Λαμπτήρες Θρησκευτικού Φθορισμού

ΚΑΡΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΙ Link to heading

Βασική θέσι ὅλων τῶν ἀνθρώπων, Χριστιανῶν καί μή, εἶναι ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε δρᾶσι μας (πρᾶξι, σκέψι, λόγος) ἔχει ἐπιπτώσεις —δημιουργεῖται τό λεγόμενο karma— καί «ἀπαιτεῖ» ἀμοιβή: καλή ἤ κακή. Διαβάζουμε στή Βίβλο: «Ἐν ᾧ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε (: μέ ὅποια αὐστηρή κρίσι κατακρίνετε, θά κατακριθῆτε), καί ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν»(Μθ 7, 2).

• Γράφει καί ἡ Gill Εdwards: «Ὁ Χριστός ἐπίσης ἔμοιαζε νά ἀναφέρεται καί στό νόμο τοῦ karma: “… γιατί ὅλοι πού παίρνουν τό σπαθί νά ἀφανισθοῦν μέ τό σπαθί”(Μθ 26, 52)».

• Στή συνέχεια, ὅμως, οἱ δρόμοι ἀμοιβῆς διαχωρίζονται: Σύμφωνα μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες οἱ ἀπολαβές ἤ οἱ τιμωρίες ἐπεκτείνονται σέ μελλοντικές μετενσαρκώσεις, ἐνῶ, κατά τό Χριστιανισμό, ἀφοῦ «ἀπόκειται (: ἐπιφυλάσσεται) τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν (: νά πεθάνουν μία φορά)»(Ἑβρ 9, 27) —αὐτό τό χωρίο ἀναιρεῖ τή μετενσάρκωσι—, οἱ ἐπιπτώσεις ἀφοροῦν μόνο στή μία μέλλουσα ζωή. Πῶς, λοιπόν, μπορεῖ νά συναγελάζεται ἡ πίστι μας μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες; Τέρας ἀλλόκοτο καί μεῖξι ἄμικτη, κατά τόν Ἅγ. Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἀποτελεῖ καί ἡ σύμφυρσι αὐτή.

• Ὁ Ηiroshi Μotoyama ἐπισημαίνει σωστά: «Μιά ἀπ᾽ τίς βασικές θεωρίες τοῦ βουδδισμοῦ λέει ὅτι ἐξαιτίας τῆς προσωρινῆς φύσεως τῆς ὑπάρξεως δέν ὑπάρχει Ἐγώ. Αὐτό, ὅμως, φαίνεται ὅτι ἔρχεται σέ ἀντίφασι μέ τή θεωρία τοῦ karma, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὑπάρχει τό ἀτομικό ἐγώ, τό ὁποῖο διατρέχει τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον καί δημιουργεῖ τόν τρόπο ὑπάρξεώς του μέσῳ τῶν ἀτομικῶν ἐνεργειῶν. Πῶς συμφιλιώνονται αὐτές οἱ δύο θεωρίες;

Ὁ Βούδδας Sakyamuni δίδαξε τή θεωρία τῆς μή ὑπάρξεως τοῦ Ἐγώ καί τή θεωρία τοῦ karma, χωρίς ποτέ νά ἐξηγήση πῶς σχετίζονται μεταξύ τους».

• Ὁ Julien Ries ἀναφέρει μιά ἄλλη διαφορά Βουδδισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ: «Ἡ συλλογική δύναμι τῶν πράξεων (τοῦ_ karma_) δημιουργεῖ, ὀργανώνει, διατηρεῖ καί ἐπηρεάζει ὁλόκληρο τό σύμπαν: καταλαμβάνει τή θέσι ἑνός Θεοῦ δημιουργοῦ, τόν ὁποῖο ὁ Βούδδας δέν ἀναφέρει».

° Τονίζει, ἀκόμα: «Αὐτό πού πρῶτα ἦταν ὁ νόμος τοῦ karma δίνει τή θέσι του στή δυνατότητα νά μεταβιβασθοῦν στόν πιστό οἱ ἀξίες τίς ὁποῖες ἀπέκτησε ὁ Bodhisattva_,_ δηλ. δίνει τή θέσι του στήν ἐμπιστοσύνη, στήν προσευχή καί στή λατρεία. Ἔτσι, δίπλα στό βουδδισμό τοῦ διαλογισμοῦ, δημιουργήθηκε ἕνας βουδδισμός τῆς πίστεως. Αὐτοί οἱ δύο συνυπάρχουν ὥς τίς μέρες μας».

Ἰδού μιά ἄλλη διαπίστωσι, ἀπό τόν Οsho αὐτή τή φορά: «Ὅλη ἡ φιλοσοφία τοῦ karma εἶναι ὅτι ἔχεις σπείρει ἤδη καί τώρα θερίζεις. Ἔχεις ἤδη κάνει κάτι καί τώρα ἀκολουθεῖ ἡ φυσική συνέπεια. Αὐτό σέ παρηγορεῖ. Ἔτσι, κανένας δέν κάνει κάτι ἄδικο ἐναντίον σου. Δέν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, φταίει τό karma σου, ὁπότε τί νά κάνης ἐσύ; Πρέπει κανείς νά περάση μέσα ἀπ᾽ αὐτό καί πρέπει νά κρατήση τήν ἠρεμία του, τήν ἰσορροπία του. Καί μήν ξανακάνης κάτι τέτοιο, ἀλλιῶς, στήν ἑπόμενη ζωή θά ὑποφέρης καί πάλι. Αὐτό, λοιπόν, εἶναι τό μόνο πού μπορεῖ νά γίνη. Δέν μπορεῖς ν᾽ ἀλλάξης τό παρελθόν, μπορεῖς ὅμως νά διευθετήσης τό μέλλον. Μία ὄμορφη παρηγοριά!

Αὐτή ἡ παρηγοριά ἔχει ὁδηγήσει τήν Ἀνατολή νά παραμένη πτωχή καί δυστυχισμένη. Ἔχει ὁδηγήσει τήν Ἀνατολή νά παραμένη ἄσχημη, ἄρρωστη, ἀνθυγιεινή. Κι αὐτή ἡ παρηγοριά ἔχει γίνει ἕνας τρομακτικός λήθαργος. Δέν μπορεῖς νά κάνης τίποτε. Πρέπει νά τό ὑπομείνης. Τό μόνο πού χρειάζεται εἶναι νά προσέχης τό μέλλον. Ἔτσι, τό παρελθόν πρέπει νά τό ἀποδέχεσαι καί τό μέλλον πρέπει νά τό φοβᾶσαι».

ΦΩΤΙΣΙ

Τό κυριότερο χαρακτηριστικό τοῦ Βουδδισμοῦ ἀποτελεῖ ὁ φωτισμός. Ποιά, ὅμως, ἡ ἔκπληξι τοῦ ἐρευνητῆ, ὅταν πάη νά διαπιστώση τί πρᾶγμα εἶναι αὐτό! Στίς περισσότερες περιπτώσεις μένει μέ μιά πικρή γεῦσι: δέν δίνονται καθόλου στοιχεῖα γιά τό περιεχόμενό του. Μιά σκιά, λοιπόν, ἀμφιβολίας μένει στήν καρδιά του: μήπως μᾶς «δουλεύει» ἡ πίστι αὐτή; Καί ἡ ἀμφιβολία αὐτή εἶναι, βέβαια, πλήρως δικαιολογημένη. Καί δέν διαλύεται οὔτε ὅταν δίνεται κάποια ἐπεξήγησι: αὐτή εἶναι τόσο εὐτελής πού διερωτᾶσαι: «αὐτό ἦταν ὅλο; χαρᾶς τό πρᾶγμα!». Ἡ θέσι μας αὐτή θά φανῆ καθαρά στόν ἀναγνώστη στίς ἑπόμενες σελίδες.

Ἰδού μιά πρώτη γεῦσι: «Ἡ [βουδδιστική] αἵρεσι Ch᾽an ἤ Ζen, ἤ ἡ αἵρεσι τοῦ αἰφνίδιου διαφωτισμοῦ. Φαίνεται πώς ὑπῆρξε καρπός μακρᾶς ἐξελίξεως, κατά τό διάστημα τῆς ὁποίας ἐπηρεάσθηκε ἀναμφισβήτητα ἀπό ταοϊστικές ἰδέες. Διεκήρυττε πώς ἡ μόνη πραγματικότητα ἦταν ἡ ἰδιότητα τοῦ Βούδδα σέ κάθε ἄνθρωπο, πώς ἡ προσευχή, ὁ ἀσκητισμός, οἱ ἀγαθοεργίες καί ἡ μάθησι δέν εἶχαν καμμία πραγματική σπουδαιότητα στή σωτηρία ἤ τή διαφώτισι, ἀλλά πώς μέ τό στοχασμό, τήν αὐτομελέτη καί τήν ἐνδοσκόπησι μποροῦσε νά ἔλθη ὁ διαφωτισμός σέ μιά ἐνορατική ἀναλαμπή. Δέν τιμοῦσε καμμιά ἱερή γραφή ἐκτός ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς Ch᾽an (Ζen), ἔδινε μικρή σημασία σέ συστηματικά δόγματα ἤ διδασκαλίες καί συνιστοῦσε περιστασιακά ράπισμα ἤ λάκτισμα τῶν νεοφωτίστων πού βοηθοῦσε νά προκληθῆ ἡ λάμψι διαφωτίσεως».

«… Ἦλθε, ὅμως, ἕνας lama τοῦ Kalou Rinpochè, πού μέ σπασμένα ἀγγλικά ἀνέφερε στό ἀκροατήριο τήν ἱστορία τοῦ ἰνδοῦ Ἀσάνγκα, ὁ ὁποῖος ἔφθασε στή Φώτισι γλύφοντας τά σκουλήκια ἀπ᾽ τίς πληγές ἑνός σκύλου. Ἡ ἱστορία προφανῶς δέν ταίριαζε καθόλου σέ ἀκροατές ἀπό τήν ἡλιόλουστη California, πού ἔφυγαν ἀηδιασμένοι καί δέν γύρισαν ποτέ ξανά!»

• Θέλετε νά προχωρήσουμε; Βρέστε ἄκρη: «Τριάντα Ἑπτά Στοιχεῖα τῆς Φωτίσεως:

1. Τέσσερεις οὐσιώδεις ἀναμνήσεις.

2. Τέσσερεις ὀρθές συμπεριφορές γιά ὅ,τι πρέπει νά ἀπαρνηθῆ καί νά δεχθῆ κάποιος.

3. Τέσσερεις βάσεις ὑπερφυσικῆς δυνάμεως.

4. Πέντε δυνάμεις.

5. Πέντε ἰδιότητες.

6. Ἑπτά ἐξαρτώμενοι παράγοντες.

7. Ὀκταπλό εὐγενές μονοπάτι».

• «Καθώς ὁ Μπάντζαν περπατοῦσε σέ μιά ἀγορά ἄκουσε ἕνα διάλογο ἀνάμεσα σ᾽ ἕνα χασάπη κι ἕνα πελάτη του.

—Δός μου τό πιό καλό κομμάτι κρέας πού ἔχεις, εἶπε ὁ πελάτης.

—Κάθετί στό μαγαζί μου εἶναι τό πιό καλό, ἀπάντησε ὁ χασάπης. Δέν μπορεῖς ἐδῶ νά βρῆς κομμάτι πού νά μήν εἶναι τό πιό καλό.

Ἀκούγοντας αὐτά τά λόγια ὁ Μπάντζαν φωτίσθηκε».

Οὔτε στήν ἀκόλουθη ἱστορία φαίνεται τό περιεχόμενο τοῦ φωτισμοῦ: «Ὁ Τζόζα Τζό ἦλθε νά συναντήση τό δάσκαλο καί τόν ρώτησε:

—Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ βουδδικοῦ Dharma;

Ὁ δάσκαλος κατέβηκε ἀπό τήν ἕδρα του, τόν ἅρπαξε καί τοῦ ἔδωσε ἕνα χαστούκι. Ὁ Τζό ἔμεινε ἐμβρόντητος. Καθώς ἕνας μοναχός τόν ρώτησε:

—Τζόζα Τζό, γιατί δέν ὑποκλίνεσαι;

Ἐκείνη τή στιγμή αἰφνιδίως φωτίσθηκε».

• Βλ. ξαφνικό φωτισμό:

° μέσῳ ζυμαριοῦ στό τηγάνι (!), μετά ἀπό ἄσκησι στό: «Μή δίνεις σημασία».

° μέσῳ κοπῆς δακτύλου.

° μέσῳ κοπῆς χεριοῦ.

«Τό χέρι, καί καθετί ἄλλο στό φαινομενικό κόσμο, εἶναι ἀπατηλό [!!!]· στήν ὑπερβατική πραγματικότητα, ὁ κόσμος ὅλος εἶναι ἀδιαφοροποίητος».

° μέσῳ πετρῶν καί γρονθοκοπήματος.

° μέσῳ προξενήσεως κωφώσεως.

° μέσῳ σκουπίσματος.

«Τό φθάσιμο στόν παράδεισο δέν εἶναι ὁ ἀνώτερος σκοπός τοῦ Βουδδισμοῦ. Ὁ παράδεισος, ὅπως ἡ κόλασι καί οἱ ἄλλοι κόσμοι, ἐξακολουθοῦν νά ἀνήκουν στήν περιοχή τῶν φαινομένων, εἶναι καί αὐτά δημιουργήματα τοῦ νοῦ. Ὁ ἀνώτατος σκοπός τοῦ Βουδδισμοῦ εἶναι ἡ Βουδδότητα ἤ φώτισι, ὅπου ὁ φωτισμένος δέν πηγαίνει πουθενά, ἀλλά σπάζει ὅλα τά ἀπατηλά ὅρια καί τίς διαφοροποιήσεις καί ὑπερβαίνει τήν περιοχή τῶν φαινομένων. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι εἶναι ὁ ἄπειρος, αἰώνιος κόσμος, ἤ ἡ πανταχοῦ παροῦσα, παντογνώστρια ἔσχατη πραγματικότητα, ἡ ὁποία ἀπό μερικούς περιγράφεται ὡς Θεός [ἄλλο ἀντιχριστιανικό στοιχεῖο, ὁ πανθεϊσμός].

Τό Zen, τό ἀνώτερο ἐπίπεδο στό ὁποῖο ὁδηγεῖ τό Saolin Kung Fu, στοχεύει στήν ἐπίτευξι αὐτῆς τῆς ἀνώτερης, ἀξεπέραστης ἐπιτεύξεως ἐδῶ καί τώρα».

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

«Σάν κάποιος πού ἔχει πάρει ναρκωτικά, εἶπε ὁ φίλος μου, κι ἐνῶ περιφέρεται στή ζούγκλα, ξαφνικά μιά τίγρη πετάγεται μπροστά του μέσα ἀπ᾽ τούς θάμνους, κι αὐτός τό μόνο πού βρίσκει νά πῆ εἶναι: “Θεέ μου! Τί ὑπέροχα πράσινα μάτια!”»(JG, 107).

Θά δοῦμε στή συνέχεια μερικές πτυχές του προτοῦ μποῦμε στό θρησκευτικό του χρῶμα.

Γράφει ὁ Christopher Κilham: «Ὁ διαλογισμός δέν εἶναι ἕνα κομμάτι cake. Δέν γίνεται νά δαγκώσετε λίγο καί νά κρίνετε ἄν εἶναι καλό ἤ ὄχι. Χρειάζονται χρόνος, ἐνέργεια, συγκέντρωσι καί συστηματική ἄσκησι γιά νά ἀνακαλύψετε τή δύναμι καί τήν ἀξία ὁποιασδήποτε μορφῆς διαλογισμοῦ. Τά περιστασιακά φλέρτ μαζί του ἄλλο δέν θά κάνουν παρά νά δημιουργήσουν τήν ἐντύπωσι μιᾶς πνευματιστικῆς συγκεντρώσεως μέ τραπεζάκια. Μόνον ἡ ἐπιμονή ἀποφέρει τήν ἀνταμοιβή τοῦ γνήσιου διαλογισμοῦ».

• Παρόμοια, ἀναφέρει ὁ Κrishnamurti: «Ὁ διαλογισμός εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό σοβαρά πράγματα στή ζωή. Καί μπορεῖ νά γίνεται ὅλη μέρα, στό γραφεῖο, στό σπίτι ἤ ὁπουδήποτε».

° Ἀκόμα: Κrishnamurti: «Τήν πρώτη μέρα, ἐνῶ βρισκόμουν σ᾽ ἐκείνη τήν κατάστασι καί εἶχα περισσότερη συνείδησι τῶν γύρω μου, δοκίμασα τήν πιό ἐκπληκτική ἐμπειρία. Ἦταν ἕνας ἄνδρας ἐκεῖ, πού ἔφτιαχνε τό δρόμο· αὐτός ὁ ἄνδρας ἤμουν ἐγώ· ἡ ἀξίνα τήν ὁποία κρατοῦσε ἤμουν ἐγώ· ἡ ἴδια ἡ πέτρα τήν ὁποία πελεκοῦσε ἦταν μέρος ἀπό μένα· τό τρυφερό φύλλο τῆς χλόης ἦταν ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξί μου καί τό δένδρο δίπλα στόν ἄνδρα ἤμουν ἐγώ. Μποροῦσα ἀκόμα νά νοιώθω καί νά σκέπτωμαι ὅπως ὁ ἐργάτης καί μποροῦσα νά αἰσθανθῶ τόν ἀέρα νά διαπερνάη τό δέντρο· ἔνοιωθα ἀκόμα κι αὐτό τό μυρμηγκάκι πάνω στό φύλλο τῆς χλόης. Τά πουλιά, ἡ σκόνη, ὁ ἴδιος ὁ θόρυβος ἦταν μέρος ἀπό μένα. Ἀκριβῶς ἐκείνη τή στιγμή ἕνα αὐτοκίνητο περνοῦσε σέ κάποια ἀπόστασι· ἤμουν ὁ ὁδηγός, ἡ μηχανή καί τά λάστιχα· καθώς τό αὐτοκίνητο ἀπομακρυνόταν, ἀπομακρυνόμουν κι ἐγώ ἀπ᾽ τόν ἑαυτό μου. Βρισκόμουν μέσα στό κάθε τι, ἤ μᾶλλον τό κάθε τί βρισκόταν μέσα μου, ἄψυχο ἤ ἔμψυχο, τό βουνό, τό σκουλήκι κι ὅλα τά πλάσματα πού ἀνασαίνουν. Ὁλόκληρη τήν ἡμέρα ἔμεινα σ᾽ αὐτή τήν εὐτυχισμένη κατάστασι»

• Τέλος: «Μιά ἀναφορά στό ΤΜ-Εx Νews (Fall 1990) μιλᾶ γιά ἕνα μαθητή τοῦ Διεθνοῦς Παν/μίου Μaharishi στό Fairfield τῆς Ιowa, πού σκοτώθηκε ἀπό ἕνα διερχόμενο τραῖνο. Προσπαθοῦσε νά τό σταματήση μέ μεταφυσικό διαλογισμό»

• Ἄς ἀναφέρουμε ἐδῶ τό παντελῶς ἐπιδεικτικό στοιχεῖο τῶν ψυχοσωματικῶν ἀσκήσεων, πρᾶγμα πού εἶναι ξένο πρός τή θαυματουργία τοῦ Χριστιανισμοῦ: «Μερικοί ἀπ᾽ αὐτούς γίνονται δάσκαλοι στήν τεχνική τῶν “πέντε φωτιῶν” (παντσατάπας). Σ᾽ αὐτή τήν ἄσκησι, ὁ ἀσκούμενος κάθεται ἀκίνητος σέ βαθύ διαλογισμό ἀπ᾽ τήν ἀνατολή ὥς τή δύσι κάτω ἀπ᾽ τόν καυτό Ἥλιο, καί ἀνάμεσα σέ τέσσερεις μεγάλες φωτιές. Ὅπως ὁ yogi μαθαίνει ν᾽ ἀντιστέκεται ἀκόμη καί στό μεγαλύτερο ψύχος μέ τήν παραγωγή ἐσωτερικῆς θερμότητος, ἔτσι καί σ᾽ αὐτή τήν περίπτωσι εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιδράση μέ παρόμοιο τρόπο στό σῶμα του γιά ν᾽ ἀντέξη τή δυνατή ζέστη». Τί προσφέρει αὐτό στό κοινωνικό σύνολο;

Στή συνέχεια θά δοῦμε μερικές θρησκευτικές ψυχοσωματικές ἀσκήσεις —ποῦ καταντᾶ ὁ ἄνθρωπος:

«Συνήθιζα νά κάθωμαι νύκτα-μέρα, σέ μιά ἄκαμπτη στάσι μέ ἕνα ἀναμμένο κερί πάνω στό κεφάλι μου, χωρίς νά κουνιέμαι, μέχρι πού ἔσβηνε τό φῶς. Πέρασαν ἔτσι ἕντεκα μῆνες».

• Γράφει καί ἡ Catherine Clément: «Ὅποτε αἰσθάνονται χαμένοι, οἱ Δυτικοί τρελλαίνονται νά μασκαρεύουν τήν ψυχή τους: τρέχουν, λοιπόν, στήν Ἰνδία, σέ τόπους ἀναψυχῆς διαμορφωμένους γι᾽ αὐτό τό σκοπό, βυθίζονται συλλογικά σέ ἔκστασι καί παράφορη θεοσέβεια, καί οἱ Ἰνδοί τούς μαδοῦν κανονικά. Εἶναι ἐξαιρετικοί ἔμποροι. Ἔχουν βρεῖ μέχρι κι ἕνα πολύ ἀστεῖο ὄνομα γι᾽ αὐτό τό συγκεκριμένο εἶδος ἐμπορίου: Karma Cola!».

Τό θρησκευτικό χρῶμα εἶναι ἔντονο, ἀπόδειξι πώς δέν ἰσχύει τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ διαλογισμός δέν ἔχει σχέσι μέ θρησκεία: Γράφει ὁ Μaharishi: «Οἱ πλήρεις δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τέτοιες πού μποροῦν νά φέρουν σέ κάθε ἄνθρωπο αὐτή τήν εὐλογημένη κατάστασι τῆς θεϊκῆς ζωῆς μέ ἕνα φυσικό καί εὔκολο τρόπο, χωρίς κανέναν ἀγῶνα, καί νά τή διατηρήσουν σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς.

Μιά ἄμεση καί ἁπλή τεχνική προκειμένου νά ἀρχίση κανείς νά ἐκφράζη τίς πλήρεις δυνατότητές του μέ φυσικό τρόπο εἶναι ἡ ἐφαρμογή τοῦ Ὑπερβατικοῦ Διαλογισμοῦ (ΥΔ), ὁ ὁποῖος ξετυλίγει ὅλα τά θεϊκά στοιχεῖα μέσα στόν ἄνθρωπο καί ἀνεβάζει τήν ἀνθρώπινη συνειδητότητα στό ὑψηλό βάθρο τῆς συνειδητότητος τοῦ Θεοῦ (Μaharishi, Τranscendental Μeditation, Signet Βook, Τhe Νew Αmerican Library, Νew Jersey, USΑ, σ. 81 (ἀρχικός τίτλος: Τhe Science of Βeing and the Αrt of Living))».

• Διδάσκει καί ὁ Ἄντονυ Στράνο: «Ἡ βασική καθημερινή ἄσκησι στό διαλογισμό τῆς raja yoga εἶναι ἡ νοητική ἕνωσι τῆς ψυχῆς μέ τήν Ὑπέρτατη Ψυχή. Αὐτό ὀνομάζεται yoga. Ἡ λέξι yogaσημαίνει “σχέσι”, “ἕνωσι”. Μέ τή σκέψι μας ταξιδεύουμε στόν κόσμο τῆς αἰώνιας σιωπῆς καί βρισκόμασθε στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Μέσ’ στή σιωπή βιώνουμε καί ἀπορροφοῦμε τίς ἁγνές ἰδιότητές Του. Θέτουμε τό νοῦ καί τήν καρδιά μας σέ ἑτοιμότητα νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόν Ἕνα»

• Ὁ Dalai Lama συνδέει τό διαλογισμό μέ τήν προσευχή: «Προσεύχομαι, διαλογίζομαι καί μελετῶ καθημερινά πεντέμισυ ὧρες ἤ, καμμιά φορά, καί περισσότερο. Ὅμως, ἐκτός ἀπ᾽ τήν ὥρα τοῦ διαλογισμοῦ, προσεύχομαι καί κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας ἄν παρουσιασθῆ ἀνάγκη. Ἐμεῖς ἔχουμε προσευχές γιά ὅλα ὅσα κάνουμε, ἀφοῦ γιά τούς βουδδιστές δέν ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στή θρησκεία καί τήν καθημερινότητα»(FS, 42).

° Ἀναφέρει, ἀκόμα: «Οἱ θρησκευτικές πρακτικές, ὅπως π.χ. ὁ διαλογισμός καί ἡ προσευχή, ἔχουν ἀποτέλεσμα ὅταν τίς ἐξασκῆς καθημερινά· μόνο ἔτσι ὡριμάζεις πνευματικά».

ΣΥΓΚΡΙΣΙ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΩΝ

α) Κομφούκιος

«Ὁ Κομφούκιος ἔζησε ὥς τήν ἡλικία τῶν πενηνταενός χρόνων δίχως νά ἔχη ἀκούσει γιά τό Tao, μέχρι πού πῆγε στήν πόλι Πέι, στό Νότο καί εἶδε τό Lao Tse.

Ὁ Lao Tse εἶπε:

—Ἄ! Ἦλθες; Ἔχω ἀκούσει ὅτι εἶσαι ἕνας σοφός ἀπό τό Βορρά. Κατέχεις τό Tao;

—Ὄχι ἀκόμα, ἀπάντησε ὁ Κομφούκιος».

β) Lao Tsé

«“Δέν ἰσχυρίζομαι”, ἀποκρίθηκε ὁ Lao Tse, “ὅτι κατέχω ἔξυπνη γνῶσι ἤ σοφία. Ἄν χθές μέ ἀποκαλοῦσες βόδι, θά θεωροῦσα τον ἑαυτό μου βόδι. Ἄν μέ ἀποκαλοῦσες ἄλογο, θά θεωροῦσα τόν ἑαυτό μου ἄλογο. Γιατί ἄν οἱ ἄνθρωποι σέ ταξινομοῦν σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια κι ἐσύ ἀπορρίπτεις τήν ταξινόμησι, ἁπλῶς διπλασιάζεις τή μομφή».

• «Σύμφωνα μέ τήν κινεζική παράδοσι, ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους σοφούς τῆς ἀρχαίας Κίνας, ὁ Lao Tsé, ἦταν συνάμα καί μεγάλος ἀστρολόγος. Μελετώντας ἐπί πολλές δεκαετίες τίς κινήσεις τῶν ἄστρων καί τῶν πλανητῶν, καθώς καί τίς ἐπιδράσεις τους πάνω στή Γῆ, ἄνοιξε σιγά-σιγά τίς πύλες τῆς γνώσεως τοῦ κόσμου καί τῆς πραγματικῆς σοφίας».

γ) Βούδδας

«Ξέρουμε ὅτι πρῶτα ὑπέβαλε ἐρωτήσεις σέ ἀρκετούς διάσημους φιλοσόφους. Ἡ παράδοσι ἔχει διασώσει γιά μᾶς τά ὀνόματα δύο μεταξύ αὐτῶν, τοῦ Alara Kalama καί τοῦ Udraka Ramaputra, πού ζοῦσαν ἀντίστοιχα, στή Βαϊσάλι καί Ρατζαγκρίχα, ἀλλά εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ Gautama πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα καί μέ ἄλλους δασκάλους… Ὅλοι τους ἀπογοήτευσαν τό Gautama. Δέν βρῆκε σ᾽ αὐτούς τήν ἀπάντησι τήν ὁποία ἔψαχνε».

• Γιά τό Χριστό, παρά τίς πηγές, τονίζουν ὅτι εἶχε δάσκαλο. Γιά τό Βούδδα δέν τό τονίζουν παρά τίς πηγές.

• Ὁ Βούδδας ἑτοιμοθάνατος: «Ἐπειδή δέν κατανοοῦμε τίς τέσσερεις ἀλήθειες, ἔχουμε ξεστρατίσει καί περιπλανιόμασθε τόσο καιρό σ᾽ αὐτό τό κουραστικό μονοπάτι τῶν ἐνσαρκώσεων, τόσο ἐσεῖς ὅσο κι ἐγώ, μέχρι νά βροῦμε τήν ἀλήθεια».

Ὁ Διονύσιος Φαρασιώτης (ΔΦ, 483 κ. ἑ.) ἀντιπαραλληλίζει τό Χριστιανισμό μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες: «1. Τά χέρια ἁπλώνονται ἀνοικτά σέ ἱκεσία, ἕτοιμα νά δεχθοῦν τή δωρεά τοῦ Θεοῦ. Φανερώνουν σχέσι προσώπων. Σχέσι Θεοῦ-ἀνθρώπου.

1. Τά χέρια ἁπλώνονται μέ κλειστά δάχτυλα, ὁ ἀντίχειρας καί ὁ δείκτης σχηματίζουν κύκλο, ὥστε “ἡ ἐνέργεια τοῦ yogi νά ξαναγυρίζη στόν ἑαυτό του”. Ὅλη ἡ στάσι τοῦ σώματος στοχεύει στή συγκράτησι τῆς ἐνέργειας. Ἔτσι διδάσκουν. Ἄρα ἀπουσία διαπροσωπικῆς σχέσεως, ἄρα ἀτομισμός.

2. Ἡ μέση λυγίζει, τά γόνατα ἀκουμποῦν στό ἔδαφος, ὁ ὅλος ἄνθρωπος ὑποκλίνεται, συστέλλεται, ἀκουμπᾶ τό κεφάλι στό ἔδαφος κάποιες φορές. Ὑπάρχει δραστηριότητα, κίνησι σωματική καί ψυχική, ὁ ὅλος ἄνθρωπος κινεῖται πρός τό Θεό.

2. Ἡ πλάτη ὁλόρθια, κρατεῖται στητή, τεντωμένη ὑπερήφανα, στηρίζει ἕνα ἀγέρωχο κεφάλι πού προσπαθεῖ νά φθάση τόν οὐρανό. Τό σῶμα μένει ἀκίνητο “σάν βράχος”, ὁ ἄνθρωπος στηρίζεται στόν ἑαυτό του, ἡ ψυχή βυθίζεται “μέσα της”. Ὁ ἄνθρωπος δέν βγαίνει ἀπό τόν ἑαυτό του.

3. Ὑποκλίνεται, παρακαλεῖ, παραδέχεται τά σφάλματά του, ζητᾶ συγχώρεσι, εὐχαριστεῖ, εὐγνωμονεῖ, δοξολογεῖ τό δημιουργό του, τόν ἄπειρο Θεό.

3. Ὑπάρχει μία ἀγέρωχη στάσι. Μόνος, δυνατός αὐτάρκης. Πιστεύω στόν ἑαυτό μου καί στίς μεγάλες μου δυνατότητες, γι᾽ αὐτό ἔχω ὑψηλούς πνευματικούς στόχους. Ὑπάρχει μία αἴσθησι πού λέει “Ἐγώ εἶμαι”… Ὑπάρχει ἕνας φουσκωμένος ἐγωϊσμός.

4. Αὐτός πού προσεύχεται ἀπευθύνεται σ᾽ ἕνα Θεό πού ὑπάρχει ἔξω ἀπ᾽ αὐτόν καί εἶναι ξεχωριστό πρόσωπο: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.

4. Αὐτός πού διαλογίζεται ἀπευθύνεται στόν ἑαυτό του. Πιστεύει ὅτι ὁ ἑαυτός του εἶναι Θεός. (Ἔτσι διδάσκουν οἱ Vedas· τό Atman πού εἶναι Θεός εἶναι τό κέντρο τοῦ ἑαυτοῦ μας.)

5. Αὐτός πού προσεύχεται ἀπευθύνεται στόν πολυεύσπλαχνο Δημιουργό του, πού ἔγινε ἄνθρωπος, πού σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε, γιά νά δώση σέ μᾶς τή δυνατότητα νά γίνουμε θεοί. Ἡ θέωσι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί πρᾶξι συνεργασίας μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου.

5. Αὐτός πού διαλογίζεται πιστεύει ὅτι οἱ ἱκανότητές του καί οἱ προσπάθειές του, αὐτές μόνο, ἀρκοῦν γιά νά γίνη θεός. Ἀρκεῖ νά κατορθώση νά ταυτισθῆ ἀπόλυτα μέ τό Atman πού ἤδη ὑπάρχει μέσα του, πού εἶναι θεός καί πού εἶναι ὁ ἐσώτατος ἑαυτός του. Πιστεύει καί ἐπιδιώκει τήν αὐτοθέωσι τήν ὁποία κατορθώνουν κάποιοι “χαρισματικοί” ὑπεράνθρωποι.

6. Πιστεύουν στό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού σώζει καί θεώνει ὅσους ἀπό τούς ἀνθρώπους θελήσουν νά πλησιάσουν τό Χριστό.

6. Πιστεύουν στίς τεχνικές και στήν ἄψογη ἐκτέλεσί τους. Στά μυστικά, τίς μυστικές διδασκαλίες καί μυήσεις, πού δίδονται στούς λίγους καί τούς ἐκλεκτούς.

7. Οἱ Χριστιανοί πού προχώρησαν πνευματικά (Ἅγιοι), ἐπειδή ἀκριβῶς καθάρισε “ἡ πνευματική τους ὅρασι”, βλέπουν καλύτερα καί βαθύτερα τόν ἑαυτό τους, καί βλέπουν στόν ἑαυτό τους πόσο βαθειά εἶναι ἡ πνευματική καταστροφή τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, γι᾽ αὐτό τόν θεωροῦν τό “χειρότερο τῶν ἀνθρώπων”.

Τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελοῦν γνωρίζουν ὅτι τά κάνει ἡ δύναμι τοῦ Θεοῦ μέσῳ αὐτῶν καί δέν τά οἰκειοποιοῦνται, γιά νά προβάλλουν τούς ἑαυτούς τους.

Μέχρι τή τελευταία τους ἀναπνοή φροντίζουν γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, γιά νά βοηθοῦν ἄλλους ἀνθρώπους καί δέν ἀνέχονται νά λυπήσουν στό παραμικρό τό Χριστό.

7. Πολλοί ἀπό τούς Ἰνδουϊστές, ἀλλά καί ἄλλοι πού ἀσκοῦν τό διαλογισμό πιστεύουν ὅτι τά κατάφεραν καί τελειοποιήθηκαν τόσο, πού ἔγιναν ἤδη ζῶντες θεοί. Αὐτοί εἶναι οἱ gurus, οἱ “Ἅγιοι” τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ.

Προβάλλουν τόν ἑαυτό τους καί πετυχαίνουν νά τούς προσκυνοῦν καί νά τούς τρέφουν ἄλλοι ὡς ζῶντες θεούς.

Ἐπειδή, ἀκριβῶς, προχώρησαν τόσο πολύ καί ἔγιναν “θεοί” ὑπερέβησαν καί τούς πνευματικούς νόμους κι ἔτσι δέν ὑπόκεινται σέ κανένα νόμο.

Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι μποροῦν νά σκοτώσουν, νά βιάσουν καί νά ποῦν ψέματα, νά κάνουν ὁποιοδήποτε κακό, χωρίς αὐτή ἡ πρᾶξι νά φέρη κάποια ἀλλοίωσι στήν “τελειότητά τους”.

8. Πιστεύουν ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί καί ἔχουν ἀνάγκη τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό στή προσευχή τους φωνάζουν· “Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ”.

Δηλαδή γίνονται ΤΑΠΕΙΝΟΙ.

8. Πιστεύουν ὅτι δέν εἶναι “σάν τούς ἄλλους ἀνθρώπους”, ἀλλά ἀνώτεροι καί σπουδαῖοι ἄνθρωποι, πολύ σπάνιοι καί μέ τεράστιες δυνατότητες. Ἔστω καί ἄν τά γεγονότα τῆς ζωῆς τους δέν δείχνουν κάτι τέτοιο.

Δηλαδή γίνονται ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Στό Κεφάλαιο αὐτό θά δοῦμε τί περιλαμβάνουν τά ἱερά, ἀλλά καί ἄλλα Κείμενα, σχετικά μέ τά κοινωνικά προβλήματα. Εὐθύς ἐξαρχῆς κάνει ἀλγεινή ἐντύπωσι ἡ ἀνισότητα τῶν ἀνθρώπων:

«Ἀπ’ τόν Brahma προῆλθαν ἀρχικά οἱ τέσσερεις κάστες. Τό πρόσωπό του ἦταν οἱ brahmanas, τά χέρια του οἱ kshatriyas, οἱ μηροί του οἱ vaisyas, οἱ sudrasπροῆλθαν ἀπ’ τά πόδια»(Σουμπάλα Upanishad».

Ἄς ἀναφέρουμε ἐδῶ ὅτι σέ ὁρισμένα κείμενα ἀναφέρεται ἡ δυνατότητα μεταβάσεως ἀπό τή μιά κάστα στήν ἄλλη, ὁ γενικός κανόνας, ὅμως, εἶναι: οἱ κάστες ὀφείλονται στή θεότητα.

• Mahatma Gandhi: «Πιστεύω στό σύστημα τῶν τάξεων, στή καθαρά βεδική του μορφή».

• Ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος τονίζει: «Ὁ W. Τ. R. Sheddy παρατηρεῖ ὀρθά: “Ἡ θεωρία τοῦ karma εἶναι χρήσιμη φιλοσοφία γιά τήν κρατοῦσα τάξι. Γιατί αὐτοί εἶναι πλούσιοι; Ἐξαιτίας τῶν ἀτελείωτων καλῶν πράξεών τους σέ προηγούμενες ζωές. Γιατί οἱ πτωχοί εἶναι πτωχοί; Ἐπειδή (σέ προηγούμενες ζωές) ἔκαναν ἀτελείωτα ἐγκλήματα. Θά κερδίση τόν καρπό καλῶν ἔργων (Ρunya), ἄν κάποιος ὑπηρετῆ τόν Θεό; Βέβαια, ἄς περιμένουμε. Ἀφῆστε τον νά ὑπηρετῆ χωρίς νά προβάλλη ἀπαιτήσεις. Ἄν κάνη κάποια καλή πρᾶξι, πρέπει νά τήν κάνη ἔτσι, χωρίς ὅρους, χωρίς νά περιμένη καμμία ἀμοιβή. Ἄν περιμένη ἀμοιβή καί κάνει γι᾽ αὐτό τό λόγο καλές πράξεις, μπορεῖ νά μήν καταφέρη τίποτε. Μποροῦμε νά φαντασθοῦμε πιό εὐχάριστη φιλοσοφία στά χέρια τῆς ἄρχουσας τάξεως ἀπό τή θεωρία τοῦ karma;”(W. Τ. R. Sheddy, Βrahmanism, Βangalore 1981, σ. 19).

Τήν ἄποψι αὐτή συνοψίζει πολύ εὔστοχα ἡ Νellie Κöstling (Reincarnation in the Service of Colonialism, 1991): “Τό ἰνδουϊστικό σύστημα εἶναι τό καλύτερο φεουδαρχικό σύστημα πού ὑπῆρξε ποτέ. Εἶναι τό σύστημα ὅπου ἡ συντήρησι καί ἡ κληρονομιά τῆς ἐξουσίας τῆς ἄρχουσας τάξεως ἔχει ἐξασφαλισθῆ ἀπόλυτα μέσῳ τοῦ δόγματος τῆς μετενσαρκώσεως καί τοῦ αἰτίου-αἰτιατοῦ.

Τό παιδί τοῦ παρία θά γεννηθῆ ὑποχρεωτικά παρίας καί δέν πρέπει κανείς νά τό βγάλη ἀπ᾽ τή δυστυχία, διότι πληρώνει κάποιο karma καί γι᾽ αὐτό διάλεξε νά γεννηθῆ παιδί παρία, μέσα στήν φτώχεια καί τήν καταφρόνια.

Ἀντίθετα ὁ Βραχμάνος θά γεννήση ὑποχρεωτικά βραχμάνους, πού θά ἀπολαμβάνουν τά ἀγαθά καί τά προνόμια τῆς τάξεώς τους, ἐπειδή πρόκειται γιά ψυχές μέ θετικό karma —γι᾽ αὐτό ἄλλωστε διάλεξαν τό σῶμα βραχμάνου γιά νά σαρκωθοῦν— καί ἔτσι ἔχουν τό δικαίωμα σ᾽ αὐτή τή ζωή νά ἀνταμειφθοῦν καί νά ἀπολαύσουν”».

• Ὁ Will Durant διαπιστώνει: «Ὄχι μόνο οἱ Βραχμᾶνες, πού εἶχαν κέρδη ἀπό τίς θυσίες τῶν προσφερομένων ζώων, ἀκόμη καί οἱ χιλιάδες τῶν κυνηγῶν καί τῶν ἁλιέων εἶχαν ἐξεγερθῆ ἀπό τά διατάγματα [τοῦ Asoka], πού ἀπαγόρευαν μέ αὐστηρές ποινές τήν καταστροφή τῶν ζωντανῶν ὑπάρξεων. Καί οἱ καλλιεργητές ἀκόμη εἶχαν ὀργισθῆ μέ τήν διαταγή “νά μή καῖνε τό ξηρό χόρτο, διότι ὑπάρχει φόβος νά βρίσκωνται σέ αὐτό ζωντανές ὑπάρξεις”(Διάτ. ἐπί Στήλης 5)».

• Σημειώνει ὁ Dick Dowsett: «Σ᾽ ἕνα πρόσφατο σιδηροδρομικό δυστύχημα στήν Ἰνδία, χιλιάδες ἄνθρωποι πνίγηκαν. Οἱ ἐφημερίδες ἔγραψαν ὅτι μιά ἀγελάδα στεκόταν στή γραμμή. Ὁ Ἰνδουϊστής μηχανοδηγός προφανῶς ἔδωσε μεγαλύτερη ἀξία στή ζωή μιᾶς ἀγελάδας ἀπ᾽ ὅ,τι στήν ἐπιβίωσι ἑνός ὁλόκληρου τραίνου γεμάτου μέ ἀνθρώπους. Καί ὅμως, οἱ ἄνθρωποι εἶναι πού πλάσθηκαν κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὄχι οἱ ἀγελάδες».

• Διαπίστωσι: Οἱ Ἰνδουϊστές ἔχουν ἀνέγγιχτους παρίες (ὑποτιμητικά) καί ἀνέγγιχτες ἀγελάδες (τιμητικά).

ΤΟ ΣΤΑΦΙΔΟΨΩΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

Παραδεχόμασθε ὅτι ὁ ἀναγνώστης ἀπηύδησε μέ τίς προηγούμενες σελίδες διαβάζοντας συνεχῶς ἀνοησίες. Ὑπομονή! Ἔρχεται, τώρα, ἡ ἀνάψυξι· θά δοῦμε τήν ἀνωτερότητα τῆς Βίβλου καί τό ὅτι στό βάθρο τῆς ἀληθείας στέκεται μόνη αὐτή ἀπό ὅλα τά ἱερά κείμενα.

Μᾶς ἀρέσει νά παρομοιάζουμε τή Βίβλο μ᾽ ἕνα σταφιδόψωμο, τό cake τοῦ Θεοῦ: Τό cake μπορεῖ νά εἶναι τέλειο καί χωρίς σταφίδες· ὅμως, αὐτές προσθέτουν μιά ἐπιπλέον ὡραία γεῦσι. Ἔτσι ἡ Βίβλος εἶναι πλήρως ὠφέλιμη καί πλήρης γιά τή σίτισι τῆς ψυχῆς. Παρουσιάζει, ὅμως, κάτι τό ἀξιοπερίεργο. Ἐνῶ ἀναφέρεται σ᾽ ἕνα θέμα, παρεμβάλλει ἕνα στοιχεῖο —τή σταφίδα τοῦ cake— πού δίνει ἀπάντησι σέ κάποιο ἐπιστημονικό ζητούμενο, χωρίς ἡ συνάφεια τοῦ κειμένου νά ἀσχολῆται μέ τό θέμα αὐτό.

Παράδειγμα: Ὁ Κύριος ἀναφερόμενος στήν ὥρα τοῦ θανάτου ἑκάστου καί στό χρόνο τῆς Β´ Παρουσίας Του ὑποδηλώνει μέ τίς σημειούμενες ἀσχολίες τῶν ἀνθρώπων τό μή ἐπίπεδο σχῆμα τῆς γῆς. Ἐνῶ, κατά τήν ἐπικρατοῦσα ἀντίληψι τῶν ἡμερῶν Του ἡ γῆ ἐθεωρεῖτο ἐπίπεδη ὁπότε ὅλα ταυτοχρόνως τά μέρη εἶχαν νύκτα ἤ ἡμέρα καί ὁ ἥλιος κατά τή νύκτα ἔσβηνε, κατά τήν ὑπολανθάνουσα γεωεικόνα τοῦ Κυρίου ὁ ἥλιος φωτίζοντας ἕνα τόπο, ἀπουσιάζει ἀπό τόν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετό του ὅπου καί ἐπικρατεῖ νύκτα ταυτοχρόνως μέ τόν πρῶτο, συνεπῶς ἡ γῆ δέν εἶναι ἐπίπεδη.

Ἄς δοῦμε, ὅμως τά Βιβλικά χωρία: «Λέγω ὑμῖν, ταύτῃ τῇ νυκτί δύο [ἄνθρωποι] ἔσονται ἐπί κλίνης μιᾶς [στόν τόπο, λοιπόν, αὐτό, κατά τήν ταυτόχρονη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους Β´ Παρουσία τοῦ Κυρίου, θά ἐπικρατῆ νύκτα καί οἱ ἄνθρωποι θά κοιμοῦνται], εἷς παραληφθήσεται [ὁ ἕνας θά παραληφθῆ πρός προϋπάντησι τοῦ Κυρίου, ἄρα θά σωθῆ] καί ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται [ὁ ἄλλος θά ἐγκαταλειφθῆ καί θά τιμωρηθῆ στήν κόλασι]· δύο ἔσονται ἀλήθουσαι ἐπί τό αὐτό [δύο γυναῖκες, λοιπόν, σέ ἄλλο τόπο ταυτοχρόνως μέ τόν πρῶτο θά ἀσχολοῦνται μέ ἡμερήσια ἐργασία: θά ἀλέθουν], μία παραληφθήσεται καί ἡ ἑτέρα ἀφεθήσεται· δύο ἐν τῷ ἀγρῷ [ἄλλη ἡμερήσια ἐργασία], εἷς παραληφθήσεται καί ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται»(Λκ 17, 34-36). Καί συμπληρώνει ὁ Ματθαῖος: «Γρηγορεῖτε οὖν [=φροντίστε νά εἶσθε πάντα ἕτοιμοι], ὅτι οὐκ οἴδατε [=διότι δέν γνωρίζετε] ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται»(Μθ 24, 42). Καί ἡ ὥρα αὐτή προφανῶς μέσα στήν ὅλη συνάφεια μπορεῖ νά εἶναι ἡμερήσια ἤ νυκτερινή γιά τόν καθένα (ὥρα θανάτου), ἀλλά καί ἡμερήσια καί νυκτερινή γιά ὅλους κατά τή Β´ Παρουσία.

Πρός ἰσχυροποίησι τοῦ ἐπιχειρήματός μας, ὅτι ἡ ἐργασία, στούς χρόνους τῆς Βίβλου, λόγῳ ἐλλείψεως καταλλήλων φωτιστικῶν, ἦταν μόνο ἡμερησία, ἄς ἀναγράψουμε τό ἑξῆς χωρίο: «ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι»(Ἰω 9, 4), ὅπως ἀναφέρει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.

Τό παραπάνω χωρίο γιά τό χρόνο τῆς Β´ Παρουσίας εἶναι μιά θαυμάσια κορινθιακή σταφίδα γιά τήν τέρψι τῆς ψυχῆς μας!

Νά σημειώσουμε, βέβαια, ὅτι ὁ στόχος τῆς Βίβλου δέν εἶναι νά μᾶς μάθη τό σχῆμα τῆς γῆς ἤ τά στοιχεῖα τῆς Χημείας. Παρά ταῦτα, ὑποδηλώνει μέ τά λεγόμενά της τήν ἐπιστημονική ἀλήθεια, ἀφήνοντας, ἀπό σεβασμό, στήν ἐπιστημονική κοινότητα τό καθῆκον νά τή μελετήση. Ἀντιθέτως, ὅπως εἴδαμε στίς προηγούμενες σελίδες, οἱ ἀνατολικοθρησκευτικές ἱερές γραφές παρουσιάζονται καί οἱ ἴδιες, ἀλλά καί ἀπό τούς followers τους, ὡς ἐπιστημονικά ἐγχειρίδια καί, ἀνέλπιστα, βρίθουν ἀπό λάθη. ΠΟΥ, ΛΟΙΠΟΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ; ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Σ’ ΑΥΤΗΝ.

Ἔχουμε, ὅμως, καί δεύτερη σταφίδα γιά τό ἴδιο θέμα, τό σχῆμα τῆς Γῆς (ὅτι δέν εἶναι ἐπίπεδη) καί πάλι παρεμπιπτόντως (χωρίς δηλ. ἡ συνάφεια τοῦ κειμένου νά ἀσχολῆται μέ τό θέμα αὐτό). Ὁ Ψαλμός 18, χωρίς καί πάλι νά κάνη ἐπιστήμη (ἁπλῶς περιδιαβάζει τήν κτίσι γιά νά δοξολογήση τό Θεό) παρεμβάλλει ἕνα στίχο πού ἀπορρίπτει τό ἐπίπεδο σχῆμα τῆς γῆς: «ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται (: βροντοφωνάζει) ῥῆμα (: λόγο), καί νύξ νυκτί ἀναγγέλλει γνῶσιν»(στίχ 3).

Ἄς στοιχειοθετήσουμε, τώρα, τό συλλογισμό μας: Ἄν ἡ γῆ ἦταν ἐπίπεδη, τότε, ὅταν ὁ ἥλιος εἶναι ἀπό πάνω της, ἀπό πάνω ἔχουμε (ὅλα τά μέρη τῆς γῆς) ἡμέρα καί ἀπό κάτω νύκτα καί ἀντιστρόφως. Εἶναι ἀπόλυτα κατανοητό ὅτι, σ᾽ ἕνα τέτοιο σχῆμα, ἡ μία μέρα δέν συναντᾶ ἄλλη μέρα γιά νά τῆς πῆ, κατά τόν ψαλμικό στίχο, αὐτά τά ὁποῖα θέλει νά τῆς πῆ, ἀλλά συναντᾶ νύκτα. Γιά νά λαμβάνη χώραν τό λεγόμενο ἀπό τό χωρίο, πρέπει ἡ γεωεικόνα τοῦ ψαλμωδοῦ νά μήν εἶναι ἐπίπεδη. Ἄν ὁ ἀναγνώστης σκεφθῆ τή γῆ ὡς στερεό (κατά τή γεωμετρία) σῶμα, τότε —ὅπως ἀκριβῶς τό βλέπουμε στή σφαιρική γῆ μας— ἡ μέρα π.χ. τῆς Ἀθήνας (κατά τή φαινομένη περιστροφή τοῦ ἡλίου) συναντᾶ τή μέρα τῆς Ρώμης, αὐτή ἐκείνην τῆς Μαδρίτης κοκ., ἐνῶ στά, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα σημεῖα, ἡ νύκτα τοῦ ἑνός τόπου συναντᾶ καί πάλι νύκτα τοῦ ἑπομένου τόπου κοκ..

Συμπέρασμα: Στό μυαλό τοῦ Ψαλμωδοῦ ἡ γῆ εἶναι μή ἐπίπεδη.

Ὁ Θεός, συνεχίζουμε, εἶναι «ὁ κατέχων τόν γῦρον τῆς γῆς»(Ἡσ 40, 22). Αὐτό τό οὐσιαστικό κατευθύνει τή σκέψι μας —εἴπαμε: ἡ Βίβλος δέν κάνει ἐπιστήμη— στή σφαῖρα:

Μή ἐπίπεδο+γύρος (κυκλικό σχῆμα ἡ περίμετρος)=σφαῖρα.

Εἴδατε καί τή δεύτερη σταφιδούλα; Γι᾽αὐτό ἐγώ δέν πετάω τή Βίβλο.

Στή συνέχεια θά γευθοῦμε μιά, ἀκόμα, σταφιδούλα. Ἔχουμε τό περιστατικό τῆς ἰάσεως τοῦ τυφλοῦ, στόν ὁποῖο ὁ Κύριος, σκοπίμως (ἐδῶ ἔκρυψε τή σταφιδούλα), ἔδωσε σταδιακά τήν ὅρασι (Μρ κεφ 8, 22 κ.ἑ.). Λέει, λοιπόν, ὁ τυφλός κατά τήν πρώτη φάσι: «Βλέπω τούς ἀνθρώπους ὡς δένδρα περιπατοῦντας»(στίχ. 24). Ποῦ εἶναι ἡ σταφιδούλα;

Γιά νά τό καταλάβουμε, ἄς ἀναγράψουμε κάτι ἀπό τόν Arthur Koestler: «Μιά πρόσφατη μονογραφή τῶν Gregory καί Wallace ἀναφέρει μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα περίπτωσι, πού ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἀρχική ἐμπειρία τῆς ἀφῆς μπορεῖ νά συνδεθῆ μέ τήν ὅρασι πολλά χρόνια ἀργότερα. Ὁ ἀσθενής, ἕνας ἄνθρωπος πού ἦταν τελείως τυφλός —σχεδόν ἀπό τή γέννησί του— ξαναβρῆκε κατά ἕνα μεγάλο μέρος τό φῶς του ὕστερα ἀπό ἐγχείρησι, στήν ἡλικία τῶν 52 ἐτῶν. Ἔμαθε γρήγορα νά συνδέη τίς ὀπτικές ἐμπειρίες μέ προηγούμενες ἐμπειρίες τῆς ἀφῆς, π.χ. νά διαβάζη κεφαλαῖα γράμματα πού εἶχε μάθει ἀγγίζοντας ξύλινα γράμματα. Ἀλλά καθυστέρησε πολύ περισσότερο στήν ἑρμηνεία τῶν ὀπτικῶν ἐμπειριῶν πού δέν ἦταν συνδεδεμένες μέ τήν ἀφή. Π.χ. ἄργησε πολύ νά μάθη νά διαβάζη τά πεζά γράμματα, πού δέν εἶχε ποτέ ἀγγίξει, καί τόν μπέρδευαν οἱ ἐκφράσεις τῶν προσώπων»(KL, 198· βλ. καί: DK, 283· καί: FL, 40).

• Ἐπισημαίνουν καί οἱ Conrad Μueller καί Μae Rudolf: «Ὁ Richard L. Gregory, διευθυντής τῶν μελετῶν πάνω στήν αἴσθησι τοῦ Τμήματος Ψυχολογίας τοῦ παν/μίου τοῦ Cambridge, ἔχει περιγράψει λεπτομερειακά μία πρόσφατη περίπτωσι ἑνός ἄνδρα πού εἶδε γιά πρώτη φορά στή ζωή του σέ ἡλικία 52 ἐτῶν. Ὅπως οἱ περισσότεροι τέτοιοι ἀσθενεῖς, στήν ἀρχή ἔβλεπε πολύ λίγο καί ἀπ᾽ τά ἀντικείμενα τά ὁποῖα ἔβλεπε γιά πρώτη φορά ἀναγνώριζε μόνο τά τμήματα τά ὁποῖα εἶχε μάθει ἀπ᾽ τήν ἁφή. Ἡ ἀντίληψι τοῦ βάθους δέν ἦταν τόσο καλή… Νόμιζε λ.χ. ὅτι μποροῦσε ἄνετα νά πατήση στό ἔδαφος ἀπό ἕνα παράθυρο πού βρισκόταν κάπου 12m ψηλά. Καλύτερα μποροῦσε νά ἐκτιμήση τό μέγεθος καί τήν ἀπόστασι ἀντικειμένων πού τοῦ ἦταν ἀπό πρίν γνωστά μέ τήν ἁφή. Δέν ἔμαθε ποτέ νά διαβάζη μέ τά μάτια καί συνέχισε νά χρησιμοποιῆ τό σύστημα Βraille»(CM, 14).

• Οἱ Αnnette Cassells καί Ρatrick Green σημειώνουν: «Ὁ Senden ἐξέτασε ἄτομα, τά ὁποῖα ἦταν ἐκ γενετῆς τυφλά, μέ καταρράκτη καί στά δύο μάτια, καί τά ὁποῖα, στή συνέχεια, εἶχαν ἀνακτήσει τήν ὅρασί τους μετά ἀπό ἐγχειρήσεις κατά τήν ἐνηλικίωσι… Οἱ ἀσθενεῖς δυσκολεύονταν νά ἀναγνωρίσουν ἀπ᾽ τήν ὄψι τους ἀντικείμενα, ὅπως μαχαιροπήρουνα ἤ πρόσωπα, τά ὁποῖα τούς ἦταν ἤδη οἰκεῖα ἀπ᾽ τήν ἁφή. Ἔπρεπε νά μετρήσουν τίς γωνίες, πρίν μπορέσουν νά ξεχωρίσουν ἕνα τετράγωνο ἀπό ἕνα τρίγωνο. Χρειάσθηκαν ἀρκετές ἑβδομάδες ἐξασκήσεως, πρίν οἱ ἀσθενεῖς μπορέσουν ν᾽ ἀναγνωρίσουν αὐτά τά ἁπλᾶ ἀντικείμενα ἀπ᾽ τήν ὄψι τους»(GA, 40).

Πρός τί οἱ παραπάνω πολυσέλιδες παραθέσεις; Γιά νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἀποκατάστασι τῆς ὁράσεως, ἐπιστημονικά, δέν ἐπιφέρει αὐτομάτως τήν πλήρη ὅρασι, ἀλλά ἔχουμε σταδιακή καί ἐπίπονη, ἐκμάθησί της. Τώρα, ποῦ γνώριζε ὁ Μᾶρκος τά τῆς σταδιακῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ὁράσεως, ἀφοῦ αὐτό ἔγινε γνωστό ἑκατοντάδες χρόνια μετά, μέ τίς ἐγχειρήσεις; Αὐτό εἶναι πού λέμε ὅτι καί στό κατά Μᾶρκον συναντᾶμε μιά ἐπί μέρους σταφιδούλα.