς ἐρήμου Gobi. Τό ἴδιο ἔπος δηλώνει ὅτι αὐτό “στέκεται φέροντας ἀπό πάνω, ἀπό κάτω κι ἐγκάρσια ὅλους τούς κόσμους”. Τό Meru, ὅπως τό χαναανιτικό Ὄρος Σαφῶν, περιελάμβανε ἕνα παράδεισο καί μία κατοικία τῶν θεῶν. Πάνω ἀπ’ τήν κορυφή του ἦταν ὁ οὐράνιος πόλος καί γύρω ἀπ’ αὐτό περιστρεφόταν ὁ οὐρανός. Ἰρανικοί κι ἄλλοι μῦθοι περιγράφουν τό ἴδιο βουνό. Οἱ Βουδδιστές τ’ ὀνομάζουν συνήθως Sumeru. Μερικές φορές λέγεται ὅτι ἔχει στήν κορυφή του ἕνα ναό καί μερικοί ἀκόμη ἀναφέρουν ὅτι ὁ ναός αὐτός ἔχει στήν κορυφή του ἕνα χρυσό ὀβελίσκο πού ἀντιπροσωπεύει τόν Πολικό Ἀστέρα.

Στή μυθολογία [ἀναγκάζεται νά μιλήση ἔτσι, μιᾶς καί τά γεωγραφικά στοιχεῖα δέν διαπιστώνονται πάνω στή γῆ] τοῦ Θιβετανικοῦ Βουδδισμοῦ τό Ὄρος Meru ἀντιπροσωπεύει τό κέντρο τοῦ σύμπαντος καί συγχρόνως τόν ἑστιασμένο νοῦ τῆς φωτίσεως. Χιλιάδες μέτρα ψηλό βρίσκεται κάπου πέρα ἀπ’ τό ὑλικό πεδίο τῆς πραγματικότητος, σ’ ἕνα βασίλειο τελειότητος καί ὑπερβάσεως. Λέγεται ὅτι ἔχει τίς ρίζες του στήν κόλασι καί τήν κορυφή του στόν οὐρανό. Περιβάλλεται ἀπό ἑπτά δακτυλίους χρυσῶν βουνῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν συνολικά ἑπτά κυκλικοί ὠκεανοί. Στήν κορυφή του βρίσκεται τό χρυσό παλάτι τοῦ Indra, τοῦ βασιλέα τῶν ἰνδουϊστικῶν θεῶν. Ὁλόκληρη αὐτή ἡ ὑπερκατασκευή ἀνυψώνεται σ’ ἕνα ἐξωτερικό ὠκεανό καί συνορεύει μέ τέσσερεις βασικές “ἠπείρους”, ἡ καθεμιά ἀπ’ τίς ὁποῖες ἔχει δύο ὑποηπείρους.

Ἡ νότια ἤπειρος, ἡ Jambudvipa, ἀντιστοιχεῖ στήν ὑλική Γῆ. Καθεμιά ἀπ’ τίς ἄλλες ἠπείρους ἀντιπροσωπεύει ἕνα κοντυνό πλανήτη [ταυτοποιῆστε τον!!!], πάνω στόν ὁποῖο μπορεῖ νά ἀναγεννηθοῦν οἱ μεταναστεύουσες ψυχές ἀκολουθώντας τήν ἀτραπό τοῦ κίτρινου φωτός. Λέγεται, ὅμως, ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ κόσμοι εἶναι ἀνεπιθύμητοι, γιατί εἶναι μή ἀνθρώπινοι κόσμοι, κατοικούμενοι ἀπό ζῶα. Οἱ διδασκαλίες τοῦ Βουδδισμοῦ δηλώνουν καθαρά ὅτι ὁ μόνος τρόπος γιά νά πετύχης τή φώτισι εἶναι νά γεννηθῆς ὡς ἀνθρώπινο ὄν. Ἡ ἐπαναγέννησι σ’ ὁποιαδήποτε ἄλλη μορφή (ἀκόμη κι αὐτή τῶν θεῶν ἤ τῶν ἡμίθεων) εἶναι μία ἀπόσπασι ἀπ’ τό μονοπάτι τῆς φωτίσεως.

Σύμφωνα μέ τό μύθο, κάπου στή βόρεια περιοχή τῆς Jambudvipa βρίσκεται μιά χώρα μέ τ’ ὄνομα Shambhala. Αὐτή εἶναι μία μαγική χώρα πού ἔχει τό σχῆμα ἑνός ὀκταπέταλου λωτοῦ [νά τή βροῦν!!!]. Ἔχει κυβερνηθῆ ἀπό βασιλιάδες ἱερεῖς γιά πολλές χιλιάδες χρόνια. Στήν πραγματικότητα ὁ μύθος τῆς Shambhala εἶναι ἀρχαιότερος ἀπ’ τήν εἰσαγωγή τοῦ Βουδδισμοῦ στό Θιβέτ. Στήν αὐτόχθονη θρησκεία τῶν Bon ἡ Shambhala εἶναι γνωστή ὡς Ὀλμολούνγρουνγκ καί βασίζεται στό τετράγωνο ἀντί γιά τόν κύκλο…

Τό Ὄρος Meru παριστάνεται πολλές φορές σάν ὁ θεῖος λωτός καί ὁ πολικός παράδεισος, ἀπ’ τόν ὁποῖο πηγάζουν οἱ τέσσερεις ποταμοί τοῦ κόσμου [ἄρα βρίσκεται πάνω στή γῆ]. Τό βρίσκουμε συχνά στίς θιβετανικές μαντάλες, τά διαλογιστικά διαγράμματα τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦν οἱ διαλογιζομένοι γιά τή συγκέντρωσί τους. Ἀνάμεσα στά ὄντα πού συχνάζουν σ’ αὐτό εἶναι οἱ Ἑπτά Rishis, τά ἡμιθεϊκά αὐτά ὄντα γνώσεως καί σοφίας πού ἀπό παλαιά ταυτίσθηκαν μέ τ’ ἄστρα τῆς Μεγάλης Ἄρκτου. Οἱ κατοικίες τους εἶναι στόν οὐρανό καί ἀπό κεῖ αὐτοί κατεβαίνουν περιοδικά πάνω στό Ὄρος Meru…

Σύμφωνα μέ τή Madame Blavatsky, στήν Ἀποκεκαλυμμένη Ἴσιδα καί στή Μυστική Διδασκαλία, τό Ὄρος Meru: “… εἶναι ὁ Βόρειος Πόλος καί λέγεται ὅτι ὑπάρχουν ἑπτά χρυσά κι ἑπτά ἀσημένια σκαλοπάτια πού ὁδηγοῦν σ’ αὐτόν… Στίς (ἰνδουϊστικές) Puranas κάθε ἀναφορά γιά βόρεια τοῦ Meru συνδέεται μ’ ἐκεῖνο τό πρωταρχικό Eldorado, περιοχή τώρα τοῦ Β. Πόλου, πού ἦταν τότε ξανά μία ἤπειρος ὅταν ἄνθιζε ἡ μανόλια ἐκεῖ ὅπου τώρα βλέπουμε μία ἀνεξερεύνητη ἀτελείωτη ἔρημο πάγου…

Ὁ ὀμφαλός περιγράφεται ὅτι βρίσκεται πρός τό δύοντα Ἥλιο ἤ δυτικά τοῦ Himavat, ὅπου βρίσκονται οἱ ρίζες τοῦ Meru, τό ὁποῖο βρίσκεται βόρεια τῶν Himalayas. Τό Meru δέν εἶναι τό ‘μυθικό βουνό στόν ὀμφαλό ἤ κέντρο τῆς Γῆς’, ἀλλά οἱ ρίζες του καί τά θεμέλιά του εἶναι σ’ αὐτό τόν ὀμφαλό, ἄν καί τό ἴδιο εἶναι στό μακρυνό Βορρᾶ. Αὐτό τό συνδέει μέ τή ‘κεντρική’ χώρα πού ‘δέν ἀφανίζεται ποτέ’, τή χώρα στήν ὁποία ‘ἡ μέρα τοῦ ἀνθρώπου διαρκεῖ 6 μῆνες καί ἡ νύκτα του ἄλλους 6 μῆνες’”».

• Ὁ Lomasha ἀναφέρει στή Mahabharata: «Μάθε, Υudhishthira, ὅτι τό βουνό Kailasa λέγεται πώς ἔχει ὕψος 90 χλμ.».

• «Ὁ Υudhishthira λάτρευσε μέ σεβασμό τή θεά τοῦ ποταμοῦ Γάγγη, πού κυλᾶ ἀπ᾽ τό στερέωμα».

• Ὁ Λάο Τσού εἶπε: «Ὁ Fu Hsi… στήριζε τήν τετράγωνη γῆ καί ἀγκάλιαζε τόν στρογγυλό οὐρανό».

Τά εἴδη καί οἱ καταστάσεις ζωῆς

Δέν διστάζουν νά ἀσχολοῦνται μέ τά διάφορα εἴδη· ἄς δοῦμε πόσο ἐπιστημονικά:

«Τά 8.400.000 εἴδη τῆς ζωῆς πού ὑπάρχουν στό σύμπαν* [ὑπ.: Τά 8.400.000 εἴδη σωμάτων διαιροῦνται ὡς ἑξῆς: 900.000 εἴδη ὑδροβίων, 2.000.000 εἴδη φυτῶν, 1.100.000 εἴδη ἑρπετῶν καί ἐντόμων, 1.000.000 εἴδη πτηνῶν, 3.000.000 εἴδη θηλαστικῶν, 400.000 εἴδη ἀνθρώπων.]…».

ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ramakrishna: «Στή διάρκεια τῆς σαντάνας μου, ὅταν διαλογιζόμουν, ἔβλεπα ἕναν ἄνθρωπο νά κάθεται δίπλα μου μέ μιά τρίαινα στό χέρι του. Ἀπειλοῦσε ὅτι θά μέ κτυπήση μ᾽ αὐτήν, ἐκτός ἄν συγκέντρωνα τό νοῦ μου στό Λωτό τῶν Ποδιῶν τοῦ Κυρίου. Μέ φοβέριζε ὅτι θά διατρυπήση τό στῆθος μου, ἄν τό μυαλό μου ξέφευγε ἀπό τό Θεό»

• Ἰδού ἡ παρόμοια θέσι τοῦ Κrishnamurti:

«Ἄ, φίλε,

ὁ παράδεισος καί ἡ κόλασι

εἶναι λόγια

γιά νά σέ τρομάξουν νά κάνης τό σωστό,

ἀλλά παράδεισος καί κόλασι δέν ὑπάρχουν»

• Ὁ Ηuang-Ρo παραπλανᾶ: «Δέν ὑπάρχουν δαίμονες πού νά ἔρχωνται ἀπ᾽ ἔξω. Θά εἶναι, σίγουρα, φανταστικά δημιουργήματα τοῦ ἰδίου σας τοῦ νοῦ»(στό: ΠΒ, 69). Ἄλλο πού δέν θέλει ὁ διάβολος νά ἔχη αὐτή τήν ἀντίληψι ὁ ἄνθρωπος!

Διαβάζουμε, ἀκόμα, ἀπό τόν ταοϊστικό χῶρο: «Καθώς περνᾶ ὁ καιρός, δαιμονικές καταστάσεις θά ἐμφανισθοῦν στόν ἀσκούμενο μέ τή μορφή ὁραμάτων τοῦ παραδείσου σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο, μέ ὄμορφους κήπους καί λίμνες, ἤ τῆς κολάσεως μέ τρομακτικούς δαίμονες μέ παράξενα καί φοβερά κεφάλια καί πρόσωπα πού ἀλλάζουν συνεχῶς τήν ἀπαίσια μορφή τους»(τά ἴδια συμβαίνουν καί στό σιντοϊστικό χῶρο).

• Δαίμονες στή **Rig Veda **

στήν Αtharva Veda

• Σημειώνει ὁ Ναούμ Θεοδοσιάδης: «Ἕνας δάσκαλος τῆς yoga μπορεῖ νά δημιουργήση φυσικά ἀντικείμενα ἤ tulpas ἁπλά μέ τήν ἀνάπτυξι τῶν δυνάμεων τῆς συνειδήσεως. Οἱ μορφές αὐτές δημιουργοῦνται γιά κάποιο συγκεκριμένο σκοπό καί μποροῦν πολλές φορές νά ἀνεξαρτητοποιηθοῦν καί νά περάσουν γιά ἀληθινοί ἄνθρωποι. Κάποια ἀπ᾽ τά tulpas αὐτά μποροῦν ἀκόμα καί νά δημιουργήσουν δικά τους tulpas!!!

Τέτοιου εἴδους ἰσχυρισμοί ἴσως φαίνωνται ἐξωπραγματικοί καί παράλογοι γιά τό δυτικό τρόπο σκέψεως πού εἶναι τόσο ξένος μέ τέτοιου εἴδους ζητήματα. Παρόλα αὐτά ὑπάρχουν καί κάποιες πληροφορίες ἀπό “πρῶτο χέρι” ἀπό μιά ἐκπρόσωπο τῆς Δύσεως πού εἶχε τήν ἐμπειρία τῆς δημιουργίας ἑνός tulpa».

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ

Στό Κεφάλαιο αὐτό θά δοῦμε ἕνα κρᾶμα, ἕναν ἀχταρμᾶ: τό ἀνακάτεμα τῶν διαφόρων ἀνατολικοθρησκευτικῶν πίστεων, καθώς καί τή χριστιανική τοποθέτησι στήν τακτική αὐτή. Ὅπως θά φανῆ ἀπό τά παρακάτω, αὐτό τό πάντρεμα εἶναι θεμιτό γιά τίς θρησκεῖες αὐτές, διότι αὐτές δέν περιέχουν στοιχεῖα ἀποκλεισμοῦ τῶν ἄλλων, ὅπως συμβαίνει μέ τό Χριστιανισμό. Οἱ συγκρητιστές χρησιμοποιοῦν ὡραῖες εἰκόνες γιά νά δηλώσουν τήν ἀλήθεια ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο. Ἀλλά δέν παύουν νά εἶναι μόνο εἰκόνες ἀπό τήν ἄποψι τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ ἀλήθεια τοῦ τελευταίου εἶναι ὅτι, παρά τίς διάφορες εἰκόνες, Αὐτός δέν δέχεται δίπλα στήν ἀλήθεια του τά ψιμύθια —διότι γιά τέτοια πρόκειται— τῶν διαφόρων θρησκειῶν.

Ἄς δοῦμε, ὅμως, μερικές ἀπό τίς ὡραῖες αὐτές εἰκόνες γιά τόν ὑπό μελέτην ἀχταρμᾶ:

Διαβάζουμε: «“Οἱ καμπάνες ὅλων τῶν χωρῶν εἶναι ἀπαραίτητες, καί τό κτύπημά τους δημιουργεῖ μιά συμφωνία”»(HE, 138).

Ὁ Χριστιανισμός, ἀντίθετα, ἀποτελεῖ ἀπό μόνος του πλήρη συμφωνία καί μάλιστα θεωρεῖ παραφωνίες τίς διάφορες θρησκεῖες, μιᾶς καί ἀπομακρύνουν ἀπό τόν ἀληθινό Θεό: τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγ. Πνεῦμα.

° Ἀκόμα: Ὁ Romain Rolland, γράφοντας γιά τόν ἑορτασμό τῶν Χριστουγέννων ἀπό τό Vivekananda καί τήν ὁμάδα του, ἐπιλέγει: «Ἄς μή γελασθῆ ἡ Εὐρώπη, διαβάζοντας αὐτή τή διήγησι. Δέν πρόκειται γιά μιά ἐπιστροφή στόν Ἰορδάνη.

Εἶναι ἡ συμβολή τοῦ Ἰορδάνη καί τοῦ Γάγγη. Οἱ δύο ποταμοί ἀνακατωμένοι (καί πολλοί ἄλλοι μαζί τους) ξαναπαίρνουν μαζί τή ροή τους στήν πιό φαρδειά κοίτη τους»(RK, 222). Μ᾽ ἄλλα λόγια: Ἡ καθαρότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ χάνεται στό συγκρητισμό.

• Καί ὁ Τhich Νhat Ηanh (TN, 29) μιλᾶ γιά φρουτοσαλάτα. Καί πάλι: οἱ θρησκεῖες δέν εἶναι φρουτοσαλάτα.

• Ἀναφέρει ὁ θεός Κrishna στόν Αrjuna: «“23. Ἀκόμα καί ἐκεῖνοι οἱ πιστοί, πού ἄλλους θεούς λατρεύουν μέ πίστι προικισμένοι, καί αὐτοί ἀκόμα, ὦ Γυιέ τῆς Κunti, Ἐμένα μόνο λατρεύουν, ἄν καί ὄχι μέ τό σωστό τρόπο.

24. Ἀληθινά, μόνος Ἐγώ εἶμαι ὁ Δέκτης (= Ἐκεῖνος δηλαδή πρός τόν ὁποῖο ἀπευθύνονται στήν πραγματικότητα ὅλες οἱ θυσίες, ἔστω κι ἄν προσφέρωνται σέ ἄλλες θεότητες) καί ὁ Κύριος (= ὁ Χορηγός τοῦ καρποῦ τῆς θυσίας) ὅλων τῶν θυσιῶν. Καί, ὅμως, αὐτοί δέν Μέ γνωρίζουν πραγματικά. Γι᾽ αὐτό πέφτουν (= δηλ. ξαναγυρίζουν στόν κόσμο τῶν θνητῶν)”(ΒG 9, 23-24)». Διδάσκεται, δηλ. ἀπό ἰνδουϊστικό θεό ὁ συγκρητισμός, κάτι παντελῶς ἀντίθετο μέ τή στάσι καί διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας.

ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ

Στόν Ἰνδουϊσμό ἔχουμε πολυθεΐα ἤ, ἔστω, ἑνοθεϊσμό: οἱ διάφοροι θεοί εἶναι ἐκφάνσεις τοῦ ἑνός καί μόνου Θεοῦ. Ὁ Βουδδισμός, ἄν καί ξεκίνησε ὡς ριζοσπαστικός ἀθεϊσμός, κατέληξε στήν ἀποδοχή πλήθους θεῶν —μέ τήν ταυτόχρονη ὑποβίβασί τους ἔναντι τοῦ Βούδδα— καθώς καί στή θεοποίησι τοῦ τελευταίου. Στίς Κινεζικές θρησκεῖες, ἐπίσης, ἔχουμε διακήρυξι ἀθεϊσμοῦ καί, παράλληλα, ἀπόδοσι θείων ἰδιωμάτων στό Tao καί στόν Οὐρανό ἤ θεοποίησι τῶν ἱδρυτῶν τῶν θρησκειῶν αὐτῶν. Ἀπόδειξι τῆς θέσεώς μας αὐτῆς εἶναι τά ἀκόλουθα παραθέματα:

«Στήν ἀρχή ὑπῆρχε μόνο ὁ Atman. Δέν ὑπῆρχε τίποτε γιά νά ἀντικρύση. Ἔτσι σκέφθηκε, “Ἄς δημιουργήσω τούς κόσμους”.

Ἄρχισε, λοιπόν, νά δημιουργῆ αὐτούς τούς κόσμους, δηλαδή τά οὐράνια ὕδατα, τό φῶς, τόν τόπο τῶν θνητῶν ὄντων καί τόν ὠκεανό. Τά ὕδατα εἶναι στό ὑπερπέραν. Ὁ κόσμος τοῦ φωτός εἶναι ὁ οὐρανός. Ὁ τόπος τῶν θνητῶν εἶναι ἡ γῆ. Ὁ ὠκεανός εἶναι ὁ κόσμος τῶν ὑδρόβιων ὄντων.

Ἔπειτα σκέφθηκε, “Αὐτοί, λοιπόν, εἶναι οἱ κόσμοι. Τώρα θά δημιουργήσω τούς φύλακες τῶν κόσμων”. Ἔχοντας μαζέψει λάσπη ἀπ’ τά ὕδατα ἔφτιαξε τόν Purusha, δίνοντάς του τήν κατάλληλη μορφή.

Ἀφοῦ διαλογίσθηκε πάνω σ’ αὐτόν, ἔπειτα τόν ἔπλασε. Σάν ἕνα αὐγό πού σπάει, ἔτσι δημιούργησε στό κεφάλι του ἕνα ἄνοιγμα γιά τό στόμα. Ἀπ’ αὐτό τό στόμα ἐκπορεύθηκε ὁ Λόγος καί ἀπ’ τό Λόγο πρόβαλε ὁ Agni* [ὑπ.: Ὁ Agni εἶναι ὁ θεός τοῦ πύρινου στοιχείου κι ἐδῶ εἶναι ἡ προσωποποίησι τοῦ κοσμικοῦ πυρός.]. Ἔπειτα δημιούργησε δύο ἄλλα ἀνοίγματα σάν ρουθούνια καί ἀπ’ αὐτά βγῆκε ὁ prana** [ὑπ.: Prana εἶναι ἡ ζωτική πνοή τήν ὁποία εἰσπνέουμε κι ἐκπνέουμε μαζί μέ τόν ἀέρα.]. Ἀπ’ τόν prana πρόβαλε ὁ Vayu*** [ὑπ.: Ὁ Vayu εἶναι ὁ θεός τῶν ἀνέμων.]. Στή συνέχεια τοῦ ἄνοιξε τά βλέφαρα κι ἀπ’ τά μάτια του βγῆκε τό φῶς κι ἀπ’ τό φῶς πρόβαλε ὁ Aditya**** [ὑπ.: Aditya εἶναι τό πνεῦμα τοῦ ἡλίου.]… Ἄνοιξε πόρους στό δέρμα του κι ἀπ’ τούς πόρους βγῆκαν τρίχες· ἀπ’ τίς τρίχες του πρόβαλαν οἱ deva τῶν φυτῶν καί τῶν δέντρων. Ἄνοιξε ἀρτηρίες στήν καρδιά κι ἀπ’ τήν καρδιά ἐκπορεύθηκε ὁ νοῦς. Ἀπ’ τό νοῦ πρόβαλε ὁ Chandrama* [ὑπ.: Chandrama εἶναι ὁ θεός τῆς σελήνης.]. Ἄνοιξε ἕνα ἄνοιγμα στήν κοιλιά κι ἀπ’ τόν ἀφαλό βγῆκε ὁ _ἀπανά** _[ὑπ.: Ὁ ἀπανά εἶναι ὁ καθοδικός “ἀέρας” στό σῶμα καί σχετίζεται μέ τήν ἀφομοίωσι τῆς τροφῆς καί μέ τή λειτουργία τῆς ἀπεκκρίσεως τῶν ἀχρήστων οὐσιῶν ἀπ’ τό σῶμα.]· ἀπ’ τόν ἀπανά πρόβαλε ὁ Mrityu*** [ὑπ.: Ὁ Mrityu εἶναι ὁ θεός τοῦ θανάτου.]».

• «Σέ κάποιο μέρος λένε τά Upanishads ὅτι οἱ θεοί δέν ἐπιθυμοῦν οἱ ἄνθρωποι νά γνωρίζουν τήν ὑπέρτατη ἀλήθεια γιατί θά ἀντιληφθοῦν ὅτι καί τῶν θεῶν ἡ θέσι εἶναι ἀσήμαντη

Οἱ θεοί, σύμφωνα μέ μερικά χωρία τῶν Upanishads, εἶναι σάν τούς ἀνθρώπους».

Θεωροῦμε σκόπιμο, στό σημεῖο αὐτό, νά παραθέσουμε μιά σελίδα πού δείχνει ποῦ ὁδηγεῖ τόν κόσμο ὁ Ἰνδουϊσμός —καί ὄχι μόνο: «Σχεδόν παντοῦ [στή Benares] ὁ ἐπισκέπτης συναντᾶ μπροστά του κάτι ἀλλόκοτα σκελετωμένα πρόσωπα, μέ τό βλέμμα ἀπλανές σάν νά βλέπουν ὁράματα. Αὐτοί οἱ λιπόσαρκοι ἄνδρες πού ἐπιβάλλουν στόν ἑαυτό τους τρομερές αὐτοτιμωρίες εἶναι οἱ Sadhus, οἱ περιπλανώμενοι πιστοί πού φθάνουν καμμιά φορά τό θρησκευτικό τους ζῆλο μέχρι τόν πιό ἀκραῖο φανατισμό.

Δέν εἶναι σπάνιο νά δῆ κανείς κάποιον ἀπ’ αὐτούς, σέ μιά κατάστασι θρησκευτικῆς ἐκστάσεως, νά ρίχνεται στήν ἱερά λίμνη τοῦ Πουκσάρ, κοντά στό Ἀζμέρ, γιά νά τόν καταβροχθίσουν οἱ κροκόδειλοι, ἤ νά πέφτη σέ κάποιο γκρεμό τῶν Ἱμαλαΐων. Τό πιό τραγικό τέλος θά τό ἔχουν ὡστόσο ὅσοι ἑτοιμάζονται ν’ ἀκολουθήσουν τό δρόμο τῶν μεγάλων ἡρώων τοῦ Pandava, ὅταν, κουρασμένοι ἀπ’ τή ζωή, ξεκινοῦσαν μέ προορισμό τόν Παράδεισο τοῦ Indra, πέρα ἀπ’ τά χιόνια τῶν Ἱμαλαΐων, καί σωριάζονταν ὁ ἕνας πίσω ἀπ’ τόν ἄλλο στό δρόμο μέχρι πού μόνος ὁ Yudhishthira ἔφθασε στίς πύλες τοῦ Svarga. Ἔτσι κι ὁ Sadhu, ἀκολουθώντας τά ἴχνη τοῦ Yudhishthira, θά ξεκινήση γι’ αὐτό τό ὕστατο προσκύνημα, κοπιάζοντας καί ὑποφέροντας, μέχρι νά φθάση τίς μεγαλόπρεπες χιονισμένες κορυφές καί νά χαθῆ γιά πάντα ἀπ’ τά μάτια τῶν θνητῶν».