Εκκλησία και μαγεία

Οἱ ἀντίχριστοι, ἀπό μίσος πρός τήν Ἐκκλησία, ὀνόμασαν μιά ἱστορική περίοδο Μεσαίωνα, σκοτεινούς αἰῶνες. Καί τοῦτο, διότι, κατ᾽ αὐτούς, ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἐκείνη πού ἐμπόδιζε τήν ἐπιστήμη νά ἀνθίση καί κυριαρχοῦσε αὐτή. Ὅ,τι πιό ἀναληθές, βέβαια. Ἡ κυριαρχία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐσωτερική· εἶναι ὅπως τό ὑπόγειο νερό πού ἀρδεύει ἕνα ὁλάνθιστο λιβάδι. Μόνο ἕνας πραγματικός Χριστιανός μπορεῖ, ἐξάλλου, νά ἀσκήση πραγματική ἐπιστήμη. Κι αὐτό, διότι ὁ Χριστιανός ἀπομαγεύει τή κτίσι ἀπ᾽ ὅλο τό συρφετό τοῦ διαβόλου: νύμφες, νεράιδες, φαντάσματα κττ..

Ἡ κτίσι, ἀκόμα, ἀνήκει σ᾽ αὐτόν θεόθεν: «καί εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾽ ὁμοίωσιν (: μέ ἀφορμές ὁμοιώσεως πρός ἐμᾶς, τά τρία πρόσωπα τῆς Θεότητος), καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί γῆς γῆς. Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε (: γεμίστε) τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς καί ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντων τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς. Καί εἶπεν ὁ Θεός· ἰδού δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα (: ὅλα τά φυτά πού ἔχουν σπόρο), ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καί πᾶν ξύλον (: δένδρο), ὅ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπόν σπέρματος σπορίμου (: γιά ἀναπαραγωγή), ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν (: ὡς τροφή)»(Γεν 1, 26, 28, 29).

Νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στίς μή χριστιανικές χῶρες ἡ ἐπιστήμη εἶναι κάτι τό σπάνιο καί ἡ ἐξάσκησί της ὀφείλεται πάλι σέ χριστιανικό δῶρο: τό «κατ᾽εἰκόνα»(Γεν 1, 27). «Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου»(Ἰω 12, 31), ἀπό παραχώρησι τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του. Ἀγώνας τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀνατροπή τοῦ ἔργου τοῦ διαβόλου καί πρῶτο βῆμα σ᾽ αὐτό, ἡ γνῶσι τοῦ δαιμονικοῦ ἐδάφους. Ὁ Ἀββᾶς Νισθερώ ἐπισημαίνει: «Ἔχουμε τό ἑξῆς δαιμονικό τέχνασμα. Ὀνοματίζει ὁ δαίμονας μέ φρίκη κάποιους ἀνθρώπους πού ἔχει κάτω ἀπό τήν κυριαρχία του καί ὑποκρίνεται πώς δῆθεν ἡ ἀρετή αὐτῶν τόν ἀναγκάζει νά ἐξέλθη ἀπό τόν ἀσθενῆ. Ἀλλά γι’ αὐτά τά πρόσωπα λέει ἡ Ἁγία Γραφή: “Ἐάν ἐμφανισθῆ μεταξύ σας προφήτης ἤ κάποιος πού ἀσχολεῖται μέ τήν ἐξήγησι τῶν ὀνείρων καί σᾶς πῆ ὅτι θά κάνη μικρό ἤ μεγάλο θαῦμα καί συμβῆ νά πραγματοποιηθῆ τό θαῦμα τό ὁποῖο ὑποσχέθηκε καί κατόπιν σᾶς πῆ, πᾶμε νά λατρεύσουμε ἄλλους θεούς, τούς ὁποίους δέν γνωρίζετε, νά μήν ἀκούσετε τά λόγια ἐκείνου τοῦ προφήτη ἤ αὐτοῦ πού ἀσχολεῖται μέ τήν ἐξήγησι τῶν ὀνείρων. Διότι ἐπέτρεψε ὁ Κύριος ὁ Θεός σας νά κάνη ὁ προφήτης θαύματα, γιά νά σᾶς δοκιμάση ἐάν ἀγαπᾶτε τόν Θεό σας μέ ὅλη σας τήν καρδιά καί μέ ὅλη σας τήν ψυχή”(Δευτ 13, 2-4). Τό ἱερό Εὐαγγέλιο ἐπίσης λέει: “Θά ἐμφανισθοῦν ψευδομεσσίες καί ψευδοπροφῆτες πού θά κάνουν θαύματα καί ἔργα καταπληκτικά, γιά νά παραπλανήσουν, ἄν εἶναι δυνατόν, ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς”(Μθ 24, 24)». Ἀναφέρει ὁ ἱεραπόστολος τῆς Σιβηρίας Μητροπολίτης Νέστορας: «Καμμιά φορά τύχαινε νά παραβρεθῶ σέ εἰδωλολατρικές τελετές, πρωτόγονες, ἄγριες καί ἀποκρουστικές. Ὁ μάγος σαμάν, πρίν ἀρχίση τά μαγικά του καμώματα, καταβρόχθιζε μιά ποσότητα ἀπό ξερά δηλητηριώδη μανιτάρια. Τό δηλητήριό τους ἐπιδροῦσε στόν ἐγκέφαλο καί στό νευρικό του σύστημα, καί τόν ἔφερνε σέ μιά κατάστασι ἀποχαυνώσεως καί παραισθήσεων, πού θύμιζε ἄγρια μέθη. Ὄντας ἐκτός ἑαυτοῦ ὁ σαμάν, ἔσειε ἕνα ντέφι, πηδοῦσε, κτυπιόταν, οὔρλιαζε, ἔβγαζε ἀφρούς ἀπό τό στόμα καί… προφήτευε ἤ ἀποκάλυπτε τά θελήματα τῶν πνευμάτων. Κάθε ἀνοησία τήν ὁποία ἔλεγε, γινόταν δεκτή σάν “φωνή Θεοῦ” ἀπό τούς εὔπιστους καί ἁπλοϊκούς σαμανιστές. Ὅταν περνοῦσε ἡ ἐπήρεια τοῦ δηλητηρίου, ὁ μάγος ξανάβρισκε τόν ἑαυτό του καί τελοῦσε τή ζωοθυσία μέ χαρακτηριστικές τελετουργικές κινήσεις. Ἔπειτα ἄλειφε τά ζῶα μέ τό αἷμα τοῦ εἰδωλόθυτου ζώου (ταράνδου συνήθως). Διέταζε, τέλος, τόν ἀρχηγό τῆς οἰκογενείας, πού πρόσφερε τήν ἱλαστήρια θυσία, νά σφάξη ὅλα τά σκυλιά του καί νά τά κρεμάση σέ πασσάλους γύρω ἀπό τήν τρώγλη του. Ἔτσι θά κρατοῦσε δῆθεν μακρυά τά κακοποιά πνεύματα». «Ὁ αὐτόπτης μάρτυρας καί ἀφηγητής τοῦ κατωτέρω περιστατικοῦ, ἀρχιμανδρίτης Νικόλαος Ντρομπιάζγκιν, εἶναι ἕνας ἀπό τούς πολλούς νεομάρτυρες κληρικούς τῆς ἐπαναστατικῆς περιόδου τῆς Ρωσίας. Στήν κοσμική του ζωή εἶχε μιά λαμπρή σταδιοδρομία σάν ἀντιπλοίαρχος τοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ καί παράλληλα ἀναμίχθηκε βαθειά μέσα στον ἀποκρυφισμό ἐκδίδοντας τό ἀποκρυφιστικό περιοδικό Rebus. Μετά τή σωτηρία του ἀπό σχεδόν βέβαιο θάνατο στή θάλασσα διά θαύματος τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ πραγματοποίησε προσκύνημα στό Σάρωφ καί στή συνέχεια ἀπαρνήθηκε τήν κοσμική του καρριέρα καί τούς δεσμούς του μέ τόν ἀποκρυφισμό καί ἔγινε μοχαχός. Χειροτονήθηκε ἱερεύς καί ὑπηρέτησε ὡς ἱεραπόστολος στήν Κίνα, τήν Ἰνδία καί τό Θιβέτ, ὡς ἐφημέριος σέ διαφόρους ναούς πρεσβειῶν καί ὡς ἡγούμενος μερικῶν μονῶν. Μετά τό 1914 ἔζησε στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Στούς νέους πού τόν ἐπισκέπτονταν ἐκεῖ μιλοῦσε συνεχῶς γιά τήν ἐπίδρασι τοῦ ἀποκρυφισμοῦ στά διαδραματιζόμενα τότε στή πολιτική σκηνή τῆς Ρωσίας. Τό φθινόπωρο τοῦ 1924, ἕνα μῆνα ἀφοῦ δέχθηκε τήν ἐπίσκεψι κάποιου κυρίου ὀνόματι Τουχόλξ, συγγραφέως βιβλίου μέ τίτλο Μαύρη Μαγεία, δολοφονήθηκε στό κελλί του “ἀπό ἀγνώστους”, μέ τή φανερή ἀνοχή τῶν Μπολσεβίκων. Τό ὄργανο τοῦ ἐγκλήματος ἦταν ἕνα μαχαίρι μέ εἰδική λαβή σέ σχῆμα συμβόλου ἀποκρυφιστικῆς σημασίας. Τό περιστατικό τό ὁποῖο μᾶς ἀφηγεῖται ἐδῶ ὁ π. Νικόλαος ἀποκαλύπτει τήν πραγματική φύσι τῶν πνευματιστικῶν φαινομένων πού συναντᾶ κανείς στίς διάφορες ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἔλαβε χώρα λίγο πρίν ἀπό τό 1900, κατεγράφη γύρω στό 1922 ἀπό τόν ἰατρό Δρα Ἀ. Π. Τιμοφέγιεβιτς καί δημοσιεύτηκε ἀπό τόν ἴδιο σέ ρωσικό περιοδικό τῆς διασπορᾶς (“Ὀρθόδοξος Ζωή”, 1956, ἀρ. 1)». Γράφει ὁ π. Κοσμᾶς Γρηγοριάτης: «Βρισκόμουν σέ περιοδεία καί πρίν μπῶ στήν πόλι Λικάσι, 15 χιλιόμετρα ἔξω, σταματήσαμε μέ ἄλλα δύο αὐτοκίνητα στή μέση τοῦ δρόμου, πού εἶχε κλείσει ἀπό τόν πολύ κόσμο. Περισσότερα ἀπό 500 ἄτομα ἔτρεχαν πάνω-κάτω τρομαγμένα. Σέ λίγο βρέθηκαν μπροστά μου 4 ἰθαγενεῖς, κατακόκκινοι καί λουσμένοι στόν ἱδρῶτα, κρατώντας στούς ὤμους τους τό φέρετρο ἑνός παιδιοῦ. Ἀπό πίσω ἀκολουθοῦσε τό πλῆθος μέ ἀλαλαγμούς καί φόβο. Κατευθύνονταν πρός τό μέρος μας μέ γρήγορο καί σταθερό βῆμα. Ξαφνικά μία ἀόρατη δύναμι τούς ἔσπρωξε ὅλους πλαγίως δεξιά. Ἔτσι τούς ἔβγαλε ἀπό τό δρόμο πού ὁδηγοῦσε πρός τό νεκροταφεῖο. Αὐτοί ἐπέμεναν νά συνεχίσουν, ὁπότε τούς ἔφερε 2-3 γύρους στόν ἴδιο τόπο μέ πολύ μεγάλη ταχύτητα. Τό δέ σπουδαῖο ἦταν ὅτι ἡ κάσα φαινόταν σάν καρφωμένη στούς ὤμους τους. Τέλος τούς γύρισε πρός τά σπίτια καί πάλι στή χαράδρα καί στό δρόμο κ.ο.κ.. Ρώτησα τρεῖς ἀνθρώπους σέ διαφορετικά σημεῖα καί οἱ τρεῖς μοῦ ἀπάντησαν τρομαγμένοι: “Πάτερ, εἶναι μάγια στή μέση”. Ζήτησα ἀπό τόν ἡλικιωμένο ὁδηγό μας περισσότερες ἐξηγήσεις καί μοῦ ἀπάντησε καί αὐτός τρομαγμένος: —Πάτερ, ἀπό μικρό παιδί ἄκουγα γι᾽ αὐτό τό εἶδος τῆς μαγείας καί δέν τό πίστευα· νά τώρα τό βλέπω καί εἶναι ἀλήθεια. Ὁ πατέρας του πῆγε στό μάγο καί τοῦ ζήτησε νά κάνη τά μάγια του, ὥστε ν᾽ ἀποκαλυφθῆ ποιός ἔκανε μάγια καί σκότωσε τό παιδί του. Τώρα ὁ νεκρός (ἔτσι ἔλεγε ὁ ἰθαγενής ὁδηγός) δέν ἀφήνει τούς ἀνθρώπους νά τόν μεταφέρουν στό νεκροταφεῖο, μέχρι πού θά τούς ὁδηγήση μπροστά στόν ἄνθρωπο, πού ἔγινε αἰτία νά πεθάνη. Ὅταν τιμωρηθῆ ὁ αἴτιος, δηλαδή πεθάνη, τότε θά εἶναι ἐλεύθεροι οἱ ἄνθρωποι νά μεταφέρουν τό νεκρό στόν τάφο. —Καλά, τοῦ λέω, καί αὐτοί πού βασανίζονται κρατώντας τήν κάσα στήν πλάτη τους, πού τούς σέρνει δεξιά καί ἀριστερά, γιατί δέν τήν ἀφήνουν κάτω; Καί μοῦ εἶπε: —Δέν μποροῦν· εἶναι σάν κολλημένη στούς ὤμους τους, ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ θέλουν καί αὐτοί νά βοηθήσουν τόν πατέρα νά βρῆ τόν αἴτιο τοῦ θανάτου τοῦ παιδιοῦ του. Σέ ἄλλη περίπτωσι ἄφησαν τό φέρετρο καί αὐτό περπατοῦσε μόνο του, ὥς ὅτου ἔφθασε στό σπίτι τοῦ ἀνθρώπου πού εἶχε κάνει τά μάγια… Μετά ἀπό λίγες μέρες ξαναπέρασα ἀπό τό χωριό. Ἤθελα νά μάθω τά ἀποτελέσματα τῆς ὑποθέσεως, διότι εἶδα μέ τά μάτια μου τή δύναμι τοῦ σατανᾶ, τό πῶς κλωθογύριζε ὅλο τό χωριό. Ὅμως, εἶπα καί μέσα μου, μπορεῖ νά εἶναι μασκαρεύματα τῶν ἐπιτηδείων. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν τό ἑξῆς: Τό φέρετρο, μετά ἀπό πολλές διαδρομές, φεύγει στόν ἀέρα πρός τά ἐμπρός, ὅπως μοῦ τό διηγήθηκαν, καί κοπάνισε στό κεφάλι μιά γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔπεσε νεκρή. Αὐτή θεωρήθηκε ἀπό ὅλους ὡς ὑπαίτια τοῦ θανάτου τοῦ παιδιοῦ. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσε καί ὁ μάγος. Ἔτσι τά μάγια τῶν μάγων τελείωσαν μέ δύο θύματα [χωρίς νά εἶναι σίγουρη ἡ ἐνοχή τοῦ δευτέρου προσώπου]». «Ἕνας ἱερεύς, ὁ π. Ρωμανός, ἐπισκέφθηκε μία γυναῖκα στό κρατητήριο, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε ὅτι ταξίδευε ἀπό τήν Κανάγκα στό Λουμπουμπάσι μέ τό ἀεροπλάνο της τή νύκτα καί ἔπεσε στό Φουγκουροῦμι, διότι τῆς τελείωσε ἡ βενζίνη. Τό ἀεροπλάνο της ἦταν ἕνα κοτσάνι ἀπό καλαμπόκι μέ δύο φτερά δεξιά καί ἀριστερά ἀπό κότα. Ἦταν κατασκεύασμα ἑνός μάγου, ἡ δέ βενζίνη ἦταν τό αἷμα ἑνός βρέφους, τό ὁποῖο βάζει ὁ μάγος μέ σύριγγα στήν καρδιά τοῦ κοτσανιοῦ, καί αὐτό ἀμέσως ἀρχίζει καί λειτουργεῖ καί πετάει στόν ἀέρα μεταφέροντας τόν ἐπιβάτη του. Πάντοτε τό πέταγμα γίνεται μεσάνυκτα καί γιά κακούς μόνο σκοπούς». Γιά τό πέταγμα, λοιπόν, τῶν μαγισσῶν εἶναι ξεκάθαρο τό δαιμονικό στοιχεῖο: «Ἡ ἀλοιφή ἁπλωνόταν, κατά βάσι, στ᾽ αὐτιά, τό λαιμό, τίς μασχάλες, τό κάτω μέρος τῆς πλάτης, στό πίσω μέρος τῆς γάμπας καί στίς πατοῦσες τῶν ποδιῶν: “Ἀλοιφή, ἀλοιφίτσα μου, πάρε με κι ἀπ᾽ τόν ἄνεμο πιό γρήγορα”, διέταζαν οἱ μάγισσες τῆς Ἰταλίας». «Ἄλλοτε, μοῦ εἶχε διηγηθῆ ὁ π. Ἰάκωβος, ὅτι εἶχε πάει στό χωριό του, τή Λουαλάμπα. Ἐκεῖ συναντήθηκε μ᾽ ἕνα παλιό του φίλο, ὁ ὁποῖος σήμερα εἶναι μάγος. Ἄς σημειωθῆ ἐδῶ ὅτι ὁ π. Ἰάκωβος, πρίν γνωρίση τό Χριστό καί βαπτισθῆ, ἦταν ἀρχηγός ὁμάδος γιά κυνήγια ἀγρίων ζώων τοῦ δάσους. Συνομίλησαν γιά θέματα περί Θεοῦ. Τοῦ πρότεινε τοῦ μάγου νά ἔλθη νά δῆ πῶς γίνεται, ἐπί παραδείγματι ὁ Ἑσπερινός μας. Ἐκεῖνος ἦλθε καί στεκόταν μακρυά κοιτάζοντας τά πάντα. Στό τέλος τοῦ λέει ὁ φίλος του: “Ἀπ᾽ ὅ,τι βλέπω λατρεύουμε καί οἱ δύο τόν ἴδιο Θεό. Κι ἐσύ πιστεύεις σ᾽ ἕνα Θεό καί ἐγώ σέ ἕνα. Θυμίαμα βάζεις καί σύ στό θυσιαστήριο, θυμίαμα βάζω κι ἐγώ. Προσευχές κάνεις ἐσύ, προσευχές κάνω κι ἐγώ. Ἄρα δέν ὑπάρχει καμμιά διαφορά”. Ὁ π. Ἰάκωβος τοῦ εἶπε. “Ἐντάξει. Πᾶμε τώρα καί στή δική σου ῾ἐκκλησία᾽, ὅπως ἦλθες κι ἐσύ στή δική μου”. Ἀδύνατον νά δεχθῆ ὁ μάγος. Μάλιστα τοῦ εἶπε: “Μήν ἔλθης. Δέν μπορῶ νά κάνω προσευχή, ἄν εἶσαι ἐσύ παρών. Καί παλαιότερα δέν μποροῦσα νά κάνω τίποτε, ὅταν μοῦ εἶπες ὅτι θά κάνης τήν προσευχή σου ἀπό μακρυά. Πόσο μᾶλλον νά ᾽λθης κοντά”». «Κάποτε ἀγόρασα ἕνα βιβλίο μέ τίτλο Ἡ Αὐτοβιογραφία ἑνός Γιόγκι καί ὅταν τό διάβασα, ἔνιωσα μέσα μου ἕνα τρομερό ἐνθουσιασμό κι ἔδωσα πίστι σέ ὅλα τά γραφόμενα ἐκεῖ. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἔγραφε γιά τό μεχαβατάρ Βαβαζί, τόν ὁποῖο ἀποκαλοῦσε σημερινό yogi, Χριστό τῶν Ἰνδιῶν κι ἔλεγε πώς ζοῦσε πάνω ἀπό χίλια πεντακόσια χρόνια στά βουνά μαζί μέ τούς μαθητές του. Ἀπό τότε ἔγινα μεγάλος ὑποστηρικτής τῶν Yogis καί τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί ἄρχισα νά μιλάω σέ ὅλους μέ θέρμη γιά τή μετεμψύχωσι, γιά τίς ἀπόκρυφες δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου καί ἄλλες θεωρίες πού ἔβγαζα ἀπό τό μυαλό μου μέ καταπληκτική εὐκολία, λές καί μοῦ τίς ὑπαγόρευε κάποιος ἄλλος. Σήμερα γνωρίζω ὅτι πίσω ἀπ᾽ ὅλα αὐτά κρυβόταν ὁ διάβολος, πού μ᾽ ἔσπρωχνε συνεχῶς ὁλοένα καί περισσότερο στήν πλάνη, μακρυά ἀπό τήν ἀλήθεια. Τήν ἄνοιξι τοῦ 1984 αἰσθανόμουν γιά πολύ καιρό πονοκεφάλους κι ἔπαιρνα κάθε ἡμέρα τρεῖς-τέσσερεις ἀσπιρίνες. Τότε σκέφθηκα ὅτι αὐτό συνέβαινε, ἐπειδή ὑπῆρχαν πολλά ἄτομα πού μέ ζήλευαν γιά τή ζωή τήν ὁποία ἔκανα καί μέ μισοῦσαν καί ἀποφάσισα ν᾽ ἀμυνθῶ μέ πνευματισμό. Ἔγραψα λοιπόν, καμμιά πενηνταριά ὀνόματα ἀνθρώπων πού ὑπέθετα ὅτι μέ ζηλεύουν καί μέ δύο ἄλλους φίλους μου κλεισθήκαμε σ᾽ ἕνα σκοτεινό δωμάτιο. Βάλαμε στή μέση ἕνα ἀναμμένο κερί καί σέ πλήρη ἡσυχία συγκεντρώσαμε τή σκέψι μας στό Βαβαζί. Ἐγώ τότε ἔλεγα σιγά-σιγά: “Βαβαζί ἔλα, Βαβαζί ἔλα” καί διαβάζοντας ἕνα-ἕνα ὄνομα χωριστά, ἔλεγα: “ὅ,τι κακό σκέπτεται γιά μένα νά γυρίση πάνω του”. Εἶχα ἔντονη τή συναίσθησι ὅτι τό πνεῦμα τοῦ Βαβαζί ἦταν παρόν· ὁ ἕνας δέ ἀπό τούς φίλους μου σχεδόν ἀποκοιμήθηκε ἀπό τήν αὐτοσυγκέντρωσι. Τήν ἄλλη μέρα διεπίστωσα κάτι τό ἀπίστευτο. Τρία-τέσσερα ἄτομα ἀπό αὐτά τά ὁποῖα εἶχα στή μαύρη λίστα, κι ἔτυχε νά τά συναντήσω, εἶχαν πάθει κάτι κακό, ὅπως μπόρεσα νά διαπιστώσω μέ τά μάτια μου ἤ νά τούς τό ἀποσπάσω μέ τή συζήτησι: Ὁ ἕνας ἄρχισε νά κουτσαίνη ἀπό τόν πόνο, ὁ ἄλλος ἀρρώστησε ξαφνικά, ἄλλος εἶχε πονοκεφάλους κι ἐφιάλτες ὅλη νύκτα, ἄλλος ἔνιωθε πάρα πολύ ἄσχημα κλπ.. Ὅπως ἦταν εὔλογο συνεπέρανα πώς κάτι ἀνάλογο θά εἶχε συμβῆ καί στούς ἄλλους». «Τό 1992, ὅταν ἡ Ἀκτή τοῦ Ἐλεφαντοστοῦ ἔφθασε στήν τελική φάσι τοῦ Κυπέλλου Ἐθνῶν τῆς Ἀφρικῆς (Κόπα Ἄφρικα), ὁ ὑπουργός Ἀθλητισμοῦ στρατολόγησε ἕνα τάγμα μάγων-γιατρῶν, τούς “φετισέρ”, γιά νά δώσουν στήν ἐθνική ὁμάδα ἕνα μεταφυσικό πλεονέκτημα ἔναντι τῆς Γκάνας. Λέγεται ὅτι, ὅταν ὁ ὑπουργός ἀνακάλεσε τίς ὑποσχέσεις του περί ἀμοιβῆς τῶν φετισέρ, ἐκεῖνοι καταράσθηκαν τήν ὁμάδα, γεγονός πού προκάλεσε συνεχεῖς ἧττες ἐπί δέκα χρόνια. Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2002, ὁ ὑπουργός Ἄμυνας Μουάζ Λίντα Κουασί πρόσφερε στούς φετισέρ μπουκάλια τζίν καί μεγάλα χρηματικά ποσά, γιά νά ἐπανορθώσουν. Ἡ κατάρα ἀνακλήθηκε καί, ἰδού, ἡ ὁμάδα προκρίθηκε στό Μουντιάλ. Οἱ μάγοι-γιατροί σκορπίζουν φυλαχτά στό γήπεδο καί ἀλείφουν τά δοκάρια μέ μαγικές πομάδες, γιά νά κρατήσουν τήν μπάλλα ἐκτός. Τό 1984, τουλάχιστον 150 φετισέρ ἔμειναν μαζί μέ τούς ποδοσφαιριστές τῆς Ἐθνικῆς στό ξενοδοχεῖο τους πρίν ἀπό ἕνα κρίσιμο ἀγῶνα τοῦ Κόπα Ἄφρικα. Ὅλοι οἱ παῖκτες ἔπρεπε νά πλυθοῦν μέ νερό, πού εἶχε ἀναμιχθῆ μέ διάφορα μαντζούνια καί στή συνέχεια νά ψιθυρίσουν μιά εὐχή στό αὐτί ἑνός περιστεριοῦ [!!!]. Ἡ Ἀφρικανική Ὁμοσπονδία Ποδοσφαίρου, γνωρίζοντας ὅτι οἱ φετισέρ εἶχαν δημιουργήσει ἀρνητικό κλῖμα στίς δημόσιες σχέσεις, τούς ἀπαγόρευσε νά συμμετάσχουν στήν ἐπίσημη συνοδεία τῆς ὁμάδος. Ὅμως, οἱ κάθε εἴδους προλήψεις ἔπαιζαν ἀνέκαθεν σημαντικό ρόλο στόν ἀθλητισμό καί εἶναι βέβαιο ὅτι οἱ ποδοσφαιριστές τῆς Ἀκτῆς τοῦ Ἐλεφαντοστοῦ θά συνεχίσουν νά ἔχουν δεισιδαιμονίες. Πρίν ἀπ᾽ τόν κρίσιμο προκριματικό ἀγῶνα μέ τό Καμερούν, τόν περασμένο Σεπτέμβριο, στά ρεῖθρα τοῦ Ἀμπιτζάν ἔτρεχε αἷμα ἀπό κότες. Καλῶς ἤ κακῶς, αὐτή εἶναι ἡ Ἀφρική τοῦ βραβευμένου μέ Nobel συγγραφέα Β. Σ. Νέιπολ: ἕνας τόπος μαγείας, ἡ ὁποία εἶναι ἐμφανής ἀκόμη στά ὁδοφράγματα βόρεια καί δυτικά τῆς χώρας. Ἐκεῖ οἱ στρατιῶτες πιστεύουν ὅτι τά φυλαχτά, τά ὁποῖα φοροῦν στό λαιμό τους, θ᾽ ἀπωθήσουν τίς σφαῖρες. Ναί, ὁ πόλεμος ἐνθαρρύνει κι αὐτός τή δεισιδαιμονία». Τά Ἀναστενάρια «Τήν πρώτη χρονιά φοβόμουν πώς θά καῶ. Ἀκόμα καί τώρα, κάθε χρόνο ὅταν πλησιάζω τή φωτιά, φοβᾶμαι. Σάν Μιχάλης φοβᾶμαι, ἀλλά σάν Ἀναστενάρης, ὄχι. Ὅταν μπαίνω στή φωτιά, κάποιος ἄλλος μέ καθοδηγεῖ —ὁ Ἅγιος. Σάν Μιχάλης μπορεῖ νά λέω βλακεῖες, ἀλλά ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, σάν Ἀναστενάρης, δέν λέω. Εἶναι ὁ Ἅγιος πού μιλᾶ. Σάν ἀρχίζω νά χορεύω στή φωτιά, τό πνεῦμα μου ἀλλάζει. Σωματικῶς μπαίνει ὁ Μιχάλης, ἀλλά πνευματικῶς μπαίνει ὁ Ἅγιος. Ἀκόμη κι ἐγώ δέν ξέρω γιατί δέν μπορῶ νά κάνω κουμάντο στόν ἑαυτό μου ἐκείνη τή στιγμή. Πρίν μπῶ στή φωτιά ἔχω τό δικό μου μυαλό. Φοβᾶμαι τή φωτιά καί σκέπτομαι: “Πῶς θά μπῶ; Θά καῶ”. Ὕστερα, ὅταν μπαίνω, ἀλλάζει ὁ Μιχάλης. Μπαίνω μέσα σάν νά μήν εἶναι ὁ Μιχάλης. Ὅταν βλέπω τή φωτιά, ἡσυχάζω. Δέν φοβᾶμαι καθόλου… Ὅταν εἶμαι στή φωτιά, δέν αἰσθάνομαι τόν ἑαυτό μου, μέ καθοδηγεῖ ἄλλο πνεῦμα, ἄλλη δύναμι… Μόλις φεύγω ἀπ᾽ τή φωτιά, νοιώθω ἱκανοποίησι, γιατί ἔκανα τό καθῆκον μου· ἔκανα τό θέλημα τοῦ Ἁγίου. Ὁ Ἅγιος λέει: “Εἶσαι δικός μου. Κάνε τό θέλημά μου”» Σπουδαῖο θέλημα ἔχει ὁ «Ἅγιος» αὐτός! Σκέτη ἐπίδειξι, χωρίς καμμιά ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ π. Παΐσιος λέει γιά τό θέμα αὐτό: «—Γέροντα, λένε ὅτι οἱ ἀναστενάρηδες, στή γιορτή τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, πατοῦν σέ ἀναμμένα κάρβουνα καί δέν καίγονται. Τί εἶναι αὐτό; —Καί δαιμονικό εἶναι καί ἀπατεωνιά. Τό ὅτι χορεύουν κρατώντας κάποια εἰκόνα ἤ τό σταυρό εἶναι ἀναίδεια, εἶναι ἄρνησι πίστεως. Ἀπομακρύνεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό τούς βοηθάει ὁ διάβολος. Εἶναι δυνατόν νά μήν τούς βοηθήση ὁ διάβολος μετά; Δικαιοῦνται τή βοήθειά του! Ἀλλά εἶναι καί ἡ δική τους πονηριά πού βοηθάει. Αὐτοί πηγαίνουν προηγουμένως καί ἑτοιμάζουν τόν τόπο. Καῖνε δηλαδή ξύλα ἀπό πλατάνια πού ἀφήνουν πολλή στάχτη καί ξέρουν ποῦ πατοῦν, ὅταν χορεύουν. Γιατί δέν καῖνε πουρνάρια ἤ κουμαριές πού κρατᾶνε κάρβουνο; Ἄς τούς ἑτοιμάση ἄλλος τή φωτιά καί ἄς πᾶνε μετά ἐκεῖ νά χορέψουν! Μοῦ εἶπε κάποιος: “Θαῦμα! Οἱ ἀναστενάρηδες πατοῦν στή φωτιά καί δέν καίγονται”. “Αὐτό θαυμάζεις; τοῦ εἶπα. Οἱ δαίμονες εἶναι μέσα στή φωτιά τῆς κολάσεως καί δέν καίγονται χρόνια, αἰῶνες τώρα. Αὐτό νά θαυμάζης, καί ὄχι αὐτούς πού πατοῦν λίγο πάνω στά κάρβουνα καί στή στάχτη, χωρίς νά καίγωνται”». Ἰδού καί ἡ θέσι τῆς Γραφῆς: «Ἤ περιπατήσει τις ἐπ᾿ ἀνθράκων πυρός, τούς δέ πόδας οὐ κατακαύσει;»(Πρμ 6, 28). «Στήν Ἀγγλία ἡ μαύρη γάτα θεωρεῖται γούρικη, στά περισσότερα μέρη, ὅμως, τῶν Η.Π.Α. καί τῆς Εὐρώπης θεωρεῖται κακός οἰωνός». Ἀπόδειξι τοῦ ἀσύστατου τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. «Ὁ ἑορτασμός τοῦ Halloween, μέ τίς κολοκύθες, εἶναι ἕνα ἀρχαῖο ἔθιμο, πού χρονολογεῖται ἀπ᾽ τίς μέρες τῶν ἀρχαίων Δρυΐδων, καί σημειώνει τόν ἐρχομό τοῦ χειμῶνα. Πιστεύεται ὅτι ὅλο αὐτό τό καρναβάλι, πού συνηθίζεται τίς μέρες αὐτές, μέ τά γκροτέσκα φοβερά πρόσωπα καί τ᾽ ἀναμμένα κεριά, κατέχει τή δύναμι νά φοβίζη καί νά διώχνη μακρυά τά κακοποιά πνεύματα τῶν κακῶν μαγισσῶν [!!!], πού ἐπιθυμοῦν νά ἐπιστρέψουν καί νά καταλάβουν τούς ζῶντες, αὐτή τή Σαββατιανή νύκτα». «Μία γλάστρα μέ βασιλικό μέσα στήν κουζίνα σας, κρατᾶ τήν περιοχή ἀσφαλῆ ἀπ᾽ τά κακά πνεύματα καί τίς ἀρνητικές δυνάμεις». Τό φυλακτό τοῦ Δία «ἐπιφέρει καλή θέλησι καί συμπάθεια»(ΑΝΓδ, 15). Ἔχει δηλ. ἠθικές (!!!) ἐπιπτώσεις! Ὁ Θεός τιμώρησε μέ θάνατο τό Σαούλ πού κατέφυγε σέ ἐγγαστρίμυθο (νεκρομάντη) (Α´ Πρλ 10, 13-14). «… τούς παλαιούς οἰκήτορας τῆς ἁγίας σου γῆς μισήσας ἐπί τῷ ἔχθιστα πράσσειν ἔργα φαρμακειῶν (: [τούς ἀποστράφηκες] διότι ἔπρατταν ἔργα μαγικά, πολύ μισητά) καί τελετάς ἀνοσίους»(ΣΣολ 12, 3-4)· Ὁ Σολομών ἐμπαίζει τά μαγικά: ΣΣολ 17, 7. Ὁ Θεός ἀπειλεῖ τούς μάγους: Μλχ 3, 5· Ἡσ 47, 9, 11-13· Ἀπειλεῖ τίς μάγισσες πού ἔφτιαχναν μαγικά μαξιλαράκια καί μαγικά σκουφιά: Ἰεζ 13, 18-23· «Μή ἀκούετε τῶν φαρμακῶν»(Ἱερ 34, 9). «ἱκανοί δέ τῶν τά περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες τάς βίβλους (: ἀρκετοί ἀπό τούς μάγους ἔφεραν τά ἀποκρυφιστικά βιβλία) κατέκαιον ἐνώπιον πάντων· καί συνεψήφισαν (συνυπολόγισαν) τάς τιμάς αὐτῶν καί εὗρον ἀργυρίου μυριάδας πέντε»(Πρξ 19, 19) —ἀξιέπαινη πρᾶξι· «Φανερά δέ ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι… φαρμακεία…, οἱ τά τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν»(Γαλ 5, 19-21)· Δαιμονική Κατοχή «Ὁ Κλάρενς [Νάς, ἡ φωνή τοῦ Donald Duck] καί ὁ Donald ἐπισκέφθηκαν ἑκατοντάδες νοσοκομεῖα παίδων καί σχολεῖα στίς ΗΠΑ. Μερικές φορές, μοῦ ἔλεγε ὁ Κλάρενς, ὁ Donald, κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο, ἔμοιαζε νά παίρνη τό “πάνω χέρι”. Πάντα, μέρος τῆς παραστάσεως ὁ Κλάρενς τό ἀφιέρωσε στό νά μιμῆται διάφορα πουλιά. Μιά μέρα ἕνα παιδί τοῦ ζήτησε νά κάνει τόν ἀετό. Ὁ Κλάρενς δέν ἦταν καθόλου σίγουρος γιά τή φωνή τῶν ἀετῶν. Ξαφνικά, ἡ πάνινη πάπια τήν ὁποία κρατοῦσε στό χέρι του ἔβγαλε ἕνα δυνατό κρώξιμο —μιά αὐθεντική κραυγή ἀετοῦ— πού κατέστρεψε τά μεγάφωνα καί βραχυκύκλωσε τά φῶτα. “Τό πόσο τρόμαξα δέν λέγεται”, μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε ὁ Ντάκυ». Μάγος μπαρμπα-Νίκος κοντά στή Ναύπακτο «Ὅταν τόν ρώτησα ποῦ ὀφείλεται ἡ δύναμί του, μοῦ εἶπε ὅτι ἔχει ἕνα βλῆμα μέσα του, ἀλλά δέν μοῦ ἐξήγησε περισσότερα (στήν πραγματικότητα εἶχε ἕνα δαίμονα μέσα του). Τόν ρώτησα ἀκόμη ἄν ἤξερε τό Βαβαζί [ἕνα Ἰνδό guru] καί μοῦ εἶπε πώς εἶναι ὁ “ἔξω ἀπ᾽ αὐτοῦ” καί ἐννοοῦσε τό διάβολο. (Προσέξτε ὅτι γιά τό διάβολο δέν ἔλεγε “ὁ ἔξω ἀπό δῶ” ἀλλά “ὁ ἔξω ἀπ᾽ αὐτοῦ”, γιατί τόν εἶχε μέσα του καί δέν μποροῦσε νά τόν ἀπαρνηθῆ, ἀφοῦ μάλιστα, εἶχε ὑπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας μαζί του)». «Ἡ ζωή τοῦ 25χρονου Ἰταλοῦ Μαουρίτσιο Σαβάρο σταμάτησε ἀπότομα τά μεσάνυκτα κάποιας μέρας, ὅταν ὁ νεαρός κάηκε, ὕστερα ἀπ᾽ τήν ἔκρηξι πού σημειώθηκε στό αὐτοκίνητό του, κατά τή διάρκεια μιᾶς συμπλοκῆς μέ τήν ἀστυνομία, στό Treviso τῆς Ἰταλίας. “Τό ἀγόρι μας, ὁ Μαουρίτσιο, ἦταν ἕνα καλό παιδί, πού ζοῦσε κάθε μέρα τῆς ζωῆς του σάν νά ἦταν ἡ τελευταία”, λέει ὁ πατέρας του, Ἀντόνιο. “Δέν φανταζόμασθε, γιατί συνέβαινε αὐτό, μέχρι πού κάποια μέρα ψάξαμε τό δωμάτιό του καί βρήκαμε ἕνα σημείωμα, πού ἦταν γραμμένο μέ τό ἴδιο του τό αἷμα”. Τό σημείωμα αὐτό ἔλεγε: “Στόν κύριό μου τόν Ἑωσφόρο, προσφέρω τήν ψυχή μου, μέ ἀντάλλαγμα ἕξι μῆνες ἐλευθερίας, πλούσιας ζωῆς κι ἔρωτα. Ὅταν αὐτό τό χρονικό διάστημα περάση, ὁ κύριός μου θά μπορῆ νά μέ πάρη στήν κόλασι. Ὁ πιστός σου ὑπηρέτης Μαουρίτσιο”. Ὁ Μαουρίτσιο μέχρι τά δεκαπέντε του ἦταν ἕνα ὑποδειγματικό παιδί, ὑπάκουο στούς γονεῖς του καί παρακολουθοῦσε πολύ τακτικά τή λειτουργία στήν ἐκκλησία. Ὅμως ἀπό ᾽κεῖ κι ἔπειτα, ξαφνικά, ἄρχισε νά κλέβη τούς συμμαθητές του, κι ἔτσι ἀποβλήθηκε ἀπ᾽ τό σχολεῖο. Στή συνέχεια ὁ νεαρός Ἰταλός μπαινόβγαινε στίς φυλακές γιά πλαστογραφίες, κλοπές αὐτοκινήτων, ληστεῖες τραπεζῶν. Στά γενέθλια τῶν 25 του χρόνων, ἀφέθηκε ἐλεύθερος ὡς λογοτιμίτης, καί τότε, ὁδηγημένος ἀπ᾽ τή συμφωνία μέ τό Σατανᾶ, ἔκλεψε ἕξι τράπεζες καί διέφυγε μέ σχεδόν ἕνα δισεκατομμύριο δολλάρια! Ἐνῶ ἡ ἀστυνομία τόν κυνηγοῦσε, αὐτός ξόδευε τά λεφτά του μέ τίς ὡραιότερες γυναῖκες στά πιό ἀκριβά καζίνα καί στά πιό πολυτελῆ ξενοδοχεῖα τῆς Γαλλίας καί τῆς Ἰταλίας. Ὅμως, ἡ ὥρα τῆς συμφωνίας μέ τό διάβολο κάποια στιγμή ἔφθασε καί ὁ Μαουρίτσιο ἔπρεπε τώρα νά πληρώση μέ τή ζωή του. Κατά τή διάρκεια τῆς προσπάθειάς του νά ληστέψη μιά τράπεζα, ἡ ἀστυνομία τόν ἐντόπισε καί τόν κυνήγησε. Μιά ἀπ᾽ τίς σφαῖρες τῆς ἀστυνομίας βρῆκε τό ντεπόζιτο τοῦ αὐτοκινήτου του, κι ἔτσι ὁ νεαρός Μαουρίτσιο βρῆκε τό θάνατο μέσα στό φλεγόμενο αὐτοκίνητό του». «Λέγεται ὅτι ὁ Διάβολος κάποτε εἶχε ἕναν ἄνθρωπο κουμπάρο —εἶναι οἱ μάγοι, οἱ μάγισσες, οἱ ἐξορκίστριες, οἱ καφετζοῦδες, οἱ χαρτορίχτρες κλπ.— πού στό σπίτι του πήγαινε καί τόν περιποιεῖτο ἡ κουμπάρα του. Πολλές φορές εἶχε παρακαλέσει ὁ Διάβολος τόν κουμπάρο του νά πάη καί στό δικό του σπίτι, γιά νά τόν φιλοξενήση κι αὐτός. Ὅλο, ὅμως, ἐκεῖνος φοβόταν καί δίσταζε. Ἀπό τίς πολλές φορές, πῆγε ἕνα πρωϊνό. Καθήσανε, κουβεντιάσανε διάφορα μαγικά καί σατανικά πράγματα ὧρες πολλές, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος ἄρχισε νά πεινάη. Ὅμως δέν ἔβλεπε νά ἑτοιμάζη τίποτε ὁ Διάβολος γιά φαγητό. Ξαφνικά τοῦ παρουσιάζει ἕνα πλουσιώτατο τραπέζι. Ἀφοῦ φάγανε καλά, ρώτησε ὁ ἄνθρωπος τόν Διάβολο. —Δέν μοῦ λές κουμπάρε; Ὅταν ἔρχεσαι στόν κόσμο, ἡ γυναῖκα μου ὅλη τήν ἡμέρα κουράζεται γιά νά σέ περιποιηθοῦμε. Ἐσύ πῶς τά ἑτοίμασες τόσο γρήγορα ὅλα αὐτά; —Ἄ, τοῦ λέει χαμογελώντας ὁ Διάβολος. Οἱ ἄνθρωποι τά ἑτοίμασαν καί αὐτά. Νά, βλέπεις τό φαγητό; Τό ἔρριχνε μιά γυναῖκα στό φοῦρνο. Τῆς ρίχνω ἕνα κάρβουνο μέσα στό ταψί, αὐτή θυμώνει καί τό διαβολοστέλνει. Νάτο, ἦλθε ὁλόζεστο ἐδῶ. Νά καί τό ψωμί. Τό φούρνιζε μιά ἄλλη γυναῖκα. Τῆς φέρνω μιά ἀνωμαλία στή μασιά της, τό διαβολοστέλνει καί ἔρχεται κι αὐτό ἐδῶ. Καί αὐτά τά φροῦτα τά ἔκοβε κάποιος. Προκάλεσα ἕνα ἀπότομο κλονισμό τοῦ δένδρου, τά διαβολόστειλε καί ἦλθαν φρέσκα-φρέσκα καί αὐτά ἐδῶ. Γι᾽ αυτό ἄς προσέχουμε κι ἐμεῖς. Τά ἀγαθά τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη καί ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μᾶς παρέχει γιά τήν ὑλική καί πνευματική μας προκοπή, ποτέ ἄς μή τά διαβολοστέλνουμε». Μουσική καί Σατανισμός «Ὁ Ozzy Οzbourne προσπαθώντας νά δημιουργήση μιά φρικτή δημοσιότητα γιά τό πρόσωπό του, ἀναφέρεται πῶς δάγκωσε τό κεφάλι ἑνός ζωντανοῦ περιστεριοῦ κατά τήν συνάντησί του μέ κάποιους ἀνθρώπους μέ μεγάλη ἐπιρροή στό χῶρο τῶν ἑταιριῶν δίσκων, φτύνοντας τά ὑπολείμματα τοῦ πουλιοῦ στό τραπέζι ὅταν τελείωσε τό γρήγορο αὐτό “γεῦμα” του. Ὁ Σατανᾶς προτιμᾶ τόν ὑποσυνείδητο συμβολισμό καί τή διαστροφή του γιά δικούς του στόχους. Ἡ συμβολική σημασία τοῦ περιστεριοῦ εἶναι ἡ ἁγνότητα, ἡ ἀκακία, ἡ εὐγένεια, ἡ μονογαμία (τά περιστέρια ἔχουν ἑναν σύντροφο σέ ὁλόκληρη τῆ ζωῆ τους), ἡ εἰρήνη καί ἡ καθαρότητα. Οἱ ἀρχαίοι θυσίαζαν περιστέρια στό Θεό διότι τά θεωροῦσαν “καθαρά” ζῶα. Τρῶνε σπόρους καί ὄχι ψοφίμια, ὅπως ἄλλα πουλιά. Τό Ἅγιο Πνεῦμα παρουσιάζεται μέ τήν μορφή Περιστερᾶς.Ἔτσι τό ὑποσυνείδητο μήνυμα τοῦ Ozzy εἶναι τό μίσος, τό μάσημα καί τό φτύσιμο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Μέ τήν σειρά του, ὁ Μick Jagger ἀφιερώθηκε στό Σατανᾶ ὑπό τήν ἐπήρεια τῆς Μarianne Faithfull καί τῆς Αnita Ρallenberg. … Ὁ Μick Jagger θεωρήθηκε προσωπικά σάν “Ἐνσάρκωσι τοῦ Ἐωσφόρου Σατανᾶ”. Τρία ἀπό τά τραγούδια του τό μαρτυροῦν ρητά: Sympathy for the Devil, Τo their Satanic Μajesties (: Στίς Σατανικές Μεγαλειότητές τους) καί Ιnvocations of my Demon Βrother (: Ἐπικλήσεις στό Δαιμονικό Ἀδελφό μου)». John Lennon: «“Ξέρω ὄτι οἱ Βeatles θά ἔχουν τέτοια ἐπιτυχία τήν ὁποία κανένα ἄλλο συγκρότημα δέν εἶχε ποτέ. Τό ξέρω ἀκριβῶς, ἐπειδή γι᾽ αὐτή τήν ἐπιτυχία ἔχω πουλήσει τήν ψυχή μου στό διάβολο”(Ρop, Ἀρ. 23, 1976)». Ἄς τονίσουμε ἐδῶ ὅτι, πολλές φορές, οἱ ἀποκρυφιστές νομίζουν ὅτι κάνουν πειράματα, ἀλλά στήν πραγματικότητα οἱ ἴδιοι εἶναι πειραματόζωα τοῦ διαβόλου. Γράφουν οἱ Dan & Steve Ρeters (SP): Ἡ Rock μουσική σχετίζεται α) μέ σέξ (78 κ. ἑ., 126 κ. ἑ., 212 κ. ἑ.), β) μέ σατανισμό, ἀνατολικές θρησκεῖες, ἀποκρυφισμό κ.τ.τ. (85 κ. ἑ., 107 κ. ἑ., 129 κ. ἑ., 217 κ. ἑ.), γ) μέ αὐτοκτονίες καί τῶν συντελεστῶν καί τῶν ὀπαδῶν (136 κ. ἑ., 176 κ. ἑ.), δ) μέ ναρκωτικά (90 κ. ἑ., 113 κ. ἑ., 135 κ. ἑ., 220 κ. ἑ.), ε) μέ βία καί ἀναταραχή (99 κ. ἑ., 125). Αἰσθάνονται κατειλημένοι ἀπό κάποιον (τά πονηρά πνεύματα προφανῶς) (134, 219). Ἐπαγγέλλονται τήν ἐλευθερία. Ἐλευθερία εἶναι τά ὑποσυνείδητα μηνύματα; (189 κ.ἑ.); ἡ σατανολατρία; οἱ ὑποδείξεις αὐτοκτονίας; (181, 184); Ὁ Σατανᾶς «φέρνει στήν ὕπαρξι» ἕνα πλῆθος ἀπό ὀντότητες-δαιμόνια: «Ἄν ἀλείψετε τά βλέφαρά σας μέ μιά σταγόνα νεραϊδοαλοιφῆς, ἴσως μπορέσετε νά δῆτε τά μικρά πλάσματα». «Οἱ νεράιδες ἀπεχθάνονται τό ἁλάτι, γι᾽ αὐτό σκορπίστε ἁλάτι στό σπίτι σας καί θά τίς κρατήσετε μακρυά. Τό ἴδιο ἀποτέλεσμα θά ἔχετε, ἄν ἀφήσετε μιά κάλτσα κάτω ἀπ᾽ τό κρεβάτι σας». «Σκορπίστε στό πάτωμα ρύζι ἤ σπόρους παπαρούνας. Ἡ νεράιδα θά νοιώση τήν ὑποχρέωσι νά τά μαζέψη καί γρήγορα θά κουρασθῆ καί θά ἐξαφανισθῆ. Ἄν ἡ νεράιδα ἀποδειχθῆ ἰδιαίτερα πεισματάρα, δοκιμάστε νά τριγυρίζετε στό σπίτι βαρώντας κουδουνάκια καί κτυπώντας δυνατά τά χέρια —μισοῦν τό θόρυβο». «Οἱ νάνοι εἶναι μικρόσωμα, κοντόχοντρα καί μερικές φορές κακομούτσουνα ἀνθρωπάκια μέ μεγάλα κεφάλια καί μακρυές γενειάδες. Ζοῦν πολλά χρόνια, γι᾽ αὐτό καί φαίνονται ἡλικιωμένα. Φοροῦν ἀπέριττα μεσαιωνικά ροῦχα μέ μακρυές κουκοῦλες. Παρότι οἱ περισσότεροι νάνοι ζοῦν μέσα στή γῆ, ὑπάρχουν οἱ λευκοί νάνοι πού μποροῦν ν᾽ ἀντέξουν τό φῶς τῆς ἡμέρας καί τό καλοκαίρι φτεροκοποῦν πάνω ἀπ᾽ τό ἔδαφος σάν πεταλοῦδες, γιά νά ἐπιστρέψουν στή δουλειά τους —στά ὀρυχεῖα— τό χειμῶνα». «Ὁ ἀρχηγός ἑνός μεγάλου οἰκισμοῦ σᾶς ζητᾶ τήν ἄδεια νά τραβήξη τρεῖς τρίχες ἀπ᾽ τή γενειάδα τῆς καμήλας σας· ἔχουν μεγάλες μαγικές ἰδιότητες! Καί αὐτός θά τίς ράψη μέσα στό “λαμαϊστικό” φυλακτό τό ὁποῖο φορᾶ στό στῆθος του». Ὁ σατανᾶς ἤ σέ δένει  σάν τή συγκύπτουσα καί ἀρρωσταίνεις, «Ἐξῆλθε δέ ὁ διάβολος ἀπό προσώπου Κυρίου καί ἔπαισε (: κτύπησε) τόν Ἰώβ ἕλκει πονηρῷ ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς»(Ἰώβ 2, 7), ἤ σέ ξεαρρωσταίνει καί σέ δένει μέ Αἵρεσι, ξεματιάσματα, σχισματικά μοναστήρια «Ἅγιος Κυπριανός», «Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου» κτλ.. «Ὁ Friedrich Νietzsche (1844-1900) ὑπῆρξε μιά ἰδαιτέρως τραγική μορφή τοῦ γερμανικοῦ ρομαντισμοῦ. Ὅπως τόσοι ἄλλοι ρομαντικοί ἔπαιξε μέ τό σατανισμό, πούλησε σάν τό Faust τήν ψυχή του στό Σατανᾶ, ἔζησε ἄρρωστος ὅλη του τή ζωή καί τά τελευταῖα 11 χρόνια τρελλός. Ὅπως ὅλοι οἱ ἥρωες, εἶχε τό πάθος τῆς εἰλικρινείας. Μάλιστα, εἶχε ἀπό καιρό τήν πρόθεσι νά γράψη ἕνα βιβλίο, πού θά ἔφερε ἀκριβῶς αὐτό τόν τίτλο: Τό Πάθος τῆς Εἰλικρίνειας. Τελικά δέν τό ἔγραψε, ἀλλά ἔζησε ὁλοκληρωτικά μαζί μέ τό πάθος του —ἀγάπη πού ἀργότερα μετουσιώθηκε σέ μῖσος— γιά τή μουσική τοῦ Wagner. Τήν τελευταία χρονιά, 1888-1889, προτοῦ κατρακυλήση στήν παραφροσύνη, γνωρίζοντας κάλλιστα ὅτι μέσα του ζῆ ὁ Σατανᾶς καί ὄχι πλέον ὁ ἑαυτός του, παύει νά ὑπογράφη μέ τ᾽ ὄνομά του. Ὑπογράφει “Ὁ Ἀντίχριστος”, “Τό Κτῆνος”, “Διόνυσος”! “Δέν εἶμαι ἄνθρωπος” —γράφει— “Εἶμαι δυναμίτης. Εἶμαι ἕνα γεγονός τῆς παγκόσμιας Ἱστορίας, πού κόβει στά δύο τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος!”. Ἀπαιτεῖ ν᾽ ἀλλαχθῆ τό ἡμερολόγιο καί νά μετρῶνται τά χρόνια ὄχι ἀπ᾽ τή γέννησι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀπ᾽ τή συγγραφή τοῦ ἔργου του Ὁ Ἀντίχριστος, στό ὁποῖο δημοσίευσε νόμο δικῆς του ἐπινοήσεως, πού ἔχει ὡς ἑξῆς: “Νόμος κατά τοῦ χριστιανισμοῦ πού ἐξαγγέλθηκε τήν ἡμέρα τῆς Σωτηρίας, ἡμέρα πρώτη τοῦ Ἔτους Α´ (30 Σεπτεμβρίου 1888 τοῦ ψευδοῦς ἡμερολογίου): Ἀδυσώπητος πόλεμος κατά τῆς ἀκολασίας. Ἡ ἀκολασία εἶναι ὁ χριστιανισμός. Ἄρθρο 1: Ὁ πλέον ἀκόλαστος τύπος ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἱερέας. Ἄρθρο 2: Οἱαδήποτε συμμετοχή σέ λειτουργία, μέσα σέ ἐκκλησία, προσβάλλει τά καλά ἤθη. Ἄρθρο 6: Θά δοθῆ στήν Ἁγία Γραφή τό ὄνομα πού τῆς ἀξίζει: ῾Καταραμένη Γραφή᾽. Θά χρησιμοποιοῦνται οἱ λέξεις Θεός, Μεσσίας, Σωτήρ, Ἅγιος, ὡς ὕβρεις, γιά νά χαρακτηρίζωνται οἱ ἐγκληματίες. Ὁ ὑπογράφων: Ὁ Ἀντίχριστος (Νietzsche)”(Friedrich Νietzsche, L’ Αntechrist, ἐκδ. Gallimard, Παρίσι 1974, σ. 89)». • «Ὁ Αnton La Vey, ἕνας προσκυνητής τοῦ σατανᾶ καί ἱδρυτής τῆς πρώτης ἐπίσημης σατανικῆς ἐκκλησίας στίς Η.Π.Α. (First Church of Satan), ἐξήγησε τό Νοέμβριο τοῦ 1968 ὅτι “τό πλῆθος πού ἀκολουθεῖ τό κακό λέει ἀντίστροφα τό Πάτερ ἠμῶν, τό ἀναμιγνύει μέ αἰσχρολογίες καί κλωτσάει τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μέ τά πόδια ἤ τόν κρατάει μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω”». «Κάποιος θά μποροῦσε νά ἀντιτάξη ἐναντίον ὅλων αὐτῶν, ὅτι δέν παραβιάζεται καμμιά ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου, γιατί τό ἄτομο ἐλεύθερα ἐπέλεξε νά μυηθῆ καί νά εἶναι μέλος μιᾶς ὁμάδος. Ἡ ἀπάντησι εἶναι ἁπλή. Ἐπέλεξε νά μυηθῆ, γιά νά ἔχη τά ὀφελήματα τά ὁποῖα τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι θά ἔχη, ὄχι, ὅμως γιά νά γίνη ὑποχείριο ἑνός πνευματικοῦ ἀρχηγοῦ καί νά χάση κάθε δικαίωμα τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἄτομο. Οἱ ἀσκοῦντες τόν προσηλυτισμό συνήθως δίνουν ἔμφασι στήν ἔννοια τῆς ἀγάπης καί τή σημασία ἐξυπηρετήσεως τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά δίνουν λεπτομέρειες πῶς ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους ἤ μέ ποιό τρόπο πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός ἐξυπηρετεῖται καλύτερα. Μπορεῖ λ.χ. ἡ ἀγάπη νά ἐκφράζεται διά σεξουαλικῶν σχέσεων τῶν ὀπαδῶν μέ τόν πνευματικό ἀρχηγό ἤ διά ὁμαδικῶν σεξουαλικῶν ἐπαφῶν ἤ ὀργίων· μπορεῖ ἐπίσης, ἡ ὑπηρεσία πρός τό Θεό νά περιλαμβάνη καί βία ἐναντίον ὅλων ἐκείνων πού δέν ὑπηρετοῦν τό Θεό. Συνοψίζω λέγοντας ὅτι δέν ὑπάρχει στό Σύνταγμα ἐπιλογή γιά αὐτοεγκλωβισμό ἤ ἐπιλογή γιά νά χάνης τό δικαίωμα ἐπιλογῆς. Τό δικαίωμα ἐπιλογῆς θά πρέπη νά ὑπάρχη σέ ὅλα τά στάδια ἀσκήσεως τοῦ δικαιώματος. Βάσει τῆς ἴδιας λογικῆς, δέν μπορεῖ κάποιος νά ἐπιλέξη νά θέση τέρμα στή ζωή του. Ἡ αὐτοκτονία εἶναι ποινικό ἀδίκημα». Ἀντιχριστιανικά στοιχεῖα καί συνέπειες Ἔλεγε κάποιος πρώην σατανιστής: «Ὅταν ὑπάρχουν χριστιανικές ἑορτές, τότε εἶναι πού ὁ Διάβολος κραυγάζει καί φωνάζει, τότε εἶναι πού ζητᾶ τό αἷμα, γιά νά μπορέση τότε νά πῆ, ναί, Χριστέ, λές ὅτι ὑπάρχεις, ἀλλά κοίταξε κι ἀπό ᾽δῶ, ὑπάρχω κι ἐγώ, τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐσύ ἑορτάζεις, ἐγώ κερδίζω». Ἰδού πῶς ὁ διάβολος χωρίζει τά ζευγάρια: «Μαγεία μέ τό Κερί —Πῶς θά Μάθετε ἄν ὁ Σύντροφός σας εἶναι Πιστός. Πάρτε τό κέλυφος ἑνός καρυδιοῦ καί χωρίστε το σέ δύο μέρη. Τό κέλυφος ἀντιπροσωπεύει τήν κρυφή σοφία, τή μακροζωΐα, τή γονιμότητα καί τή δύναμι στίς ἀντιξοότητες. Θά χρειασθῆτε ἐπίσης δύο μικρά κεριά, ὅπως ἐκεῖνα τῶν γενεθλίων, μιά λεκάνη νερό κι ἕνα σπίρτο. Πάρτε τά δύο κεράκια καί, χρησιμοποιώντας λίγο λειωμένο κερί, στερεῶστε τό καθένα ἀπ᾽ αὐτά ὄρθιο μέσα στά καρυδότσουφλα. Τοποθετῆστε τά καρυδότσουφλα σάν βαρκοῦλες στό μέσο μιᾶς λεκάνης μέ νερό, ὀνοματίζοντας τό ἕνα γιά ἐσᾶς καί τό ἄλλο γιά τόν ἀγαπημένο σας. Ἡ διαδικασία γίνεται πιό ἰσχυρή, ἄν χρησιμοποιηθοῦν ἄσπρα κεριά γιά τούς ἄνδρες καί κόκκινα γιά τίς γυναῖκες. Ἀνάψτε τά κεριά καί, ἑστιάζοντας στό δικό σας κερί, πεῖτε δυνατά τό ὄνομά σας. Ἑστιάστε τώρα στό ἄλλο κερί καί πεῖτε τό ὄνομα τοῦ ἀγαπημένου σας. Ἄν τά δύο βαρκάκια πλεύσουν τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο καί τά κεριά καίγωνται μέ τόν ἴδιο ρυθμό, θά εἶσθε πιστοί ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Ἄν τά βαρκάκια ἀπομακρυνθοῦν, ἀναποδογυρίσουν ἤ σβήση τό ἕνα ἀπ᾽ τά δύο κεριά, ἡ σχέσι σας εἶναι καταδικασμένη. Τό κερί πού θά μείνη ἀναμμένο γιά περισσότερη ὥρα δείχνει ποιός ἀπ᾽ τούς δύο ἀγαπᾶ περισσότερο τό σύντροφό του». Τό συγκρητιστικό στοιχεῖο τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι ἐμφανές: «Ὁ Κevin Ryerson πού ἐπικοινωνεῖ μέ τά δαιμόνια (medium, πνευματιστής) γιά λογαριασμό τῆς Shirley ΜacLaine καί ἄλλων διασημοτήτων λέει ὅτι τά πνεύματα τοῦ εἶπαν πώς “ὁ ἄνθρωπος Ἰησοῦς σπούδασε 18 χρόνια στήν Ἰνδία πρίν ἐπιστρέψη στήν Ἰερουσαλήμ. Μελετοῦσε τίς διδασκαλίες τοῦ Βούδδα κι ἔγινε ἕνας ἔμπειρος Yogi (ἀναφέρεται ἀπό τή Shirley ΜacLaine, Οut on a Limb (Νew Υork: Βantam Βooks, 1983), 181). Ἡ Εlizabeth Clare Ρrophet ὑποστηρίζει ὅτι ἀνακαλύφθηκαν ἀποδείξεις στά βάθη τῶν Ἱμαλαΐων, οἱ ὁποῖες περιγράφουν τί ἔκανε καί εἶπε ὁ Ἰησοῦς στήν Ἰνδία, τό Νεπάλ καί τό Θιβέτ. Στό βιβλίο της Τά Χαμένα Χρόνια τοῦ Ἰησοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι “ὁ νεαρός Ἰησοῦς ἀκολούθησε ἕνα καραβάνι πού εἶχε προορισμό του τήν Ἀνατολή κι ἐκεῖ ἔγινε μαθητής διαφόρων σοφῶν ἀνθρώπων πού τοῦ δίδαξαν τό μυστικισμό (Εlizabeth Clare Ρrophet, Τhe lost Υears of Jesus, Summit University Ρress, Μalibu, Calif. 1984). Ὁ ἀποστάτης καί προδότης τοῦ Χριστοῦ, J. Finley Cooper, ἱερέας τῆς Ἐπισκοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν ΗΠΑ, εἶπε γιά τό βιβλίο τῆς Ρrophet: “Εἶμαι εὐγνώμων στήν Εlizabeth Clare Ρrophet… Συνιστῶ αὐτό τό βιβλίο σέ ὅλους τούς γυιούς καί τίς κόρες τοῦ Θεοῦ (ἀναφέρεται στό: Τhe Coming Revolution, Καλοκαίρι 1986, 102). Οἱ δαιμονικοί ὁδηγοί τοῦ Εdgar Cayce τοῦ ἀποκάλυψαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ταξίδεψε ἐκτεταμένα στήν Αἴγυπτο, τήν Ἰνδία καί τήν Περσία. Στήν Περσία, λέει ὁ Cayce, ὁ Ἰησοῦς μαθήτευσε σέ δασκάλους τῆς Μυστηριακῆς Θρησκείας, ἀπ᾽ ὅπου ἔμαθε τήν ἀλήθεια γιά τόν Ζοῦ καί τόν Ρά, δύο Βαβυλωνιακούς θεούς. Στήν Αἴγυπτο σάν μυημένος στά Μυστήρια δοκιμάσθηκε στή Μεγάλη Πυραμίδα καί γίνεται μέλος τῆς ἀνώτερης Λευκῆς Ἀδελφότητος τῶν Διδασκάλων (Αnne Read, Εdger Cayce on Jesus and Ηis Church, Ρaperback Library, Νew Υork 1970). Αὐτές οἱ τερατώδεις διαστρεβλώσεις τῆς ἀλήθειας σχετικά μέ τά ταξίδια τοῦ Ἰησοῦ καί τή μύησί Του σέ Σατανικές Μυστηριακές διδασκαλίες, δέν ἔχουν οὔτε ἴχνος ἀποδεικτικοῦ στοιχείου. Γίνονται ὅμως, πιστευτές ἐξαιτίας τῆς σκευωρίας τῶν ἡγετῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι “τίς περισσότερες ἀπό αὐτές τίς πληροφορίες τίς περιέκοψε ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν Ἁγία Γραφή τόν 6ο αἰῶνα, μαζί μέ τό δόγμα τῆς μετενσαρκώσεως, καθώς θά ἦταν ἡ ἀποδοχή τους ἀπειλή γιά τήν ἀποκλειστικότητα τῶν δογμάτων καί τῆς  ἐξουσίας τους πάνω στό λαό”(La Vedi Lafferty and Βud Ηollowell, Τhe Εternal Dance, 172). Ὡς πρός τίς «μυήσεις» τοῦ Χριστοῦ ἀρκεῖ ν᾽ ἀναφέρουμε τά ἑξῆς τέσσερα στοιχεῖα: Ὁ Χριστός ἤδη στήν ἡλικία τῶν δώδεκα κατέπληξε μέ τό διάλογό Του τούς μορφωμένους ἁρμοδίους τοῦ Ναοῦ, οἱ συμπατριῶτες Του ἀποροῦσαν λέγοντας: «πῶς γνωρίζει γράμματα ἀφοῦ δέν τά διδάχθηκε;»(Ἰω 7, 15)· ἐπίσης ἄν ἴσχυαν τά περί μυητικῶν ταξιδιῶν Του οἱ Φαρισαῖοι δέν θά ἔψαχναν γιά ψευδομάρτυρες ἐναντίον Του, ἀλλά θά Τόν καταδίκαζαν μέ βάσι τήν κατηγορία τῆς μαγείας· καί τέλος, οἱ Μαθητές Του καί οἱ πιστοί δέν θά δέχονταν νά ὑποστοῦν μαρτύρια γιά ἕνα λαοπλάνο. «Ἡ Νέα Ἐποχή πιστεύει ὅτι μέ τήν τεράστια προπαγανδιστική ἐκστρατεία της, πού ἔχει σάν σκοπό τήν ἀνατροπή καί τήν ὑπονόμευσι τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας, θά κερδίση στό τέλος μιά ὁλοκληρωτική νίκη. Δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά κάνη μιά κατά μέτωπον ἐπίθεσι. Ὄχι. Αὐτό τό ὁποῖο σχεδιάσθηκε εἶναι μιά ὕπουλη, κεκαλυμμένη ἐπίθεσι. Ὁ φρικτός σκοπός τῶν ἡγετῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι νά εἰσχωρήσουν καί νά κατακτήσουν τό Χριστιανισμό, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τά βακτηρίδια σέ ἕναν ζωντανό ὀργανισμό. Τό τελικό ἀποτέλεσμα θά εἶναι νά ἀφήσουν τό Χριστιανικό Σῶμα σάν ἕνα πτῶμα γεμάτο σκουλήκια». Ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος τονίζει καί ξεκαθαρίζει: «Μακρυά ἀπό τήν πίστι στόν Τριαδικό Θεό καί τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, δέν μποροῦμε νά θέσουμε ὡς νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας τήν κοινωνία καί τή βίωσι τῆς ἀγάπης· ἀναγκαστικά θά πέσουμε σέ σκοπούς ὑλοκρατικούς καί ὑλιστικούς ἤ θά κινηθοῦμε σέ ἐπίπεδα πανθεϊστικῆς τάξεως. Σέ τέτοιους δρόμους ὁδηγοῦν ἐπί παραδείγματι ὅλες οἱ ἰνδουϊστικῆς προελεύσεως ὁμάδες, πού κηρύττουν πώς ὁ Θεός δέν εἶναι προσωπικός καί πώς ὁ ἄνθρωπος δέν ἐπλάσθη “κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ”, ἀλλά εἶναι μέρος τῆς θείας οὐσίας. Κάτω ἀπ᾽ αὐτό τό πρίσμα, τό νόημα ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι πλέον ἡ ἀνάπτυξι σχέσεων κοινωνίας καί ἀγάπης, ἀλλά ἀντίθετα ἡ ἀποδέσμευσι ἀπό ὁποιεσδήποτε “προσκολλήσεις” καί ἡ διάλυσι τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου στή λεγομένη “παγκόσμια συνειδητότητα”. Αὐτό ἀποδεικνύει πόσο ἐπιπόλαιο θά ἦταν νά θελήσουμε νά συμβιβάσουμε τή χριστιανική μας ὑπόστασι μέ ὁποιαδήποτε συμμετοχή σέ τεχνικές τῆς Yoga, τοῦ διαλογισμοῦ καί σέ παρόμοιες “πρακτικές”, πού βασίζονται σέ ἐξωχριστιανικές θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές προϋποθέσεις. Ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἀποβλέπουν στόν ἴδιο σκοπό ἤ ὅτι μέ τίς “τεχνικές” αὐτές μπορεῖ κανείς νά γίνη καλύτερος χριστιανός, ἄν δέν ὀφείλεται σέ ἄγνοια τῶν βασικῶν χριστιανικῶν θέσεων ἤ σέ ἀποκρυφιστική ἑρμηνεία τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος, ἀποτελεῖ σκόπιμη διαστρέβλωσι τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἐλπίδος, ἐπικίνδυνη ἀλλοίωσι τῆς ἔννοιας τοῦ χριστιανικοῦ νοήματος τῆς ζωῆς, ἐπιβουλή τῆς σωτηρίας τοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ». «Ὅπως ἀκριβῶς τά Ηamster πού τρέχουν ἀδιάκοπα πάνω στή ρόδα τους ἔτσι καί ὁ Νεοεποχίτης δέν φθάνει γρήγορα πουθενά. Σέ μιά μέρα, ἤ σέ μιά βδομάδα, ἤ σέ ἕνα μῆνα, οἱ ἀναζητητές βρίσκονται πίσω στήν ἀφετηρία τους. Μέ ἐξαίρεσι αὐτούς πού ἀναζητοῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό, οἱ ὑπόλοιποι “ἐξασκοῦνται” ἀμέριμνοι πάνω στή ρόδα τους, πρός μεγάλη εὐχαρίστησι τοῦ Σατανᾶ καί πρός ὄφελος τῶν τραπεζικῶν λογαριασμῶν ἐκείνων πού τροφοδοτοῦν αὐτή τήν ἐξαρτημένη πελατεία». Feng Shui–Ἀστρολογία «Ἡ ἀρχαία παράδοσι σέ μιά Βεδδική κουζίνα εἶναι νά προσφέρεται ἡ τροφή πρῶτα στό Θεό, λόγῳ εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί γιά νά ἀπαλλαγῆτε ἀπ’ τό karma τῆς θανατώσεως τῶν λαχανικῶν [!!!]». «Ἡ θέσι τοῦ κρεββατιοῦ σέ ἀνατολικό παράθυρο ἐνισχύει τή σοφία [!!!]· προσθέστε βιβλία, γιά ν᾽ αὐξήσετε τίς γνώσεις σας [ὄχι διαβάζοντάς τα, ἀλλά ἀποθηκεύοντάς τα!]». «Συμβολικά, ἡ τουαλέτα εἶναι τό μέρος ὅπου ἡ καλή τύχη καί ὁ πλοῦτος φεύγουν κάθε φορά πού τραβᾶτε τό καζανάκι [!!!]. Ἔτσι, ἡ τουαλέτα δέν θά πρέπη νά τοποθετῆται στά βόρεια ἤ στά νοτιοανατολικά τμήματα τοῦ σπιτιοῦ, γιατί ἐκεῖ βρίσκονται οἱ περιοχές τῆς καρριέρας καί τοῦ πλούτου. Στό Feng Shui θεωρεῖται ἁπλή κοινή λογική νά κρατᾶτε τίς πόρτες τῆς τουαλέτας καί τοῦ μπάνιου κλειστές [καί ᾽γώ νόμιζα ὅτι τό κάνουμε γιά ἄλλο λόγο!]». «Τά σάρ ἀναφέρονται συχνά ὡς “δηλητηριώδη βέλη”. Ὑπάρχουν πολλά δυνητικά σάρ ἤ ἀρνητικές ἐπιρροές. Τά σάρ δημιουργοῦνται ἀπό εὐθεῖες γραμμές καί ὀξεῖες γωνίες πού παράγουν δηλητηριῶδες chi [: ἐνέργεια]. Τά σάρ προξενοῦν κακή τύχη, ἀτυχίες καί ἄλλες καταστροφές —κι αὐτό ἐπειδή θεωρεῖται ὅτι τά πνεύματα ταξιδεύουν σέ εὐθεῖες γραμμές [: παθαίνουν ἴλιγγο στίς στροφές!], ἑπομένως χρησιμοποιοῦν τά σάρ». «Ὅταν τοποθετῆται ὁ [θεός] Garuda [δαιμόνιο κατά τό Ψ 95, 5] στή κορυφή μιᾶς κολώνας στά νοτιοδυτικά, ἡ προστασία εἶναι ἐξασφαλισμένη» «Οἱ ἐπιρροές τῆς Σελήνης εἶναι ἰσχυρότερες στά βορειοδυτικά [μή ρωτᾶτε, γιατί!]. Ἄν ἔχετε καλό Vastu στά βορειοδυτικά, ἡ φήμη καί ἡ ὑπόληψί σας βελτιώνονται καί οἱ σχέσεις σας εὐεργετοῦνται». «Ὁ Κρόνος βρίσκεται στά δυτικά τῆς κατοικίας σας… Ὁ Κρόνος ἀσκεῖ ἀρνητική ἐπίδρασι ἐκφραζομένη σέ καταστάσεις διαζυγίου [: δέν προκαλεῖται ἀπό τήν ἁμαρτία!], κατάθλιψι, ἀνεξέλεγκτη σεξουαλικότητα [τό ἴδιο!] καί γενικότερες καθυστερήσεις». «Γυάλες ἤ ἐνυδρεῖα ψαριῶν. Χρησιμοποιούμενα ὡς διορθωτικά τοῦ Feng Shui, αὐτά μποροῦν νά ἀποβοῦν πανίσχυρα. Τό στοιχεῖο τοῦ νεροῦ συμβολίζει τή δεκτικότητα πρός τίς ἄλλες μορφές ἐνεργείας, καί τά ψάρια κινοῦνται συνεχῶς καί ἔτσι δημιουργοῦν Chi. Στά ἐπιτυχημένα κινεζικά ἐστιατόρια εἶναι ἐνδιαφέρον νά παρατηρήσετε ποῦ εἶναι τοποθετημένες οἱ γυάλες ἤ τά ἐνυδρεῖα. Πολύ συχνά βρίσκονται κοντά στό ταμεῖο ἤ στήν κεντρική εἴσοδο. Τό χρῆμα θεωρεῖται ὡς μορφή ἐνεργείας καί τό ἐνυδρεῖο βοηθᾶ στήν ἕλξι τοῦ χρήματος… Ὁ ἀριθμός τῶν ψαριῶν εἶναι, ἐπίσης, σημαντικός καί ποτέ δέν θά δῆτε τέσσερα ψάρια σέ μιά γυάλα, ἐπειδή ἡ λέξι “τέσσερα” στά Κινεζικά μοιάζει πολύ μέ τή λέξι “θάνατος”. Τό ὀκτώ εἶναι ὁ πιό ἰσχυρός ἀριθμός, ἀλλά καί οἱ περισσότεροι ἄλλοι ἀριθμοί εἶναι ἀποδεκτοί». Ἰδού καί οἱ πηγές τοῦ Feng shui: «Τό Feng shui ἔχει τίς πηγές του στά μέσα τοῦ δευτέρου π.Χ. αἰῶνα, σύμφωνα μέ τά διασωζόμενα στοιχεῖα. Οἱ ρίζες του προέρχονται: 1) ἀπό τόν Ταοϊσμό, τή φιλοσοφία πού τονίζει τήν ὁλιστική φύσι τοῦ κόσμου καί στηρίζεται σέ σταθερά φυσικά μοντέλα. Ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι ἕνας μικρόκοσμος πού ἀνακλᾶ τό Tao, τό σύμπαν· 2) πρακτικές μαντικῆς πού βασίζονται καί αὐτές σέ σταθερά φυσικά μοντέλα καί 3) στήν ἀστρολογία, τήν ἀριθμολογία καί ἄλλες μεθόδους πού χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς Κινέζους γιά τόν καθορισμό τῆς σωστῆς θέσεως τῶν πραγμάτων. Τούς Κινέζους ἀνέκαθεν τούς ἀπασχολοῦσε ὁ τόπος· τό ὄνομα πού ἔχουν γιά τήν ὕπαιθρο, Τσάνγκ-γκάο, σημαίνει “τό Μέσο Βασίλειο”, πού ὑπονοεῖ τήν καρδιά τοῦ σύμπαντος. Πολλοί ἀπό τούς πρώτους δασκάλους τοῦ Feng shui ἦταν ἱερεῖς καί ἱεροί ἄνδρες, τῶν ὁποίων τή συμβουλή ἀναζητοῦσαν γιά τή σωστή τοποθέτησι ὅλων τῶν πραγμάτων, ὅπως γιά τήν εὐοίωνη θέσι τῶν τάφων». «Οἱ χσιέν σένγκ, πού ἀσχολοῦνταν ἐπαγγελματικά μέ τό Feng Shui, ἦταν, κατά παράδοσι, ταοϊστές ἱερωμένοι. Αὐτοί χρησιμοποιοῦσαν τήν πυξίδα Feng Shui, πού ἔφερε μιά μαγνητική βελόνα στό κέντρο της, ἡ ὁποία ἔδειχνε τό Βορρᾶ καί τό Νότο καί περιβαλλόταν ἀπό σειρές δακτυλίων, πού ἔδιναν διάφορες πληροφορίες. Μεταξύ αὐτῶν τῶν πληροφοριῶν περιλαμβάνονταν 28 ἀστερισμοί, οἱ 360ο τῆς πυξίδας, οἱ 72 φλέβες τοῦ δράκοντα, τά 60 σημεῖα τῆς καλῆς καί τῆς κακῆς τύχης, ἡ εὐοίωνη κατεύθυνσι τῶν ποταμῶν καί οἱ κατάλληλες ἤ ἀκατάλληλες τοποθεσίες ἐνταφιασμοῦ». Γιά τήν κούφια γῆ καί τή φωτογραφία γιά τήν τρύπα στό Β. Πόλο: «Ἡ ὁμάδα πέρασε μέσα ἀπ’ τήν τρύπα τοῦ Βορείου Πόλου κι ἀνακάλυψε ἕνα μυθικό κόσμο, μία χώρα πού εἶχε “τό δικό της ἥλιο, μία ρηχή, ζεστή θάλασσα κι ἄφθονη, τροπική βλάστησι”. Τό πιό σημαντικό ἀπ’ ὅλα ἦταν ὅτι αὐτή ἡ ἐσωτερική χώρα κατοικεῖτο ἀπό μία “πολύ προχωρημένη καί πολύ εἰρηνική ἀνθρώπινη φυλή” [πῶς τά δέχονται αὐτά οἱ ἐραστές τῆς Ἐπιστήμης; Ἰδού, παρά ταῦτα, ἡ ἐπιστημονική ἐξήγησι:]… Ἕνας “σκεπτικιστής” πάντως ὀπαδός τῆς θεωρίας τῆς Κούφιας Γῆς σχολίασε εὔστοχα στό Internet αὐτό τό ἄρθρο τοῦ SUN ὡς ἑξῆς: “Ἡ φωτογραφία τοῦ δορυφόρου τῆς Environmental Science Administration πού περιλαμβάνεται σ’ αὐτό τό ἄρθρο δείχνει πράγματι μία μεγάλη τρύπα στό Β. Πόλο. Ὑπάρχει, ἐπίσης, μία παρόμοια φωτογραφία τοῦ Ν. Πόλου. Ὅμως, ἡ τρύπα πού δείχνεται δέν μπορεῖ νά εἶναι τό πραγματικό πολικό ἄνοιγμα, ἐφόσον αὐτή εἶναι φανερά μία σύνθεσι πολλῶν φωτογραφιῶν τίς ὁποῖες πῆρε αὐτός ὁ δορυφόρος. Καθώς ὁ δορυφόρος περιστρεφόταν γύρω ἀπ’ τή Γῆ, οἱ λαμβανόμενες φωτογραφίες δέν ἐκτείνονταν μέχρι τούς πόλους, γιατί ἡ πολική περιοχή ἦταν ἔξω ἀπ’ τή γραμμή ὁράσεώς του ἀπ’ τήν ἰσημερινή του τροχιά. Συνεπῶς, ὅταν συναρμολογοῦνται ὅλες οἱ ληφθεῖσες φωτογραφίες στή φωτογραφία ἑνός συνθέτου μωσαϊκοῦ, αὐτή ἡ περιοχή γύρω ἀπ’ τούς πόλους ἀφήνεται ἔξω ἀπ’ τή συναρμολογημένη φωτογραφία. Παρατηρεῖστε τήν ἐπικάλυψι τῶν ἠπείρων κι ὅτι ἡ Γροιλανδία ἐκτείνεται πολύ ψηλά μέσα στήν ‘τρύπα’. Ἀπόδειξι ὅτι αὐτή ἡ φωτογραφία δέν τραβήχθηκε πάνω ἀπ’ τόν πόλο, εἶναι ἡ ἤπειρος τῆς Ἰνδίας πού εἶναι ὁρατή τήν 1η ὥρα, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι κάτω ἀπ’ τόν ἰσημερινό καί δέν θά ἦταν ὁρατή σ’ ἕνα δορυφόρο πάνω ἀπ’ τόν πόλο”». Ἐπίσης: «Στή διάρκεια τῆς λήψεως οἱ περιοχές κοντά στόν Πόλο ἦταν καλυμμένες ἀπό τό συνεχές σκοτάδι τῆς πολικῆς νυκτός. Ἔτσι μιά σκοτεινή περιοχή καταλαμβάνει τό κέντρο τῆς εἰκόνος». Ὀρυκτολογία Στή συνέχεια θά πρέπη νά τονίσουμε ὅτι οἱ διάφορες πέτρες ἔχουν, ἀπό τή δημιουργία τους ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ὁρισμένες φυσικές ἰδιότητες. Στά ἑπόμενα παραθέματα, ὡστόσο, φαίνεται ἡ μυστικιστική ἀντιμετώπισί τους, ἡ ἀποκρυφιστική δηλ. ταυτότητά τους, ἰδιότητα πού τίς ἀποσπᾶ ἀπό τήν «ἀπαθῆ» φύσι τους καί τίς προσεγγίζει στό δαιμονικό πεδίο. «Οἱ πολύτιμοι λίθοι ἔχουν κάποιες θεραπευτικές ἤ τονωτικές ἰδιότητες, χάρι στίς δονήσεις πού τούς συνθέτουν… Ἡ καταλληλότητα μιᾶς πέτρας γιά ἕνα ἄτομο πρέπει νά προσδιορισθῆ μόνο μέσα ἀπό τή διορατική αἴσθησι ἤ μέ τή βοήθεια ὀργάνων πού δέν ἔχουν ἀκόμη ἐφευρεθῆ γι᾽ αὐτό τό σκοπό». «Οἱ Ἰνδιάνοι Navajos συνήθιζαν νά ρίχνουν τό τυρκουάζ μέσα στό ποτάμι λέγοντας εἰδικές προσευχές, σάν μέρος τῆς τελετουργίας γιά τήν πρόκλησι βροχῆς». «Ὁ ἀμέθυστος θεωρεῖται τό σύμβολο τῆς καλῆς κρίσεως, τῆς δικαιοσύνης [!] καί τοῦ θάρρους. Στήν πέτρα ἀποδίδεται ἡ δύναμι νά προστατεύη τόν κάτοχό της ἀπ᾽ τή μαύρη μαγεία [!], καθώς ἐπίσης, καί ἀπό κεραυνούς καί χαλαζοθύελλες». «Στόν ὀψιδιανό ἀποδίδεται ἐπίσης ἡ δύναμι νά προστατεύη τόν κάτοχό του, ἤ αὐτόν πού τόν κρατᾶ, ἐνάντια στά κακά πνεύματα [ὁ διάβολος προστατεύει ἀπό τό διάβολο!]». «Ἡ Ἄννα ἀναδεύθηκε στό κρεβάτι της καί ξύπνησε. Μισάνοιξε τά μάτια της καί μέ εἶδε νά κρατῶ τήν πέτρα στά χέρια μου. Ἡ ἔκφρασί μου σίγουρα θά ἦταν ἀρκετά μυστήρια, γιατί τό παρατήρησε. —Τί συμβαίνει, Στάσα; Ἔχεις παράξενο ὕφος. Ἀνακάλυψες τίποτε σχετικό μέ τήν πέτρα σου; —Ναί, ἀνακάλυψα πώς ἡ πέτρα κι ἐγώ εἴμαστε συγγενεῖς! —Ἔτσι, λοιπόν, αἴ; —Ναί! Καί κάτι ἀκόμα: εἴμαστε καί οἱ δύο Θεοί! Τμήματα τοῦ ἀρχικοῦ Σύμπαντος, ἄρα Θεοί ὅπως Θεός εἶναι ὁλόκληρος ὁ κόσμος».Ξεκάθαρο πανθεϊστικό στοιχεῖο. «Τώρα γιά μιά φορά ἀκόμα οἱ Πέτρες Γαλήνης εἶναι διαθέσιμες. Ἔχω κατασκευάσει τέτοιες πέτρες καί ἔχω ὅλα τά δικαιώματα τοῦ σχεδίου, γιατί μόνο ἕνας ὁρισμένος συνδυασμός δίνει τή μεγαλύτερη ἀνακούφισι». Φόρος βλακείας. Μερικά Βιβλικά χωρία ἐναντίον τοῦ Feng-Shui: «Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός πάσης τῆς γῆς»(Ἐξ 8, 18). «Ἐμή ἐστι πᾶσα ἡ γῆ»(Ἐξ 19, 5). «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καί πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ»(Ψ 23, 1). «Σοί εἰσιν οἱ οὐρανοί, καί Σή ἐστιν ἡ γῆ· τήν οἰκουμένην καί τό πλήρωμα αὐτῆς Σύ ἐθεμελίωσας»(Ψ 88, 12). «Ἐν χειρί Κυρίου ἐξουσία τῆς γῆς»(ΣΣειρ 10, 4). Uri Geller Kαταρχήν ἰδού ποιοί εἶναι οἱ ἐπηρεαστές τοῦ Uri Geller: «Ὁ νευρολόγος Αndrija Ρuharich, πού διεξήγαγε τίς δικές του ἔρευνες, εἶπε ὅτι ὁ Uri Geller, ἐνῶ ἦταν σέ κατάστασι ὑπνώσεως, ἀφηγήθηκε μιά ἱστορία σχετικά μέ κάποια ἐπίσκεψι ἐξωγήινων ὅταν ἦταν σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν. Μία ὀντότητα εἶχε πεῖ στό Geller ὅτι ἀντιπροσώπευε τούς “Ἐννέα” ἐξωγήινους πού παρακολουθοῦσαν τόν κόσμο, ἐπειδή φοβοῦνταν γιά τήν ἐπικείμενη καταστροφή του. Ὁ Geller ἐπιλέχθηκε σάν ἀγγελιοφόρος τους ἐδῶ στή γῆ. Ὁ Ρuharich δημοσίευσε τήν ἱστορία αὐτή στό βιβλίο του Uri (1974), τό ὁποῖο δέχθηκε ἔντονες κριτικές. Ὁ Geller ἀργότερα ἀπαρνήθηκε τήν ἱστορία»(RG, 111). «Kάτω ἀπ᾽ τό Θεό ὑπάρχουν ἕνα πλῆθος πνεύματα. Ἑκατομμύρια ἑκατομμυρίων πνεύματα. Καί ἕνα ἀπ᾽ αὐτά, δυό, πέντε —ποιός ξέρει πόσα;— ἴσως προσπαθοῦσαν ν᾽ ἀποκτήσουν κάποια ἐπαφή μέ τόν ἄνθρωπο». Καταλαβαίνουμε τήν κατηγορία τῶν πνευμάτων αὐτῶν. «Σχετικά μέ ὅ,τι ἀφορᾶ ἕνα Ὑπέρτατο Ὄν, ἐγώ προσωπικά δέν εἶμαι θρησκόληπτος, ἀλλά πιστεύω καί προσεύχομαι στό Θεό. Ὄχι ἕνα Θεό μιᾶς θρησκείας, ἀλλά στόν προσωπικό μου Θεό». Do it yourself. «Γιά νά τοῦ δώση τή δυνατότητα ν’ ἀποδείξη τούς ἰσχυρισμούς του, ἡ Ἐπιτροπή Ἔρευνας τῶν Ἰσχυρισμῶν τοῦ Παραφυσικοῦ τόν κάλεσε νά πραγματοποιήση τά κατορθώματά του κάτω ἀπό ἔγκυρη ἐπιστημονική παρακολούθησι. Τά ἀποτελέσματα τῶν πειραμάτων θά δημοσιεύονταν μέ λεπτομέρειες. Ἄν ο Geller κατόρθωνε ν’ ἀποδείξη τούς ἰσχυρισμούς του, ἡ ἐπιτροπή θά παραδεχόταν ὅτι ὁ μάγος διέθετε δυνάμεις ἄγνωστες στήν ἐπιστήμη. Ἀλλά ὁ Geller δέν ἀπάντησε στήν πρόκλησι». «Τήν Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 1975 ἕνα Γερμανικό κανάλι μετέδωσε ἕνα ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Στή διάρκεια τοῦ προγράμματος ἐμφανίσθηκε ὁ Uri Geller καί ἀκούμπησε τό δάκτυλό του σ᾽ ἕνα πηρούνι. Τό πηρούνι, χωρίς νά ζεσταθῆ, ἄρχισε σιγά σιγά νά λυγίζη. Πολλοί ἀπ᾽ τούς παρισταμένους τό ἐξέτασαν. Εἶχε γίνει μαλακό σάν πλαστικό. Τόν ρώτησαν ποιά δύναμι προκάλεσε τήν κάμψι. “Δύναμι ἔξω ἀπό μένα” ἀπάντησε». Φρίξατε καί ἀνασάνατε; Αὐτό θέλαμε κι ἐμεῖς. Νά ἀφαιρέσουμε τό προσωπεῖο τοῦ διαβόλου καί νά πείσουμε ταυτόχρονα τούς Χριστιανούς ὅτι «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ (: εἶναι μεγαλύτερος ὁ ἐντός μας Χριστός ἀπό τόν στόν κόσμο διάβολο)»(Α´ Ἰω 4, 4). Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά εἴμασθε τοῦ Χριστοῦ μέ τακτική ἐξομολόγησι, θεία Κοινωνία μέ τήν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ μας, Ἐκκλησιασμό, ἀποφυγή τῆς ἁμαρτίας καί ἄσκησι τῶν ἀρετῶν. Ἀμήν!