Εκκλησία και Αποκρυφισμός

Τό μέλλον ὑπῆρξε ἀνέκαθεν terra incognita γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁ καθένας ἔκανε συνεχῶς προσπάθειες νά διεμβολίση τό τεῖχος τῆς ἀγνοίας καί νά δῆ ἔστω ἀμυδρά κάτι ἀπό τό βασίλειο αὐτό. Θέλει νά καθοδηγηθῆ στήν πορεία του. Νά, ὅμως, πού ἐδῶ παρεμβαίνει ὁ διάβολος μέ τήν ἐπιθυμία του νά καθοδηγῆ. Καί αὐτό, βέβαια, μέ τελικό σκοπό τήν ἀπόσπασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό καί τήν προσχώρησί του στό βασίλειο τοῦ σατανᾶ. Ὁ Θεός ἀπό ἀγάπη πρός τό πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο, προειδοποιεῖ καί βοηθᾶ. Μᾶς ἀποκαλύπτει Αὐτός ὅ,τι χρειάζεται νά ξέρουμε καί, παράλληλα, μᾶς προειδοποιεῖ γιά τό θανάσιμο κίνδυνο τῆς ἀπωλείας τῆς ψυχῆς μας.

Στόν παρόντα τόμο θά ἀποκαλύψουμε τά σχέδια τοῦ διαβόλου καί τῶν ὀργάνων του: Θά δοῦμε στίς ἑπόμενες σελίδες πῶς οἱ πολιτικοί, οἱ ἐπιστήμονες, οἱ καλλιτέχνες, ἡ ἐμπροσθοφυλακή αὐτή τοῦ κόσμου μας, φλερτάρουν ἐπικίνδυνα μέ τόν ἀποκρυφισμό καί τήν ἐξάσκησί του. Ζητοῦν καθοδήγησι ἀπό τά mediums καί ἄλλους παρατρεχάμενους. Γι᾽ αὐτό ἡ κοινωνία μας πηγαίνει σάν τούς στραβούς στόν Ἅδη. Ἄν θέλουμε, τουλάχιστον, νά μήν μποῦμε στήν πορεία πρός τήν Κόλασι, πρέπει νά γνωρίζουμε τά τερτίπια τοῦ σατανᾶ καί νά ἐξοπλισθοῦμε μέ τά ὅπλα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι θά ἀποκρούσουμε τίς σατανικές ἐφόδους καί, παράλληλα, θά καλλιεργήσουμε τήν ψυχή μας νά ἀποφέρη ἄνθη ἀρετῶν πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ μας πού φανερώθηκε στή γῆ γιά νά «λύσῃ (: νά καταστρέψη) τά ἔργα τοῦ διαβόλου»(Α´ Ἰω 3, 8). Ἄς σημειώσουμε, τέλος, ὅτι ἡ σειρά τῶν δύο αὐτῶν βιβλίων, ἀναγκαστικά ἔχει τή μορφή spiral: ἕνα θέμα μπορεῖ νά ὑπάγεται σέ περισσότερες ἑνότητες· γι᾽ αὐτό καί οἱ παρατηρούμενες ἐπαναλήψεις. Ἔχουν, βέβαια, τό σκοπό τους. Φωτίζουν τό ὑπό συζήτησι θέμα καί ἀπό ἄλλη σκοπιά. Γράφει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Μεγάλος: «Ἄν ὁ νοῦς δέν δειχθῆ ἐπιφυλακτικός ἀπέναντι σέ αὐτά [ὄνειρα κττ.], καταβυθίζεται ἀπό τό ἀπατηλό πνεῦμα σέ πλῆθος ματαιοτήτων, καθώς αὐτό ἀρκετές φορές συνηθίζει νά προλέγη πολλά πού βγαίνουν ἀληθινά, γιά νά μπορέση στό τέλος-τέλος μιά φορά μέ κάποιο ψέμα του νά ρίξη στά δίκτυα του τήν ψυχή».

Σχετικά μέ τά ὄνειρα τονίζει καί ὁ Στάρετς Ζαχαρίας: «Ὄνειρα πού εἶναι ἀπό τό Θεό, δίνουν στήν ψυχή γαλήνη καί χαρά, κινοῦν τήν καρδιά σέ μετάνοια, διώχνουν λογισμούς ὑπερηφανείας καί κενοδοξίας, ἐγείρουν τόν ἄνθρωπο νά παλέψη μέ τήν ἁμαρτία». «Τό 1916-17, γράφει ὁ π. Γαβριήλ ὁ Διονυσιάτης, βρισκόταν στό Ὀρφάνι τοῦ Παγγαίου ὑπεύθυνος σέ ἕνα μετόχι τῆς Μονῆς του. Στήν περιοχή ἐκεῖνη στάθμευε τότε μεραρχία τοῦ στρατοῦ. Μιά ὁμάδα ἀξιωματικῶν, μυημένοι στόν πνευματισμό, συνήθιζαν νά συγκεντρώνωνται τά βράδια γύρω ἀπό τό τραπέζι, καί μέ τήν μεσολάβησι ἑνός στρατιώτη-medium καλοῦσαν τά πνεύματα τοῦ βασιλέως Γεωργίου, τοῦ Τρικούπη καί ἄλλων διασήμων νεκρῶν. Ὅταν τό τραπεζάκι ἐκινεῖτο —σημεῖο ὅτι ἄρχισε ἡ ἐπικοινωνία μέ τό “πνεῦμα”— ἔκαναν ἐρωτήσεις· καί ἐκ μέρους τοῦ “πνεύματος” ἀπαντοῦσε ὁ στρατιώτης-medium. Ἔτυχε ἕνα βράδυ σέ μιά τέτοια σύναξι νά παρευρίσκεται καί ὁ π. Γαβριήλ. Κατάλαβε ὅτι ἡ ὅλη προσπάθεια ἦταν ἐπίκλησι δαιμόνων. Ὅταν ἔφυγαν βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἐπικολλήση κάτω ἀπό τό τραπέζι δύο κεριά σέ σχῆμα Σταυροῦ. Ὅταν ξαναπῆγαν καί προσπάθησαν νά ἐπαναλάβουν τήν ἐπίκλησι τῶν “πνευμάτων”, δοκίμασαν ὀδυνηρή ἔκπληξι. Ἐνῶ καλοῦσαν ὥρα πολλή, τό τραπεζάκι δέν ἐκινεῖτο ἀπό τήν θέσι του καί τό “πνεῦμα” δέν ἔκανε τήν ἐμφάνισί του. Ἄρχισαν νά ἐρευνοῦν παραξενευμένοι μήπως κάποιος κάρφωσε τό τραπέζι στό πάτωμα! Καί ἐρευνώντας ἀνακάλυψαν τόν Σταυρό ἀπό κερί κάτω ἀπό τό τραπέζι. “Τό ἔκανα γιά νά πεισθῆτε ὅτι στήν πρᾶξι σας κρύβεται δαιμονική ἐνέργεια”, τούς εἶπε ὁ π. Γαβριήλ. Δέν τό παραδέχθηκαν. Καί ἄρχισαν νά ἀραδιάζουν διάφορες πνευματιστικές θεωρίες, ὅτι τάχα τό κερί σάν οὐσία εἶναι “δέκτης καλός” καί γι᾽ αὐτό συγκεντρώνη τό… ρεῦμα τῆς ἐπικοινωνίας κλπ.. “Καλά, τούς εἶπε τότε ὁ π. Γαβριήλ. Ἀφοῦ φταίει τό κερί ἀφαιρέστε το. Ἀλλά νά μοῦ ἐπιτρέψετε νά κάνω κάτι ἄλλο”. Καί ἀφοῦ ἄναψε τό ἕνα κερί, σχημάτισε μέ τόν καπνό ἕνα Σταυρό κάτω ἀπό τό τραπέζι. Μετά τούς εἶπε νά κάνουν τίς ἐπικλήσεις τους. Ἄρχισαν αὐτοί καί πάλι νά καλοῦν· ἀλλά τό τραπεζάκι πάλι ἔμενε ἀκίνητο· δέν γινόταν τίποτε. Ἀναγκάσθηκαν τότε ἐκ τῶν πραγμάτων νά παραδεχθοῦν ὅτι δέν εἶχαν νά κάνουν μέ ἐπικοινωνία πνευμάτων νεκρῶν ἀνθρώπων, ἀλλά μέ τό Διάβολο! Μέ αὐτόν δηλ. πού “ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ” ἀλλά καί πού ἡ δύναμί του καί οἱ παγίδες του κυριολεκτικά συντρίβονται μπροστά στήν δύναμι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· “Φρίττει γάρ καί τρέμει μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν”». Tarot «Τά ἐντελῶς τυχαῖα γεγονότα… δέν εἶναι στήν πραγματικότητα τυχαῖα, ἀλλά συνδέονται μέ τίς ἀδιόρατες ἀλλαγές στίς δυνάμεις τοῦ συνειδητοῦ καί τῆς ἐνέργειας πού πάλλεται μέσα μας καί στό διάστημα [καί ποῦ παρεμβάλλεται ἡ ἐλευθερία βουλήσεως;]». Μιά συνομοταξία συμβάντων πού λαμβάνουν χώρα χωρίς ἡ ἐνασχόλησι μαζί τους νά προσφέρη τίποτε στόν ἄνθρωπο: Πυροβασία, λύγισμα μετάλλων, μεταθανάτιες γραφές, ἀναδρομές στό παρελθόν, βρυκόλακες, ἱπτάμενα τραπεζάκια, μετακίνησι ἀντικειμένων μέ συγκέντρωσι σκέψεως, πέτρες πού κινοῦνται μόνες τους στή Sierra Nevada. Ὅλα αὐτά ἄνετα τά κάνει ὁ διάβολος.

Στό Πρξ 16, 16-18 διαβάζουμε ὅτι στούς Φιλίππους μιά κοπέλλα ἦταν δαιμονισμένη μέ πυθωνικό πνεῦμα καί, παρότι συμβούλευε τούς κατοίκους νά ἀκολουθοῦν τόν Παῦλο καί τό Σίλα (ἔλεγε δηλ.ἀλήθεια), ὁ Παῦλος ἐξήγαγε τό δαιμόνιο. Ὁ Θεός δέν θέλει συνήγορο τό διάβολο! Ἄν ὁ Παῦλος ἔφευγε, χωρίς νά τή θεραπεύση, αὐτή —μέ τό κύρος τῆς «ἐγκρίσεως»— θά ἄρχιζε τά ψεύδη καί θά ἀποπλανοῦσε τούς Χριστιανούς.
«Μή ἔσθετε ἐπί τῶν ὀρέων(: μή συμμετέχετε σέ εἰδωλολατρικά συμπόσια στά βουνά) καί οὐκ οἰωνιεῖσθε (: νά μήν παρατηρῆτε τούς οἰωνούς), οὐδέ ὀρνιθοσκοπήσεσθε (: νά μή μαντεύετε μέ βάσι τά πτηνά)»(Λευ 19, 26).
«Ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός»(Β´ Κορ 11, 14).

«— Πιάνει ἡ βασκανία, τό “μάτι”, γέροντα; [π. Παΐσιος:]— Ναί, πῶς!! ἄν ἔχη κανείς ζήλεια πολλή καί κακία τότε μπορεῖ νά κάνη κακό. Νά, εἶχε φτιάξει ὁ πατέρας μου ἕνα χειρόμυλο, τότε πού ἤμασθαν στήν Ἡγουμενίτσα, νομίζαμε ὅτι θά κάτσουμε ἐκεῖ. Ἦλθε κάποιος: “Βρέ, τοῦ λέει, σάν χυτό (: καλοφτιαγμένο) τόν ἔχεις”, δέν πρόλαβε νά τό πῆ, κράκ-κράκ ἄρχισε νά ραΐζη ἡ πέτρα. Ντράπηκε μετά ὁ καημένος. Μετά τό ᾽δεσε ὁ πατέρας μου μέ δυό στεφάνια». Διηγεῖται καί ὁ π. Πορφύριος: «Θά σᾶς διηγηθῶ ἕνα ἀκόμη περιστατικό καί θά θαυμάσετε. Δέν εἶναι τίποτε τῆς φαντασίας μου. Ὅ,τι σᾶς λέω εἶναι ἀληθινό. Ἀκοῦστε. Κάποτε κάποια κυρία ἐπισκέφθηκε ἕνα ἀπόγευμα μιά φίλη της. Στό σαλόνι διέκρινε ἕνα ὡραῖο βάζο γιαπωνέζικο, ἀξίας, γεμᾶτο λουλούδια. —Τί ὡραῖο βάζο! Πότε τό ἀγόρασες; —Μοῦ τό ἔφερε ὁ ἄνδρας μου, εἶπε ἐκείνη. Τήν ἄλλη μέρα, τό πρωΐ στίς ὀκτώ, ἡ κυρία πού εἶχε κάνει τήν ἐπίσκεψι, ἐνῶ ἔπινε καφέ μέ τόν ἄνδρα της, θυμήθηκε τό βάζο. Τῆς εἶχε κάνει πολλή ἐντύπωσι. Λέει, λοιπόν, στόν ἄνδρα της μέ θαυμασμό: —Τί νά σοῦ πῶ γιά τή φίλη μου. Τῆς ἔφερε ὁ ἄνδρας της ἕνα πολύ ὡραῖο βάζο γιαπωνέζικο, πολύχρωμο, μέ ὡραῖες παραστάσεις καί στόλιζε ὅλο τό σαλόνι. Τήν ἴδια μέρα ξαναπῆγε στή φίλη της γιά κάποια δουλειά. Κοιτάζει, τό βάζο ἔλειπε. Τῆς λέει: —Τί τό ἔκανες τό βάζο; —Τί νά σοῦ πῶ, τῆς ἀπάντησε. Σήμερα πρωΐ-πρωΐ, στίς ὀκτώ ἡ ὥρα, ὅπως ἤμουν στό δωμάτιο ἥσυχα, ἀκούω ἕνα δυνατό “κράκ!” καί τό ἀνθοδοχεῖο ἔγινε κομμάτια. Ἔτσι μόνο του, χωρίς νά τό πειράξη κανείς, χωρίς νά φυσήξη ἀέρας, χωρίς κανείς νά τό κουνήση! Ἐκείνη δέν μίλησε καθόλου στήν ἀρχή. Μετά τῆς λέει: —Τί νά σοῦ πῶ… Στίς ὀκτώ πίναμε μέ τόν ἄνδρα μου καφέ καί μέ θαυμασμό καί χαρά τοῦ περιέγραψα τό βάζο σου. Μέ πολλή λαχτάρα ἔκανα τήν περιγραφή. Τί νά πῶ, λές καμμιά κακή δύναμι νά ἐνήργησε; Αὐτό θά συνέβαινε, μόνο ἄν δέν σ᾽ ἀγαποῦσα. Κι ὅμως, αὐτό ἦταν. Δέν κατάλαβε ὅτι μέσα της εἶχε κακία. Αὐτό ἦταν φθόνος, ζήλεια, βασκανία. Ἡ κακή δύναμι μεταδίδεται, ὅσο μακρυά κι ἄν βρισκώμασθε. Αὐτό εἶναι μυστήριο. Δέν ὑπάρχει ἀπόστασι. Γι᾽ αὐτό ἔσπασε τό ἀνθοδοχεῖο. Θυμᾶμαι καί κάτι ἄλλο, πού συνέβη ἐπίσης ἀπό ζήλεια. Μιά πεθερά ζήλευε πολύ τή νύφη της. Δέν ἤθελε νά βλέπη κανένα καλό πάνω της. Μιά μέρα ἡ νύφη ἀγόρασε ἕνα ὡραῖο ἐμπριμέ ὕφασμα γιά φόρεμα. Τό εἶδε ἡ πεθερά, τό ζήλεψε. Ἡ νύφη κλείδωσε τό ὕφασμα σ᾽ ἕνα σεντούκι, στό κάτω μέρος, κάτω ἀπ᾽ ὅλα τά ροῦχα, μέχρι νά ἔλθη νά τῆς τό ράψη ἡ μοδίστρα. Ἦλθε ἡ ἡμέρα τῆς μοδίστρας. Πάει ἡ νύφη νά βγάλη τό ὕφασμα, τί νά δῆ! Ὅλο τό ὕφασμα ἦταν κοντά-κοντά ψαλιδισμένο, ἄχρηστο. Κι ὅμως, ἦταν κλειδωμένο τό σεντούκι. Ἡ κακή δύναμι δέν ἔχει φραγμούς, δέν ἐμποδίζεται οὔτε ἀπό κλειδαριές, οὔτε ἀπό ἀποστάσεις. Ἡ κακή δύναμι μπορεῖ καί τό αὐτοκίνητο νά τό γκρεμίση, χωρίς νά ὑπάρχη καμμιά βλάβη». «Ἡ Κάτια Φώξ ἔκανε μιά συντριπτική στήν ὠμότητά της ὁμολογία: “Ὁ πνευματισμός εἶναι ἀπό τήν ἀρχή ὥς τό τέλος μία ἀπάτη. Εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἀπάτη τοῦ αἰῶνα. Ἡ ἀδελφή μου ἡ Μαργαρίτα κι ἐγώ μπλεχθήκαμε ἐκεῖ μέσα, σάν παιδιά πού ἤμασθαν πολύ μικρά καί πολύ ἀφελῆ, γιά νά ξέρουμε τί κάνουμε. Ἡ ἀδελφή μας ἡ Leah ἦταν μεγαλύτερή μας κατά εἴκοσι τρία χρόνια. Αὐτή μᾶς ἔρριξε στό δρόμο αὐτό τῆς ἀπάτης καί μᾶς παρακινοῦσε ἀδιάκοπα, γιά νά συνεχίσουμε”(Νew Υork Ηerald 24-9-1888)». «Στήν Καλαμάτα πρό πολλῶν ἐτῶν ἦταν ἕνας Ἱεροκήρυκας, Πολύκαρπος Ἀνδρώνης ὀνόματι… Αὐτός γιά ν᾽ ἀποδείξη στούς Πνευματιστές, ὅτι στίς συνεδριάσεις τους ἐμφανίζονται πονηρά πνεύματα καί ὄχι οἱ νεκροί μας, μετέβη κι αὐτός στήν αἴθουσα τῶν συνεδριάσεών τους. Τούς ζήτησε νά καλέσουν τό γνωστό Ἱεροκήρυκα τῶν Ἀθηνῶν τόν πραότατο καί ὁμολογουμένως Ἅγιο Διονύσιο Φαραζουλῆ, ὁ ὁποῖος προσφάτως τότε εἶχε πεθάνει. Ὄντως ἐνεφανίσθη ἕνα πνεῦμα καί τοῦ λέει: —Ἀδελφέ Πολύκαρπε, εἶμαι ὁ Διονύσιος. —Εἶσαι σατανᾶς, τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Ἱεροκήρυκας. —Μά δέν μέ γνωρίζεις; Μέ ξέχασες, Πολύκαρπε; —Δέν εἶσαι σύ ὁ Διονύσιος, εἶσαι σατανᾶς, ἐπανέλαβε ὁ Ἱεροκήρυκας. —Γιά θυμήσου Πολύκαρπε. Ἐμεῖς ἔχουμε ζήσει μαζί, ἐπανέλαβε τό πνεῦμα. —Εἶσαι σατανᾶς, σοῦ λέω. Δέν εἶσαι σύ ὁ Διονύσιος ὁ Φαραζουλῆς, ἐπιμένει ὁ Ἱεροκήρυκας. Τότε θύμωσε τό πνεῦμα. Νευρίασε. Τά ἀνέτρεψε ὅλα μέσα στήν αἴθουσα. Τά ἔκαμε ἄνω-κάτω. Ὅταν κατόπιν συνῆλθαν, τούς εἶπε ὁ Ἱεροκήρυκας: —Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι ἦταν σατανικό καί πονηρό τό πνεῦμα; Διότι ὁ Διονύσιος Φαραζουλῆς, ὡς γνωστόν, ἦταν πραότατος καί ἅγιος καί οὐδέποτε θύμωνε στή ζωή του!». Προλήψεις «Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν σκόρδο πάνω τους ὡς φυλακτό ἐνάντια σέ κάθε κακόβουλη δύναμι —σύμφωνα μέ τή λαϊκή παράδοσι μποροῦσε ν᾽ ἀπομακρύνη τούς βρυκόλακες. Τό σκόρδο χρησιμοποιήθηκε ἀκόμα ὡς ἀφροδισιακό. Σέ ὁρισμένες χῶρες, ὅμως, τό ἀπέφευγαν ἐξαιτίας τῆς μυρωδιᾶς του. Γιά τούς ἀστρολόγους, τό σκόρδο βρίσκεται ὑπό τήν ἐπιρροή τοῦ Ἄρη». «Ἀποδίωξι τοῦ Χάρου: Σέ πολλά χωριά ἄμα πεθάνη κάποιος, πρέπει νά βουλωθοῦν καλά οἱ πόρτες καί τά παράθυρα τοῦ σπιτιοῦ, ὥστε νά μή μπορῆ νά βγῆ ἔξω ὁ Χάρος. Τότε κάποιος ἀπ’ τήν οἰκογένεια φωνάζει: “Χάρε, αὐτό (τό παιδί, τό γέροντα… κλπ.) ποῦ τό πᾶς;”. Αὐτό τό φωνάζει πολλές φορές ὥστε ν’ ἀκούση ὁ Χάρος καί νά τό ἀφήση καί ἄλλη φορά νά μήν τολμήση νά πάρη κάποιον ἀπ’ τό σπίτι».

Ἐκτός ἀπό τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει καί ἡ παράδοσι τοῦ διαβόλου (μαγικά, βασκανίες, κ.τ.τ).

«Οἱ πρό Χριστοῦ Ἕλληνες μή ἔχοντες Χριστό θεοποιοῦσαν τά ζῶα. Οἱ μετά Χριστόν Ἕλληνες, κατ᾽ ὄνομα μόνο Χριστιανοί, θεοποιοῦν τά πέταλα τῶν ζώων, τά ὁποῖα γιά εὐλογία τοποθετοῦν στά ψυγεῖα τῶν αὐτοκινήτων, στίς θύρες τῶν οἰκιῶν, στά καταστήματά τους!». «Ὅπως τό τοποθετεῖ ὁ συγγραφέας Martin Gardner, “Τρισεκατομμύρια γεγονότα, μεγάλα καί ἀσήμαντα, συμβαίνουν σέ δισεκατομμύρια ἀνθρώπων κάθε μέρα. Ἑπομένως, εἶναι ἀναπόφευκτο νά συμβαίνουν περίεργα πράγματα πότε-πότε”». «Σοῦ παρουσιάσθηκε ἕνα πρόβλημα. Μιά στενοχώρια. Καί ἀφοῦ πῆγες καί ἄναψες ἕνα κερί σέ μιά ἤ σέ ἑκατό ἐκκλησίες καί δέν εἶδες “καλό”, εἶπες: “Ἄς κτυπήσω καί αὐτή τήν πόρτα [τοῦ μάγου]”. Τὄκανες, δηλαδή, σάν μερικούς πού κρεμᾶνε στό αὐτοκίνητό τους καί σταυρό καί σκόρδο! Σοῦ λένε: Ἄν δέν πιάση τό ἕνα, θά πιάση τό ἄλλο!…». «Ὁ διάβολος εἶναι ψαρᾶς πανουργότατος καί χάνει ἕνα μικρό δόλωμα γιά νά πιάση ἔνα μεγάλο ψάρι, δηλαδή εὐχαριστεῖται νά σᾶς δώση λίγη ὑγεία, μόνο γιά νά σᾶς στερήση τόν παράδεισο· νά σᾶς μακρύνη λίγο τή ζωή γιά νά σᾶς κολάζη αἰωνίως». Σατανισμός «Στό ἱεραποστολικό Κλιμάκιο τῆς Κεντρικῆς Ἀφρικῆς μέ ἕδρα τήν πόλι Κανάγκα, στό ὁποῖο προΐσταται ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης μας, ἕνας μαθητής γυμνασίου, πέρασε ἕνα πρωΐνό ἔξω ἀπό μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀπό περιέργεια μπῆκε μέσα. Ἄκουσε τίς ὡραῖες ψαλμωδίες, εἶδε τήν κατανυκτικότητα τοῦ ἱεροῦ χώρου, τήν εὐλάβεια τῶν ὁμογενῶν του καί παραξενεύθηκε γιά τήν προέλευσι καί τήν ἀποστολή αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ρώτησε κι ἔμαθε περισσότερα γιά τήν Ἐκκλησία μας καί δέν ἄργησε νά γραφθῆ στούς καταλόγους τῶν Κατηχουμένων. Μετά ἀπό ἕξι περίπου μῆνες βαπτίσθηκε ἐν ἀγνοίᾳ τῶν γονέων του, οἱ ὁποῖοι σημειωτέον ἦταν φανατικοί εἰδωλολάτρες. Πράγματι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγ. Βαπτίσματος τόν στερέωσε στήν Ὀρθόδοξη Πίστι καί τόν ἔπεισε ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅπου ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά βρῆ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Μέ χαρά, λοιπόν, ἀνήγγειλε τό γεγονός αὐτό στούς γονεῖς του καί προσπάθησε νά τούς πείση ὅτι πρέπει κι αὐτοί ν’ ἀκολουθήσουν αὐτή τήν Ἐκκλησία, ἄν πράγματι θέλουν νά ζήσουν καί στήν ἄλλη ζωή αἰωνίως. Οἱ γονεῖς του καί ἰδιαίτερα ὁ πατέρας του τόσο πολύ ἐξοργίσθηκε, ὥστε ὄχι μόνο κτύπησε τό γυιό του, ἀλλά ἔτρεξε καί στό μάγο (πρόεδρο) τοῦ χωριοῦ του νά ζητήση τή βοήθειά του γιά τήν ἐπιστροφή τό ταχύτερον τοῦ παιδιοῦ του στήν πατροπαράδοτη πίστι τους. Ὁ μάγος τόν πληροφόρησε ὅτι δέν ἔχει τή δύναμι νά τό κάνη αὐτό, διότι μία ἀνώτερη δύναμι σκεπάζει τούς Ὀρθοδόξους ἀπ’ τή στιγμή κατά τήν ὁποία βαπτίζονται καί κατόπιν. Ὅμως, θά προσπαθήση. Τότε ὁ πατέρας βαθειά ταραγμένος καί ἀπελπισμένος δέν δίστασε νά ζητήση ἀπ’ τό μάγο τό φόνο τοῦ παιδιοῦ του… διότι ἡ πρᾶξι του αὐτή εἶναι προσβολή στούς θεούς τῶν προγόνων τους. Ὑποσχέθηκε, βέβαια, στό μάγο ὅτι, ἄν ἐκτελέση τήν ἐπιθυμία του, θά τόν πληρώση ὅ,τι καί νά τοῦ ζητήση. Ὁ μάγος τοῦ ἔδωσε ἐλπίδες καί ὑποσχέσεις καί ἄρχισε τό ἔργο του ἐπικαλούμενος τή βοήθεια τοῦ σατανᾶ… Τήν ἑπομένη τό πρωΐ ὁ νεοβάπτιστος νέος πήγαινε στό σχολεῖο του. Καθ’ ὁδόν ξαφνιάσθηκε καί σταμάτησε ἀπότομα. Εἷδε νά ἔρχωνται μέ ταχύτητα κατεπάνω του δύο βόες. Μέσα στήν ταραχή καί στήν ἀμηχανία του, ἔκανε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἐπικαλούμενος τή δύναμι τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶχε διδαχθῆ ἀπ’ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν θεαματικότατο καί ἀποτελεσματικότατο. Οἱ βόες ἐστράφησαν πρός τά ὀπίσω, ὡσάν νά τούς ἔδιωχνε μία ἀόρατη δύναμι. Ὁ νέος μέ τή δύναμι τοῦ Σταυροῦ εἶχε νικήσει τούς δαίμονες (βόες), πού εἶχαν σταλῆ ἀπ’ τό μάγο νά τόν κατασπαράξουν. Μετά τά μαθήματά του στό σχολεῖο ἐπέστρεψε στό σπίτι του. Μέ πολλή χαρά ἀνεκοίνωσε στούς γονεῖς του τό πῶς διασώθηκε ἀπό βέβαιο θάνατο ἐξαιτίας δύο μεγάλων φιδιῶν… Ὁ πατέρας του φάνηκε ὅτι χάρηκε ἀπ’ αὐτή τή διάσωσι τοῦ γυιοῦ του, χωρίς νά φανερώση κάτι ἀπ’ τό μυστικό του σχέδιο πού εἶχε ἑτοιμάσει ἐναντίον τοῦ παιδιοῦ του. Μετά τό μεσημβρινό φαγητό ἔτρεξε στό μάγο καί τόν ρώτησε μέ ἀπορία: —Χθές κ. πρόεδρε, εἴχαμε καταστρώσει τό πρόγραμμα μαζί καί τήν ὑπόθεσι τῆς πληρωμῆς σου γιά τό φόνο τοῦ παιδιοῦ μου πού ἐπαναστάτησε καί ἐγκατέλειψε τήν πίστι τῶν προγόνων μας. Τί ἔκανες, λοιπόν; —Σήμερα, φίλε μου, ἔστειλα στό γυιό σου, τήν ὥρα κατά τήν ὁποία πήγαινε στό σχολεῖο δύο δαίμονες μέ τή μορφή δύο βοῶν γιά νά τόν πνίξουν. Καί περιμένω νά μάθω τί ἀπόγινε. —Εἶναι ἀλήθεια αὐτό. Τά φίδια ἐμφανίσθηκαν, ἀλλά πρίν ὁρμήσουν καί κουλουριασθοῦν στό σῶμα τοῦ παιδιοῦ μου, αὐτό ἔκανε ἕνα σημεῖο, τό ὁποῖο τό λένε οἱ Χριστιανοί Σταυρό, κι ἀμέσως τά φίδια γύρισαν πίσω καί ἐξαφανίσθηκαν. —Σοῦ τό ἔλεγα, φίλε μου, ὅτι στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ὑπάρχει μία ἀκατανίκητη δύναμι, ἡ ὁποία μᾶς καταστρέφει τά ἔργα μας. Ὅπου ἐμφανισθοῦν αὐτοί καί ἡ Ἐκκλησία τους, ἐμεῖς δέν ἔχουμε πλέον τή δύναμι νά κάνουμε τίποτε, διότι μᾶς νικᾶ ἡ δύναμι τοῦ Θεοῦ τους… Ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ ἔφυγε σοβαρά προβληματισμένος μετά ἀπ’ αὐτή τή συνάντησι μέ τό μάγο. Γιά πρώτη φορά ἄρχισε νά ἀμφιβάλλη γιά τή δύναμι τῆς προγονικῆς θρησκείας του. Πῆρε τό γυιό του κι ἄρχισε νά τόν ρωτᾶ ποιό εἶναι αὐτό τό δυνατό σημεῖο καί πῶς ἔφυγαν οἱ βόες ἀπό κοντά του… Ὁ Θεός ἐδῶ ἔκανε ἕνα πολύ μεγαλύτερο θαῦμα… Σήμερα οἱ γονεῖς αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ εἶναι Ὀρθόδοξοι καί πιστοί Χριστιανοί. Εὐχαριστοῦν τό Χριστό καί τό γυιό τους πού μέ τό πάθημά του αὐτό διδάχθηκαν γιά τή μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, διδάχθηκαν καί βαπτίσθηκαν γιά τήν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Δόξα στό Φιλάνθρωπο Θεό μας χιλιάδες φορές»(ΜΔα, 164).

Προσοχή στίς «ἀποκαλύψεις»! «Κάποτε [οἱ «φωτισμένες» Ζολωτικές] πήρανε μιά ἀποκάλυψι, ὅτι ὑπάρχει σῶμα κάποιου ἁγίου Στυλιανοῦ, στήν Τιθορέα, ἔξω ἀπό τή Λειβαδιά καί πῆγαν καί ἔσκαβαν μέρα καί νύκτα, ἀλλά δέν βρῆκαν τίποτε. Κατά τή διάρκεια τοῦ σκαψίματος ἄκουσαν, λέει τούς ἀγγέλους που τούς ἔψαλλαν ὅλη τή νύκτα. Ἀλλά μετά πῆραν νέα ἀποκάλυψι, ὅτι ὁ ἅγιος πῆγε πιό βαθειά, γιατί δέν ἤθελε νά φανερωθῆ. Ἀργότερα θά ἐπέτρεπε νά τόν ἀνακαλύψουν!!!».

Εἰδωλολατρία Γράφει ἡ Rosemary Εllen Guiley: «Οἱ Δρυΐδες προέβαιναν σέ μαντεῖες ἀπό τά ὄνειρα, τίς κινήσεις τοῦ κορακιοῦ, τοῦ ἀετοῦ καί τοῦ λαγοῦ καί ἀπό τούς ἐπιθανάτιους σπασμούς καί τά χαρακτηριστικά τῶν ἐντοσθίων τῶν θυσιαζομένων ζώων καί ἀνθρώπων. Διεξῆγαν τίς θρησκευτικές τελετές τους σέ ἀλσύλλια μέ ἱερές δρύες καί κοντά σέ ποτάμια καί λίμνες, ὅπου πίστευαν πώς κατοικοῦσαν οἱ ὑδάτινες θεότητες τῶν Κελτῶν. Θυσίαζαν τά θύματά τους τρυπώντας τα μέ βέλη, ἀνασκολοπίζοντάς τα σέ πασσάλους, καρφώνοντάς τα, κόβοντας τό λαιμό τους πάνω ἀπό χύτρες (ἀπό ὅπου ἔπιναν στή συνέχεια τό αἷμα) ἤ, σύμφωνα μέ τό Στράβωνα, καίγοντάς τα ζωντανά σέ τεράστια ψάθινα κλουβιά. Ἕνα ἀρχαιολογικό εὕρημα τοῦ 1984 τῶν ὑπολειμμάτων ἑνός ἐξαίσια διατηρημένου νέου Κέλτη ἄνδρα, πού ἦταν θαμμένος σέ ἕνα βάλτο κοντά στό Manchester τῆς Ἀγγλίας, ἐνισχύει τίς ρωμαϊκές ἀναφορές. Ὁ Ἄνδρας τοῦ Lindov, ὅπως ὀνομάσθηκαν τά ὑπολείμματα, δείχνει νά εἶναι Δρυΐδης ἱερέας πού εἶχε ἐπιλεγῆ νά θυσιασθῆ. Μετά ἀπό ἕνα γεῦμα ἀπό καψαλισμένο κέικ πού μπορεῖ νά ἦταν ψημένη κριθαρόπιτα (εἰδική πίτα ἀπό κριθάρι, ψημένη σέ ταψάκι τό ὁποῖο χρησιμοποιοῦσαν σέ δρυϊδικές τελετές) ἔκοψαν τό λαιμό τοῦ νεαροῦ ἄνδρα, θρυμμάτισαν τήν τραχεῖα του καί κρατώντας τό πρόσωπό του μέσα στό νερό, χτυποῦσαν τό κεφάλι του μέ κάποιο ρόπαλο. Ἡ γαλήνια ἔκφρασι στό πρόσωπό του δείχνει ὅτι εἶχε ἑκούσια δεχθῆ τό θάνατό του». Καί μετά φταίει ὁ Χριστιανισμός πού τούς ἐκχριστιάνισε! «Στή Disneyland ὑπάρχει ἕνα περίπτερο καί μάλιστα μέ πυραμίδα πού ἐνημερώνει γύρω ἀπό τόν “προχωρημένο πολιτισμό καί τά καταπληκτικά κατορθώματα τῶν εὐγενῶν” Ἀζτέκων. Ἡ ἑταιρεία ὑγιεινῶν τροφῶν Ηealth Valley στό Montebello τῆς California, διαφημίζει τά μπισκότα της ἀπό ἀμάρανθο ἰσχυριζόμενη πώς περιέχουν “τό μυστικό χόρτο τῶν Ἀζτέκων” καί διακοσμεῖ τό πακέτο της μέ μιά πυραμίδα». «Τέχνη» «Ὁ ὁλοκληρωτικός πόλεμος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Χριστιανῶν ἔχει διοχετευθῆ καί στά κανάλια τῆς Τέχνης. Δημιουργήθηκε κάποια ἀναταραχή στή χριστιανική κοινότητα ὅταν πληροφορήθηκε γιά ἕνα ὑποτιθέμενο ἔργο τέχνης τοῦ Αndres Serrano. Τέχνη κατά τήν ἄποψι τοῦ Serrano εἶναι μία παραστατική φωτογραφία τοῦ Χριστοῦ πάνω στό σταυρό ὁ ὁποίος βυθίζεται σέ ἕνα δοχεῖο πού περιέχει τά σωματικά ὑγρά τοῦ “καλλιτέχνη”. Ὡς ἔνδειξι τῆς ἐπίσημης ἀναγνωρίσεως, ἡ ἔκθεσι ἦταν μέρος ὀργανώσεως πού στηρίχθηκε καί ἔλαβε χρηματοδότησι ἀπό τήν Ἐθνική Ἐπιχορήγησι Τεχνῶν. Καί ὁ “καλλιτέχνης” τιμήθηκε μέ βραβεῖο 15.000 δολλαρίων. Ὁ κ. Serrano ἔθεσε προφανῶς τά θεμέλια γιά μία ὑποτιθέμενη τέχνη. Ὁ David Wojnarowicz ἔφτιαξε ἕνα κολάζ μέ τίτλο “Γλῶσσες τῆς Φωτιᾶς”. Τό κολάζ δείχνει τό Χριστό ὡς ναρκομανῆ νά κάνη ἐνέσεις στό χέρι του μέ μία σύριγγα. Γιά ἄλλη μιά φορά ἡ πολιτεία τίμησε το Wojnarowicz μέ κάποια παροχή. Γιά ἕνα ἀκόμη ἄσεμνο πορτραῖτο πού δείχνει σωματικά ὑγρά ὁ John Fleck τιμήθηκε μέ 5.000 δολ. ἀπό τήν πολιτεία. Ἐπιπλέον ὁ ὁμώνυμος ὀργανισμός ἔδωσε 20.000 δολάρια στό Αrtpark στό Lewiston τῆς Ν. Ὑόρκης γιά μία παράστασι πού θά λάμβανε χώρα στίς 1 Σεπτεμβρίου 1990. Τό Αrtpark ἀκύρωσε ὅμως, τήν παράστασι ἡ ὁποία θά δινόταν ἀπό κάποιο group μέ τίτλο “Ἔργαστήρια Ἔρευνας γιά τήν Ἐπιβίωσι”(SRL). Τό ἔργο τοῦ ὁμώνυμου group ἔχει τόν τίτλο “Κάψιμο τῆς Βίβλου”. Πόστερ καθοδηγοῦσαν τόν κόσμο νά κλέψη Βίβλους γιά νά τίς κάψουν: Μπορεῖτε νά βρῆτε μία Βίβλο καί, μάλιστα, δωρεάν ἀπό τά ξενοδοχεῖα, τίς ἐκκλησίες… καί τό σπίτι τῶν γονιῶν σας. Σᾶς προειδοποιοῦμε πώς σέ συγκεκριμένες περιστάσεις ἡ κλεψιά εἶναι ἠθική ὑποχρέωσι… Τό SRL θά δημιουργήση τεράστια σεξουαλικά σκηνικά πού θάκαλυφθοῦν μέ πλούσιο στρῶμα ἀπό Βίβλους πού ἐπιτάχθησαν. Ἀφοῦ γίνουν διάφορα τελετουργικά, τά μηχανήματα τῶν SRL θά τίς κάψουν ὥσπου νά γίνουν στάχτη». Νέα Ἐποχή «Τί εἴδους Νέα Ἐποχή εἶναι αὐτή πού ἀσχολεῖται μέ ὅλους τούς ἀρχαίους πολιτισμούς τῆς Αἰγύπτου, τῆς Βαβυλώνας ἤ τῆς Ρώμης καί τῆς Ἑλλάδος; Πῶς εἶναι Νέα ὅταν θαυμάζη, πιστεύη καί προσπαθῆ νά ἀναβιώση, ὅλους ἐκείνους τούς ξεχασμένους εἰδωλολατρικούς πολιτισμούς;». «Ἡ Τ. Ζ. Νάιτ, πρώην guru τῆς Shirley Μac Laine καί τῆς Λίντα Ἔβανς, ἔχει μιά ὀντότητα πού ὀνομάζεται Ράμθα. Ὁ Ράμθα μιλᾶ ἀπό μέσα της, καί λέει ὅτι εἶναι ἕνα ὄν ἡλικίας πέντε ἑκατομμυρίων ἐτῶν, πού διδάσκει μέσα ἀπ᾽ τήν κυρία Νάιτ». «Ὁ Ράμθα λέει: “Ἐσύ εἶσαι ὁ σωτήρας τοῦ ἑαυτοῦ σου. Ἐσύ εἶσαι ὁ δάσκαλος τοῦ ἑαυτοῦ σου”». «Τά μηνύματα τά ὁποῖα στέλνει ὁ Ράμθα μέσῳ τῆς Ζ. Νάιτ στούς ὀπαδούς του εἶναι ὅτι ὁ Θεός διαπερνάει ὅλο τό Σύμπαν, ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι μιά ἄχρηστη ἀντίληψι». Χαρακτηρολογικά Στό Κεφάλαιο αὐτό θά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας σ᾽ ἕνα καταλυτικό ἐπιχείρημα πού ἀνατρέπει ὅλες τίς διαβεβαιώσεις τῶν mediums, τῶν χαρτορρικτῶν καί ὅλης τῆς συνομοταξίας αὐτῆς περί τοῦ χαρακτῆρος τῶν ἀνθρώπων τόν ὁποῖο ἰσχυρίζονται ὅτι διαβάζουν στά χαρτιά, στή χειρομαντεία κλπ.. Καί τό ἐπιχείρημα αὐτό εἶναι: Ἡ ἐξομολόγησι καί ἡ μεταστροφή ἀλλάζουν τό χαρακτῆρα τοῦ ἀνθρώπου **χωρίς νά ἀλλάζουν τά χαρακτηριστικά του **(μῆκος δακτύλων, πρόσωπο κττ.). Τά δάκτυλα κτὅ. θά «δείχνουν» π.χ. ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐρωτύλος, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἔχει ἀλλάξει καί ζῆ χριστιανική ζωή. Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ, λοιπόν, νά σταματήση ἐδῶ τήν ἀνάγνωσι τοῦ Κεφαλαίου μετά τήν ἀνατροπή τῶν ἀντιπάλων ἰσχυρισμῶν. Ἄς ἀναγράψουμε, παρά ταῦτα, μερικές τέτοιες διαβεβαιώσεις ὁμαδοποιημένες γιά νά πεισθῆ αὐτός ὅτι πράγματι «πιστοποιοῦν» οἱ τσαρλατάνοι τά χαρακτηριστικά μας. Νά σημειώσουμε, ἀκόμα, ὅτι, μέ τούς ἰσχυρισμούς τους, αὐτοί ἀνατρέπουν τήν ἀνάληψι ἀγῶνος γιά τήν ἀποβολή τῶν παθῶν καί τήν ἀπόκτησι ἀρετῶν: Ἀφοῦ εἶμαι ἀπό τή φύσι μου (μῆκος δακτύλων, ἀνάγνωσι χαρτιῶν κττ.) ὑλιστής, δέν μπορῶ νά γίνω πιστός κτὅ.. Ἔντονη σεξουαλικότητα φανερώνουν:

στά Τarot τά: «ΙΙ-Ἡ Πάπισσα ἀνεστραμμένη», καί «ΧV-Ὁ Διάβολος».
στήν ἀστρολογία «οἱ Ζυγοί», «οἱ Τοξότες» καί «οἱ Σκορπιοί»(RK, 83), «τά ζώδια τῆς γῆς»

ἐνῶ, ἀντίθετα «οἱ Ὑδροχόοι… μέ δυσκολία ἐρωτεύονται ἤ δημιουργοῦν σχέσεις [μπράβο ἐγκράτεια!]».

στούς πλανῆτες ἡ Ἀφροδίτη: «Ἐλαττώματα: … ἀκολασία».

«Ὁ Ράχου, ὁ βόρειος δεσμός τῆς Σελήνης… θεωρεῖται πλανήτης [!!!] δυσμενής —… ἡδονιστικός… Κάνει ὅσους κυβερνᾶ… ἀναζητητές τῆς ἡδονῆς». Στή Φυσιογνωμική: «Ἄν ὑπάρχη ἕνα βαθούλωμα ἐδῶ [στή θέσι Ch᾽ Ι Ch᾽ ien Κung], μποροῦμε νά περιμένουμε ἀπιστίες. Μιά ἐλιά σέ κάποιο ἀπ᾽ τά Ch᾽ Ι Ch᾽ ien, δηλώνει πώς ὁ σύζυγος θά εἶναι ἐρωτύλος καί διεστραμμένος». «Ὁ κάτοχος αὐτοῦ τοῦ τύπου ματιοῦ [: μεθυσμένου] θά ἔχη μάτια πού φλερτάρουν. Ἡ σεξουαλική φύσι θά εἶναι πολύ δυνατή καί πραγματικά ὁ κάτοχος τοῦ Μεθυσμένου Ματιοῦ θά εἶναι τρομερά ἑλκυστικός στό ἀντίθετο φύλο». «Τό Φρύδι Νέα Σελήνη εἶναι ἕνα σίγουρο σημάδι ἀφοσιώσεως στό γάμο [ἔλεγα κι ἐγώ! Καί τότε ποῦ πάει ὁ ἀγῶνας τῆς ἠθικῆς;!]». «Μιά ἄκρη μύτης πού εἶναι γεμάτη καί παχουλή, σέ συνδυασμό μέ φαρδιά ρουθούνια εἶναι ἕνας σίγουρος δείκτης κάποιου πού ἔχει πολύ δυνατή libido». Τρεῖς σπασμένες κυματιστές ρυτίδες ἀνάμεσα στά φρύδια «Αὐτό εἶναι πολύ κακό σημάδι, πού δηλώνει ἀσπλαγχνία κι ἐπιθυμία γιά μεγάλες κατακτήσεις πού δέν μποροῦν νά ἐπιτευχθοῦν μέ τίμια μέσα. Παραδοσιακά, αὐτό τό χαρακτηριστικό δείχνει ἐγκληματικό ταμπεραμέντο». «… Ὁ κάτοχος αὐτοῦ τοῦ τύπου γενειάδας εἶναι πιθανά καβγατζῆς, εὐέξαπτος καί προκαλεῖται εὔκολα». Κι ἄν ξυρισθῆ;

στή χειρολογία: «Δάκτυλα ἀνασηκωμένα: δραστήριος, ἐπιθετικός κι εὐέξαπτος».

«Δάκτυλα στραμμένα πρός τά κάτω: ἔντασι καί νευρικότητα». Ἄς ἀναγράψουμε ἐδῶ μιά Βιβλική ἀναίρεσι τῆς ἀριθμομαντείας: Ἄν ἡ ζωή καθοριζόταν ἀπό τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος, δέν θά εἶχαν διαφορά ζωῆς οἱ Ἰούδας ὁ ἀδελφόθεος καί Ἰούδας ὁ προδότης! Τύποι Φυσιογνωμικῆς: «5. Ὁ καλός: Γενικά ἔχει ἕνα ὡραῖο —ἤ τουλάχιστον εὐχάριστο— πρόσωπο, μεγάλη μύτη ἀλλά μέ σωστές ἀναλογίες, μάτια λίγο χωστά, μέτωπο “σοβαρό” καί θώρακα (στῆθος) φαρδύ.

Ὁ κακός: Τό πρόσωπο τοῦ “Κακοῦ” τύπου εἶναι συνήθως χωρίς κανονικές ἀναλογίες, τ᾽ αὐτιά στενά, τά χείλη λεπτά, τό βλέμμα σκληρό, ἡ πλάτη λίγο καμπουριασμένη, τά δάκτυλα μακρυά, οἱ γάμπες λεπτές καί τά πόδια ἄσχημα.
Ὁ πνευματικός: Φαρδύ μέτωπο, ὡραῖα αὐτιά, φρύδια μέ καμπύλη, μέση λεπτή καί ἴσια, εὐλύγιστα δάκτυλα καί ὕφος χαρούμενο».

«Τά γκρίζα μάτια προδίδουν ἄνθρωπο μέ πλούσιο καί λεπτό συναισθηματικό κόσμο, λογικά ρεαλιστή καί δημιουργικό καθώς καί μεγάλη πνευματικότητα κι ἐξυπνάδα». «Τό μεγάλο στόμα: Ὅσο πιό μεγάλο εἶναι, τόσο πιό πολύ προδίδει τάσι τοῦ ἀνθρώπου στόν ὑλισμό». «Χέρι πολύ κοντό: Χαρακτήρας μέ κακία». «Χέρι μαλακό, ἐλαφρά ρυτιδωμένο: Καλωσύνη, φιλανθρωπία, χαρακτήρας ἤπιος. Χέρι σκληρό, ἐλαφρά ρυτιδωμένο: Χαρακτήρας θυμώδης καί φιλόνικος». «Τά μυτερά δάκτυλα: Τά δάκτυλα πού τό τελείωμά τους θυμίζει πύραυλο ἤ ἀδράχτι, ἀνήκουν σέ ἀνθρώπους ὀνειροπόλους, πολύ εὐαίσθητους καί μέ δυνατή φαντασία». Ἡ ἐξομολόγησι ἀλλάζει τό σῶμα; Μέ τό παρόν βιβλίο ὁλοκληρώνεται ἡ σειρά Ἀποκρυφισμός. Πιστεύουμε ὅτι ὁ ἀναγνώστης θά ἀποκόμισε ἀπό τή μελέτη αὐτή ἀρκετά ἐφόδια γιά τόν πνευματικό του ἀγῶνα: θά τοῦ ξεκαθαρίσθηκε τό δαιμονικό πεδίο καί θά εἶδε τή βιβλική προτροπή ἀποφυγῆς σχέσεων μ᾽ αὐτό. Εἶναι αὐτονόητο, βέβαια, ὅτι, μόνο μέ τή βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ κανείς νά ἀντιπαρέλθη τό σατανικό πεδίο, νά ἀποφύγη «τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ Πονηροῦ» καί νά ἀποκτήση τό Ἅγ. Πνεῦμα, πρᾶγμα πού εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας κατά τόν Ἅγ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Ἡ Ἐκκλησία, στήν ὁποία καί μόνο πρέπει νά καταφεύγουμε, ἔχει στή διάθεσί μας πλῆθος ὅπλων καί θεραπειῶν: Εὐχές γιά τή λύσι μαγίων, εὐχές ἐναντίον τῆς βασκανίας, τά μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως, τῆς θ. Κοινωνίας καί τοῦ Εὐχελαίου καί τόσα ἄλλα. Ἄς τά χρησιμοποιοῦμε.